Tag Archives: winkels

Schroeven en spijkers

Posted on by

We zijn het eigenlijk al zo gewend. Heb je iets van spijkers of schroeven nodig dan ga je naar zo’n groot concern met rijen verpakkingen vol spullen in soorten en maten. Heb je maar een paar schroefjes nodig, blijf je zitten met een pakje vol. Waar moet je die dan weer laten…. ach nou ja, dat komt misschien nog wel van pas.

Maar niet bij dit winkeltje, een bekende naam in Rotterdam: De Spijkermand. Vroeger was de zaak groter, maar nu is het gereduceerd tot één kleine etalage.

Ik ben er al heel lang niet geweest en misschien zijn daar ook nu nog maar alleen voorverpakte spullen te koop.

Maar vroeger kon je daar simpel om een klein aantal schroefjes, boutjes, moertjes of ringetjes vragen. De man achter de toonbank, gekleed in een grijze stofjas, had een enorme kast vol kleine laatjes achter hem.

En natuurlijk lagen juist de schroefjes die jij wilde in een laatje helemaal bovenin. Dan pakte hij de oude houten trapleer, klom naar boven en kwam terug met ja, precies die schroefjes in de juiste maat en van het juiste materiaal.

Je kon in de winkel ook terecht voor gereedschap. maar ook zakmessen en ander nogal vervaarlijk uitziend spul. Er stonden dan ook vaak jongens verlekkerd te kijken.

Het is een winkel met een hoog nostalgisch gehalte. Uit een tijd dat timmerwerk nog passen en meten was.

Borstels en bezems

Posted on by

Sinds lange tijd liep ik weer eens over de Lijnbaan. Al lang niet meer de chique winkelstraat die het vroeger was. Toen allerlei mooie zaken, nu voornamelijk (vr)eettenten, goedkope mode- of sneakerwinkels. Of ben ik te oud voor deze tijd?

Toen de Lijnbaan in 1953 werd geopend, werkte mijn zus op het Stadhuisplein. Je kunt je voorstellen dat al die fraaie winkels door haar en haar collega’s druk bekeken werden. Hoeveel dromen over mooie schoenen, tassen, fraaie japonnen en nog veel meer (toen) te dure aankopen zullen er wel bij elkaar gedroomd zijn.

Er zaten toen ook nog veel speciaalzaken. Er was de handschoenenwinkel van Laïmbock en de winkel van Th. Malais, gespecialiseerd in borstels, zeemlederen lappen en stofdoekenmandjes. Mijn zus was toen 23 en had al vaste verkering. Er was sprake over verloven en trouwen.

Ik hoorde haar wel met mijn moeder praten over ragebollen, meubelborstels, sponsen en hoe je het best kon ramen lappen. En waar die spullen moest kopen.

Zoiets ging mij niet aan. Mijn interesse lag bij een andere speciaalzaak op de Lijnbaan, die van Meijer en Blessing, voor speelgoed.

De zaak van Malais is al weer jaren weg, opgegaan in een ander bedrijf of gewoon failliet bij gebrek aan klanten. Stofdoek en meubelschuiers zijn vervangen door swiffer en microvezels.

Te veel

Posted on by

Het winkelcentrum bij ons in de buurt bestaat al ruim 45 jaar. In het begin was het winkelaanbod erg divers. Je kon er terecht voor je dagelijkse boodschappen, er was een doe-het-zelf-zaak, diverse modewinkeltjes, een cadeauwinkel, drogist en een boekenwinkel. Natuurlijk een apotheek en een bankkantoor.

Nu is het aanbod totaal veranderd. Waar een winkel uit gaat, komt een (vr)eetzaak. Er zitten nu 2 Chinese eethuisjes, 2 mediterrane eetwinkels, 2 cafés, 3 supermarkten, een toko, 2 bakkerszaken, een viswinkel, een slager, een slijterij, de Hema en nog wat andere zaken die niet alleen eten maar ook andere spullen verkopen. Natuurlijk zit er ook een Kruidvat en een Zeeman, waar ook vooral snoep in overvloed te koop is.

Ik kwam in totaal op 20 eetzaken en 14 non-food winkels, waaronder de apotheek en 3 audi- en opticiëns.

Ik heb geen idee wie beslist welke zaken er in zo’n centrum komen. Maar een wat evenwichtiger aanbod zou beslist niet verkeerd zijn.

Toeval of niet?

Posted on by

NomenIk vraag me af of het toeval is dat een chocoladewinkel, die zich “De Bonte Koe” noemt gevestigd is in een winkelpand dat oorspronkelijk behoorde aan een “vleeshouwerij” oftewel een slagerij. Het past zo mooi bij elkaar. Er lag zelfs een enorme chocolade koeienkop in de etalage. Dan kan het toch bij geen toeval zijn? Maar ja, je weet het nooit hè?

IJsje…

Posted on by

IJsje.jpgGisteren was het zulk mooi weer, daar konden we geen weerstand aan bieden. Dus pakten we metro naar het Oostplein en liepen we wat wij onze “bruggenloop” noemen. Eerst een stuk langs de Maas, over de Willemsbrug en via het Poortgebouw naar de Erasmusbrug. Nog even doorlopen naar station Beurs of via de Witte de Withstraat naar het Eendrachtsplein. Overal terrasjes vol met gezellig pratende mensen, nippend aan een glas witte wijn of stoer een biertje drinkend. Wat ziet de wereld er toch anders uit als de zon schijnt.
En kijk, zelfs de ijszaak was al open. Met nog maar een beperkt assortiment, maar toch…! Zullen we nou wel of niet….? Ja natuurlijk, kom op, zo’n heerlijk ijsje, het eerste van het jaar, dat laat je toch niet schieten? Toen ik op het bankje voor de zaak van mijn ijsje likte, kwam er een gezin naast me zitten. Twee kinderen van net drie turven met roze bolletjes ijs in hun bekertje, papa achter de kinderwagen en moeder, likkend aan een hoorntje mango-ijs. “Kijk eens, ik heb nou roze slagroom…!” kraaide het meisje. “Lekker hoor”, knikte moeder. “Wil je ook een likje van mij?” “Nee getsie, dat is poepijs!” Ik keek eens goed en ja inderdaad, dat mango-ijs leek op geel-groene baby-poep. Ik was blij dat ik het niet had genomen. Het leek mij ook niet zo lekker 😉 😉 😉

 

Zijn jullie er klaar voor?

Posted on by

Zo, zitten jullie al klaar om van start te gaan? Jassen aan, tassen en koffers mee, creditcard direct bij de hand? Nee…???? Gaan jullie niet? Nou ja, zeg…!
Oh…., ik begrijp het, jullie laten je ook niet opfokken door de reclame, het enorme mediaoffensief dat ons met man en macht en veel blabla aan de BLACK FRIDAY wil hebben. Die ons gebiedt om vandaag vooral héél véél te kopen. Wat, dat maakt niet uit. Of je het nodig hebt ook niet. Kopen, kopen, kopen, zullen we.
Dit was de oogst van reclame gisteren in de krant en ik kan niet anders zeggen dan dat ik er kotsmisselijk van wordt. Want het lijkt wel alsof er niets anders belangrijks is dan kopen, kopen, kopen. Maar ik laat me niet gek maken!

Keuzestress

Image

eindeloos schap met verschillende soorten rijst

Tijdens onze vakantie zag ik een uitzending over supermarkt Tesco op de BBC.
Het ging over het enorme aanbod van producten in de supermarkt. Ze hadden uitgevogeld dat er bij Tesco (in Groot Brittannië zoiets als bij ons de AH) meer dan 90.000 verschillende producten in de schappen stond. Dat zal wel niet allemaal voedsel zijn, ook dingen als lepels en schaaltjes worden daarbij mee geteld. Maar toch… Concurrenten Lidl en Aldi hebben er beduidend minder. De juiste cijfers weet ik niet meer te herinneren, maar ik geloof dat er daar slechts 1500 tot 2000 verschillende artikelen te vinden zijn.
Wij winkelden in sommige enorme Tesco-zaken en ik werd bijna dol van het aanbod. Of je nou jam zocht of bier, boter of yoghurt, alles was er in veelvoud.
Inmiddels heeft vooral Tesco het roer omgegooid en zijn artikelaanbod verkleind. Less is more, dat is wat de klant wil. Zenuwachtig is iedereen toch al, daar hoeven we niet voor naar de supermarkt.

Bewaren

Bewaren

Zakenvrouw

Posted on by

action-tasZoals al vaker was gebeurd, had ik geen tassen voor de kerstcadeautjes. De kinderen krijgen al jaren iets om te eten en te drinken en dat moet in een toch wel stevige tas meegenomen worden. Op een van de laatste dagen voor de kerst dus even naar de Action. Helaas, te laat…. geen cadeautas meer te vinden. Maar wat hing daar aan het plafond? Juist, een tas van Action zelf, met leuke kerstdeco. Bij de kassa vroeg ik er naar, maar die waren ook al allemaal uitverkocht. Ik wilde al teleurgesteld weg lopen, toen een vrouw langkwam, kennelijk de bedrijfsleidster. U wilt er zo een kopen? Ja? Dan halen we hem er toch af! En voor we het wisten, stond ze wiebelend op een kassabalie en haalde de tas eraf. Ik wilde er zelfs drie, dus moest ze nog twee keer klauteren en was het kerstdecor van deze vestiging ook meteen naar z’n grootje. Maar ik had de tassen. En Action deze winkeldochters van 2016 alsnog verkocht. Want zaken zijn zaken, toch?

Bewaren

https://widgets.wp.com/likes/#

Terug in de tijd

Posted on by

Toen we afgelopen zaterdag naar de markt waren geweest, liepen we door naar de straat waar ik van kinds af aan heb gewoond. Ik ben er al jaren weg en ook mijn ouders woonden er al lang niet meer.
De buurt is veranderd. Veel huizen zijn gerenoveerd of afgebroken. Er voor in de plaats kwam natuurlijk nieuwbouw. Daardoor is de sfeer totaal anders geworden. Wat ik vooral miste, waren de vele winkels. In onze buurt kon je kiezen uit meerdere kruideniers, groentewinkels, sigarenzaken, kappers, slagers. Maar vrijwel alle winkels zijn omgebouwd tot woonhuizen. Een enkele mini-supermarkt probeert het hoofd boven water te houden. Maar het lijkt zwemmen tegen de stroom in.

En oude vertrouwde zaken kregen een heel andere bestemming. Voor deze winkel, die vanuit onze huiskamer niet te zien was, parkeerde Leo zijn kleine Kevertje. Destijds verkocht men er textiel, maar ook corsetten. Tenminste, dat is het meest in Leo’s geheugen blijven hangen 😉 Ik herinner me de zaak vooral van de aanbiedingen voor theedoeken en lakens.

Nu is het een afhaal chinees. Ach ja, niets blijft het zelfde.

 

Middenstand

Posted on by

Het valt ons de laatste tijd op dat er zoveel winkeltjes verdwenen zijn. Wat je aan middenstand ziet, zijn vooral de grote ketens en die maken dat alle dorpen en steden er bijna hetzelfde uitzien.
Dat was vroeger anders. Als ik in mijn herinneringen graaf, kom ik een heleboel winkeltjes in onze oude straat tegen. Meteen als je de deur uitkwam  had je al een kapper, een groenteboer, een slager, een kruidenier, nog een kruidenier, een ijscoman, een slager…. en ga zo maar door.

En dat was nog maar één kant van de straat, aan de overkant kon je terecht bij een fourniturenzaakje, verderop sigaren kopen of je fiets laten repareren.
Nu liggen er hele woonwijken waar je met een lantaarntje nog geen winkel kunt ontdekken. Jammer toch, want de winkels hadden wel niet zo’n enorme keus, maar alles was wel persoonlijker. Of heeft alles in mijn hoofd een glanzend sausje gekregen? 

 

Bron: Het Rotterdam van toen