En dan reden we alweer naar onze laatste bestemming, in Oisterwijk. Ook dit hotel lag midden in de natuur. Wanneer we ons kamerraam openden konden we de eikeltjes bijna vna de takken plukken en hoorden we de vogels zingen.
Gek genoeg komen we zelden deze kant uit, dus alles was voor ons nieuw. We reden naar het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten, waar vanuit leuke wandelingen gemaakt konden worden. En ver hoefde je niet te lopen, want meteen ontdekten we paddenstoelen. En wat voor…! Aardsterren hoorden we van andere wandelaars. Later kwamen we ook nog van die gezellige vliegenzwammen tegen. Mijn dag kon niet meer stuk.
Dat we een beetje verdwaalden, ondanks de goed aangegeven wandelpaden, was iets minder. Maar uiteindelijk kwam alles weer op zijn pootjes terecht. Leo parkeerde mij op een stenen muurtje en ging de auto halen. Daarna reden we weer terug en trakteerden we ons op een kopje koffie, een heerlijk taartje en later ook nog op zo’n onvolprezen Brabants worstenbroodje. Ja, het leven is goed in het Brabantse land 😉
Vorige week keek ik vanyuit de keuken naar buiten. Het waren mooie herfstdagen geweest, met zon. Nu was het een beetje regenachtig, grauw weer. Toch leek het of de tuin verlicht werd door de kleuren die er op dat moment in te zien waren. Vroeger in mijn jeugd, als mensen zeiden dat de herfst zo prachtig was, dacht ik “geef mij maar lente”. En al ben ik ook weer blij als de bomen botten en er overal een groen waas over de natuur komt, kan ik nu toch echt heel erg genieten van de herfstkleuren. Zou dat dan met de leeftijd te maken hebben?
En ik was niet alleen, want ook Leo vond die kleine ronde custardtaartjes heel erg lekker. En dus probeerden we bij diverse bakkerijtjes welke we de lekkerste vonden. We hebben één adresje, waar ze nog warm waren. Knapperig van buiten, zacht en zoet gevuld…. kopje koffie erbij…. hmmmmm… heerlijk…..
