Wie veel reist, kan veel verhalen. Zoveel dat ik bijna vergat te vertellen over onze dagen in Twente, alweer een paar weken geleden. We logeerden in Beuningen bij De Lutte en boften met het weer. Het was heerlijk wandelweer en dat wandelen hebben we dan ook gedaan. Door het Arboretum Poort-Bulten, langs de Dinkel en door Ootmarsum.
Heerlijk genietend van de stilte, de vogels in de bomen, de ontluikende natuur, de geuren.
Het Arboretum Poort-Bulten is niet zo groot, maar wel goed gedocumenteerd.
We wandelden er in alle rust al waren er ook nog wel andere wandelaars. Het mooie weer trok en menigeen had gehoopt ook op het terras van het restaurant een drankje te kunnen drinken. Maar dat was helaas nog niet open. Dan maar gewoon even zitten en je laten koesteren in de zon.
Wie denkt dat ik elke dag al om 06.00 uur achter de computer zit, heeft het mis. Want op dat tijdstip worden mijn blogjes meestal gepost, maar dat heb ik dan al allemaal van te voren geritseld.
Oké, je moet het wel ruim zien, die natuur. In wezen is het niet meer dan een polletje gras. Maar kijk waar het groeit! Midden tussen het metaal en het asfalt van de Erasmusbrug in Rotterdam. Met dagelijks duizenden auto’s die langsrijden, trams, fietsers, joggers en motorrijders die er aan voorbij snellen. En toch, fier recht op in de wind. Dat vind ik wel heel stoer en een teken dat de natuur zich niet laat ringeloren door al die mensen-bedenksels. Dat er overal wel een mogelijkheid is om te groeien. Het mag dan alleen maar gras zijn, het is sterker dan wij denken!
Ik ben niet religieus, maar toch heb ik een zwak voor Boeddha. Er zijn verschillende Boeddha-beelden, in soorten en maten, soms heel sereen, soms wat streng.
Al wandelend zagen we diverse malen dit Rotterdamse icoon: de Hefbrug, of op z’n Rotterdams kortweg 
