Oorlog

Lange tijd kon ik zeggen van na de oorlog te zijn. En natuurlijk bedoelde ik dan die grote 2e wereldoorlog. Maar helaas, er kwamen nog zo veel andere oorlogen. Weliswaar ver van mijn bed, maar oorlog is oorlog. Verdriet kent geen kleur of ras, alle tranen zijn zout en maken ieders ogen rood.

Tot ik kinderen kreeg kon ik berichten over oorlog en politiek domweg negeren. Maar als moeder raakten die berichten over gevechten en gesneuvelde soldaten me steeds meer. Alle ellende die oorlog met zich brengt hakte er steeds meer in.

Maakt het ook uit aan welke kant je vecht? Dood is dood en welke vlag er op je graf staat is toch niet meer belangrijk.

Elk slachtoffer, of het nou een soldaat of een burger is, heeft ouders, partners, kinderen. Die zullen de angst onder ogen moeten zien, het verdriet moeten dragen. Die zullen ervaren waartoe het bombastische politieke machtsvertoon gaat leiden. Tot steeds meer doden, gewonden, voor het leven verminkte mensen.

Laten we hopen dat er snel een einde komt aan de gevechten. De wereld is meer gebaat bij vrede, medemenselijkheid dan bij bombastische spierballentaal en strijden op leven en dood.

Maandag met muziek

De waanzin van een oorlog is al vaak bezongen. Boris Vian, Boudewijn de Groot, John Lennon, Donovan…. Er bestaat zelfs een lijst met de top-100 van protestsongs.

Charles Aznavour verklaarde in zijn lied “L’amour et la guerre” dat de politiek maar niet op hem moest rekenen. Want mensen zijn op deze wereld niet om elkaar te doden, maar om elkaar lief te hebben.

Als de clip niet start, dit is de LINK

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Oud

Alleen de stijl al verraadt dat dit huis niet van recente datum is. Ik ben er al heel vaak langs gekomen. Van dichtbij, maar ook uit de verte als we aan de andere kant van de Rotte wandelen.

Maar afgelopen donderdag viel het één van de Ganzen op dat dit wel een heel erg oud huisje moest zijn. Want kijk, het dateert al van 1327, toen de eerste steen werd gelegd op 30 mei.

Natuurlijk is het huis regelmatig gerestaureerd en misschien wel helemaal nieuw opgebouwd. We verwonderden ons erover. Zou dat nou waar zijn….?

En nu, achter mijn toetsenbord bedenk ik me dat het natuurlijk helemaal niet waar kan zijn. In 1327 werd er nog heel anders Nederlands geschreven. Is het een grap, lazen we het verkeerd of staat er niet 1327 maar 1827 of 1927…? Raadsel dus. Misschien weet het stadsarchief raad. Ik ga eens zoeken.

Maar goed, het blijft een leuk huisje en een foto is het zeker waard.

Als…

Met dank aan Lies, die dit op FB postte

Als de kracht van de liefde de liefde voor macht overwint zal de wereld vrede kennen.

(Jimi Hendrix)

Indrukwekkend

Afgelopen week meerde een groot schip aan in de haven van Rotterdam. Het werd begroet met een saluut van de Havendienst en op de Erasmusbrug stonden vele mensen ter verwelkoming.

Nou meren er natuurlijk vaker schepen aan, soms nog wel groter of hoger. Maar dit schip, de “Global Mercy” is wel heel bijzonder. Het is namelijk het grootste ziekenhuisschip ter wereld. En het is speciaal gebouwd als ziekenhuisschip, het is dus geen omgebouwd koopvaardijschip.

Het schip is 174 meter lang en heeft een bruto tonnage van 37.000 ton. Het heeft 6 operatiekamers en biedt plaats aan meer dan 600 vrijwilligers van over de hele wereld die vele disciplines vertegenwoordigen, waaronder chirurgen, maritiem personeel, koks, leraren, elektriciens en meer.

Natuurlijk gingen Leo en ik kijken en als altijd raakten we onder de indruk van zo’n machtige boot. We konden niet aan boord al hadden we kunnen inschrijven voor een rondleiding. Maar vanaf de kade konden we de buitenkant natuurlijk goed bekijken.

De “Global Mercy” ligt nog een paar dagen in Rotterdam en daarna vaart het schip, bemand met vrijwilligers, naar Senegal om daar de mensen weer te gaan helpen.

Puzzel

“Maar” 500 stukjes, dus het leek een gemakkelijk exemplaar. Maar daar vergiste ik me toch hevig in.

Want de stapel quilts op deze puzzel bestaan allemaal uit diverse lapjes met een ander patroon, een ander kleurtje, maar wel harmoniërend. Dat leverde heel wat gezoek op.

Ik ben er dan ook best een tijdje mee bezig geweest. Maar dat hinderde niet, want ik heb er wel heel veel plezier aan gehad. Ik wilde per se de quilt één voor één compleet maken. En al lukte dat niet altijd, je zag de puzzel van beneden naar boven wel groeien.

Heel veel zoeken tussen alle stukjes in de doos maakte dat mijn hoofd leeg werd. En dat is ook een fijne bijkomstigheid.

En nou maar weer eens iets heel anders. Er wachten nog nog wel wat andere puzzels in mijn kamer.

Wat het is, laat ik later weer zien 😉

Boek

Maria Janssen beschreef het leven van haar moeder (1905-2016). Een leven dat heel veel veranderingen heeft gekend.

En al lezend herkende ik ook heel veel dingen, die mijn eigen moeder beschreef.

Het boek is geen roman, maar ook geen wetenschappelijk werk. In een prettige stijl vertelt de schrijfster over haar familie, waar zeker in de eerste vijftig jaar de Rooms Katholieke kerk nog heel veel in de melk te brokkelen had.

Maar ook beschrijft ze de armoe, die ene deel was van moeders jeugd. Voor meisjes was een carrière niet weggelegd. Doorleren was geen optie, hoe zeer dat ook gewenst werd. Maar in een “dienstje” ging Maria’s moeder niet. Ze ging werken in een naaiatelier en leerde daardoor prima kleding maken. Maria en haar zus mochten wel doorleren. Al nam moeder toch op een zeker moment een radicaal besluit voor Maria.

Uiteraard is het boek doortrokken van persoonlijke herinneringen, maar de schrijfster heeft ook gezocht naar hoe er in de maatschappij op alle veranderingen werd gereageerd. Hoe anderen dat ervoeren of er mee omsprongen. Dan worden stukken uit kranten, tijdschriften of rapporten geciteerd.

In ruim honderd jaar is er veel, heel veel veranderd in de wereld. Ik vond het fijn om daarover te lezen, dingen weer eens in een ander perspectief te zien.

Zelf herkende ik ook veel van de herinneringen van mijn eigen moeder. Ook mijn moeder wilde albsoluut niet dat haar dochters “andermans pispotten zouden legen”. Maar voor anderen zullen er ook parallellen te ontdekken zijn. Een absoluut interessant boek.

Lente

Volgens meteorologen begint de lente vandaag, op de eerste dag van maart.

Maar op de lagere school leerde ik dat de seizoenen altijd op de 21e ingingen. En nou ben ik al behoorlijk “op leeftijd” en interesseert het me eigenlijk geen zier welke datum er gebruikt wordt.

De lente begint als de natuur er klaar voor is. En dat is soms veel vroeger dan cijfermatig bepaald is. Dus staan er al weken sneeuwklokjes en krokussen in de tuin.

De bakken met bollen stonden nog een beetje verdekt opgesteld omdat ze anders te veel regen zouden vangen. Maar nu begint daar ook van alles te bloeien.

En nou maar afwachten wat er nog verder op gaat komen. Want ik stopte een aantal soorten bij elkaar, maar vergat te noteren wat het allemaal was.

Geen nood, dan kijk ik wel regelmatig en bereid me voor op (aangename) verrassingen 😉

Maandag met muziek

Soms zoek ik op YouTube iets en stuit ik op iets geheel anders. Zoals dit, een leuke clip met muziek van Prateek Kuhad met Tere Hi Hum. Bollywood muziek…

Als de clip niet werkt, dit is de LINK

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Rijtjeshuis

Ook voor vogels zijn er rijtjeshuizen. Alleen weet ik niet of er ook veel belangstelling voor is.

Misschien maakt het vogels wel niks uit of hun huisje in een rijtje staat, gekleurd is of gewoon kaal hout.