Toch de echte expert inschakelen, want weer kan ik via de laptop niet in mn blog.
Storing
8
Category Archives: Uncategorized
Hergebruik
In Vancouver wonen heel veel Chinezen. Na San Francisco is daar de grootste China Town ter wereld. En dan kun je er dus heel veel Chinese eethuisjes en restaurants vinden. Waar bijna iedereen eet met eetstokjes. Die stokjes worden meestal gemaakt van bamboe en na gebruik weggegooid.
Daar moet je toch wat mee kunnen doen…? Ja zeker, de honderdduizenden stokjes worden verzameld, schoongemaakt en verwerkt. Tot planken, traptreden, onderzetters, meubelen en nog wel meer. En deze producten vinden hun weg naar diverse landen en werelddelen.
Mooi hergebruik toch?
Deel dit op:
Recept
Zo nu en dan kun je ongelofelijke trek hebben in iets. Dat had ik ook laatst. Wafels, oh……!
Ik zocht en vond dit recept van Einfachbacken.de op Instagram. Lekkere knapperige wafels, niet te zoet, redelijk gezond ook nog.
Ik maakte een half recept, net genoeg voor ons twee.
125 gram (fijne) havermout
250 ml. Melk
3 eetlepels suiker
50 gram bijna gesmolten boter
1 ei
snufje zout, kaneel naar smaak
Doe havermout, suiker zout en kaneel in een kom en meng goed.
Meng in een ander kom de melk, ei en gesmolten boter goed door elkaar en voeg het aan het havermout mengsel toe. Laat het beslag een kwartiertje of langer wellen.
Verwarm het het wafelijzer en vet het in. Schep het beslag in de wafel vorm en bak in ca. 4 tot 5 minuten goudbruin en knapperig. Serveer met poedersuiker of fruit.
Ik heb een rond wafelijzer en bakte hier 4 flinke wafels van.
Deel dit op:
Weer terug
Vraag me niet wat er fout ging, want dat weet ik beslist niet. Ergens heb ik iets verkeerds gedaan, was er iets veranderd of maakte ik een typefout. In ieder geval kon ik mijn blog niet meer bijwerken.
Ik had ook nog andere dingen te doen, we gingen een paar dagen weg en och… zo belangrijk is bloggen nou ook weer niet. Maar toch… Ik miste het wel. De structuur, elke dag weer wat anders verzinnen, foto’s maken of foto’s zoeken.
Dat onze jongste er niet was, maakte het zoeken van hulp heel lastig. Maar hem op vakantie storen voor zoiets onbenulligs… nee.
En net nu hij weer thuis is, kreeg ik een brainwave. Ik had een denkfout gemaakt. Dus schoof ik achter de laptop en zie, ik ben er weer! En daar ben ik blij om. Want ik heb het toch ook weer zelf opgelost!!
Deel dit op:
Schoenen passen
Zo ging dat vroeger als je schoenen ging passen. In de winkel stond dit apparaat (een Schucoscop) dat met röntgenstralen je voeten “doorlichtte”.
Je zag mijn teenbotjes bewegen en dat vond ik hogelijk interessant. Mijn moeder ook, maar dat had een andere reden, want nu kon ze mijn schoenen in de juiste maat kopen. Duidelijk kon je zien hoeveel ruimte er in die nieuwe schoenen was. Geen pas-aan-schoenen, maar ruimte om groter te groeien.
Maar na niet al te lange tijd waren er toch wat bedenkingen bij dit apparaat. Want was dat nou wel veilig? Voor de (jonge) klantjes, maar ook voor het personeel? Want dat stond er naast, zonder ook maar de geringste bescherming. Geen scherm, geen schort. De Röntgenstralen hadden vrij spel.
Het was dus snel gedaan met dit vernuftige toestel. Voortaan kneep de verkoper weer hardhandig in de schoen om de ruimte te meten.
Deel dit op:
Favorieten
Elisabeth van het blog BussyBessy vraagt ons een jaar lang onze favorieten op te geven. Dat loopt van je favoriete muziek naar je favoriete seizoen en alles wat daartussen kan liggen. Kijk eens op haar blog. Misschien wil je alsnog aansluiten.
Deze keer wil Elisabeth weten welke winkel favoriet is bij de blogsters. Tja, dat zijn er nogal wat. Welke zal ik kiezen? Een hobbywinkel? Daar kom ik eigenlijk niet meer zo veel, want doe ik nu via internet. Eigenlijk winkel ik al lang niet meer zo veel. Soms wil ik nog wel eens een Action, Wibra of Sostrene inlopen.
Ben ik in een andere stad, kijk ik graag rond in modezaken, vintagewinkels en bijzondere zaken. En nu ik er over denk, ik weet er één! In Parijs staat een winkel waar ik uren, dagen zelfs, zou kunnen rondneuzen.
In de Rue Coquièllere is op een hoek de al 200 jaar bestaande kookwinkel van C. Delherrin te vinden. Daar kun je alles, maar dan ook alles, kopen wat met koken en bakken te maken heeft. Van klein spuitmondjes tot soeppannen voor een weeshuis. Van gardes voor slagroomkloppen tot houten lepels om in diezelfde soeppan te roeren.
En denk niet dat het een superluxe winkel is. Het is er bijna nog net als het 200 jaar geleden moet zijn geweest. Met lange houten planken, bedienden in stofjassen, een rekening uitgeschreven op een papiertje. Maar likkebaardend liep ik er door. Koperen pannen voor van alles en nog wat, messen, scharen, haken om van allerlei zaken op te hangen, gereedschap waarvan ik niet wist waarvoor het diende.
Tja, is koken niet je hobby, dan heb je er niks te zoeken. Maar anders kun je je er heerlijk vermaken. En mocht je man ongeduldig worden, stuur hem dan naar de DIY-afdeling van de BHV (Bazar de l’Hotel de Ville}. Daar kan hij dan zijn hart ophalen aan schroefjes, knoppen, boren en andere DHZ-machientjes 🙂
Deel dit op:
Spaarzaam
Hoe het in het Verenigd Koninkrijk is weet ik niet, maar hier in Nederland gebruiken we de kleine muntjes niet meer. Al vrij snel na de invoering van de Euro zijn we daar mee gestopt. Toch heb ik nog een doosje met die muntjes.
Niet zoveel als de man in dit filmpje. Ik vond het fascinerend om te zien hoe hij daar zijn vloer mee legde, er zelfs een mooie en toepasselijke vloermat bij de voordeur mee mozaiekte.
Al weet ik niet of hij die vloer ook werkelijk heeft gemaakt, want aan het eind lijkt het filmpje op een reclameboodschap voor lijm.
Maar ja, je weet maar nooit wat voor ideeën een spaarzaam mens kan hebben.
Deel dit op:
Muziek, maar anders
Muziek maakt vrolijk of melancholisch. Het ligt er maar aan welk instrument wordt gebruikt en ja, niet onbelangrijk, of de speler ook écht spelen kan.
Neem nou dit filmpje, waarin diverse slaginstrumenten aan bod komen. Maar dit is weer een heel ander kaliber.
Deel dit op:
Goeiemorgen
Snipperdag
Een paar weken lang hadden we elke dag wel een afspraak. Niks bijzonders, soms leuk, soms gewoon het ritme van de week. Maar elke dag hadden we wel iets te doen.
En dan ineens een berichtje. De afspraak van de volgende dag gaat niet door. Jammer? Welnee, Leo en ik keken elkaar aan. Dat wordt een snipperdag. Geen dwang van klok, geen verplichtingen, gewoon een vrije dag.
Wij hadden tijd om lekker langzaamaan op gang te komen, langer over koffie en ontbijt te doen. Het voelde heerlijk, bijna als spijbelen.
Knus hebben we die dag doorgebracht, puzzelend, lezend, muziek geluisterd, alles innig tevreden…!
