Film

Al wat weken terug zag ik een recensie over de film “The quiet girl”. Het leek me wel wat en toen ook Bettie er positief over schreef, besloten Leo en ik maar weer eens naar de bioscoop te gaan.

We werden niet teleurgesteld. Wat een prachtige en ingetogen film. Met mooie beelden van Ierland, maar vooral ook om het verhaal van Cait, het zo stille meisje.

Thuis is ze een buitenbeentje, op school ook en vaak het mikpunt van plagerijen. Haar moeder heeft het te druk, nu ze alweer een baby krijgt. En vader…, tja , die is niet erg geïnteresseerd in zijn gezin, heeft zo andere interesses en laat het liefst de boel de boel.

Dit is de link

Dan mag Cait naar een ver familielid, die haar liefdevol opnemen. Ze ondergaat het -zoals altijd- heel stilletjes. Maar langzamerhand zie je haar opbloeien. En hoort ze het “geheim” van een roddelgrage buurvrouw.

En dan komt de dag dat ze weer naar huis gebracht wordt…

Boek

Bruisend Amsterdam verlaten voor een boeiende baan als dierenarts in Ierland is een grote beslissing. Toch deed Liza het. Alleen maar mopshondjes en parkieten behandelen stond haar niet aan. Ze wilde het grotere werk, koeien, varkens, het echte werk waar ze voor gestudeerd had. Maar ja, in het kleine Ierse dorpje was het werk dan wel boeiend, de mannen waren dat allerminst. Toch is er één, die wel aantrekkelijk is. Woest aantrekkelijk zelfs. Maar zou die nou ook wel oog hebben voor die Nederlandse dierenarts? Het lijkt er niet op, maar dan gebeurt er iets wat alles op zijn kop zet.
Enkeltje Ierland van Charlotte de Monchy is een gezellig boek, aangenaam geschreven en met verrassende wendingen. Kopje thee, koekje erbij, opgekruld op de bank en lezen maar.

Gelezen

Gelezen heb ik altijd wel, maar nu lees ik wat meer. Lekker rustig op de bank, thee ernaast en je dan verliezen in een mooi of leuk verhaal. Ik kende de schrijver Colm Toíbím niet. Maar Bettie schreef over Nora en was zeer positief.

03-boek Gek genoeg is het verhaal helemaal niet meeslepend, er gebeurt vrij weinig lijkt het. Maar dat is toch niet helemaal waar. Nora, moeder van twee (pre)puberzonen en twee bijna volwassen dochters, is weduwe geworden. En dat zet haar hele leven op z’n kop. Ze verliest niet alleen haar man, maar ook haar hele zekerheid van bestaan. Nu moet ze zelf beslissingen nemen en daarover kan ze nog wel eens tobben. Maar allengs zie je haar groeien. Ze neemt besluiten, gaat werken, maakt vrienden en vriendinnen en vindt zo haar eigen weg. En ontworstelt zich aan het benauwende, zeer katholieke, Ierse bestaan in de jaren 60.

Zeer lezenswaard!