Maar goed, een dagje Amsterdam is geen straf. We liepen heel op ons gemak kriskras over de grachten en gingen uiteindelijk naar de Hermitage, waar een prachtige tentoonstelling is ingericht over Tsaar Peter de Grote.
’s Avonds nog lekker op een terrasje wat gedronken en op de Zeedijk heerlijk Chinees gegeten.
Category Archives: reizen
Musea in Nederland
Al een tijdje wil ik een regelmatig terugkerend blog wijden aan wat er al zoal in Nederlandse musea te vinden is. Van Groningen tot Maastricht, van Enschede tot Hoek van Holland. De grote musea kennen we wel, maar er zijn er nog zoveel meer.
Vandaag staat in de schijnwerpers:
Het Boomkwekerijmuseum in Boskoop
Kinderen
Sinds een tijdje volg ik het blog van Limoentje, die in China woont en werkt en regelmatig van haar leven daar vertelt. Zij geeft les op een school en schreef dat de kinderen, als ze naar buiten gaan, altijd een soort van schooluniform aanhebben.
Het is al weer een tijd geleden dat we in China waren en er een grote groep kinderen ons vrolijk begroetten. “Hello, how are you?” vroegen ze allemaal. Maar daarmee hield hun kennis dan wel op. Om onze pogingen om “goeiemorgen” in het Chinees te zeggen, moesten ze onbedaarlijk lachen. Maar ja, wie weet wat wij er van bakten.
Hand-made
![]() |
Zo heet dus de tentoonstellingin Museum Boijmans-van Beuningen en het is een ode aan het ambachtelijk product. Er is van alles te zien, van woest gebreide truien, fragiel snijwerk, grote stoere meubelen en oud en eigentijds zilverwerk. Mooi en ruimtelijk opgezet en -héél belangrijk- duidelijke uitleg wat alles is. De tentoonstelling loopt nog tot en met 20 mei, dus wil je hem nog zien, moet je toch een beetje voort maken.Het kamerscherm hiernaast lijkt oud, maar bij nader inzien is het van deze tijd en ontworpen door een Nederlands ontwerpbureau.
De mandjes hieronder zijn gemaakt van gespleten wilgentenen (fijnscheen), maar zo fijntjes en ontroerend mooi van vorm. Esmé Hofman is de enige in Nederland die deze techniek beheerst. |
Weerzien
| We gingen gisteren naar Museum Boijmans-van Beuningen om de tentoonstelling “Handmade” te zien. Daarover vertel ik later meer. Maar direct bij de ingang wachtte me een leuke verrassing. Van 1971 tot aan de geboorte van onze oudste in 1976 werkte ik als secretaresse van de afdeling Moderne Kunst in Museum Boijmans. Aan de toenmalige hoofdconservator, Mevrouw Renilde Hammacher, is nu, ter gelegenheid van haar 100e verjaardag, een tentoonstelling gewijd. Met affiches, foto’s, catalogi, brieven en een video met een vrij recent interview. In een aantal zalen boven waren door haar aangeworven kunstwerken tentoongesteld. Daar lag de catalogus van “De metamorfose van het object”, de eerste tentoonstelling waaraan ik meewerkte. Er waren foto’s en affiches van tentoonstellingen zoals Jime Dine en George Segal, die ik vanaf het begin heb zien opbouwen. |
![]() |
En toen ontdekte ik ineens voor een brief, die nog door mij getypt was. De referentie MK-RH/EH 76/36/4 liet aan duidelijkheid niets te wensen over.

En al is het museum nu totaal veranderd en raak ik er zelfs de weg een beetje kwijt, ik denk nog altijd met veel plezier terug aan die leuke jaren. Het was een topbaan!!
Voorbeeld
Dit bord fotografeerde ik in Hiroshima, Japan. Het geeft aan welke treinen er aankomen en vertrekken. Nou ja, dat is nogal logisch op een station. Maar die treinen hebben allemaal een andere lengte. En daarom staat heel duidelijk aangegeven ter hoogte van welk nummer in de perronvloer de wagens halt houden. En dat is zo precies dat Japanners rustig staan te lezen en bijna zonder op of om te zien in de trein stappen. Het is namelijk altijd goed.
De ervaring met (internationale) treinen hier in Rotterdam of Utrecht geeft een heel ander beeld. Vraag het aan de NS-medewerkster en je krijgt “zo ongeveer daar” te horen. En als de trein dan binnen rolt, blijk je nog tientallen meters te moeten rennen.
Ze zouden eens in Japan stage moeten lopen, die managers van de NS.
Papieren mode
| Het rondje blogs dat ik elke dag afga, wordt steeds groter. Want van het een komt het ander. Iemand blogt over landkaarten, reuze leuk! Maar dan kom ik via haar ineens op een kunstenares die van landkaarten en ander papier de meest waanzinnige creaties maakt. Zoals deze japon. Niet van landkaarten, maar van bankbiljetten van over de hele wereld. Zorgvuldig aan elkaar genaaid en gemaakt in een stijl, zoals Britse lady’s die zo rond 1870 droegen. Briljant idee, schitterend uitgevoerd!
|
![]() |
Geisha
Te koud, te lang
We waren vast van plan om in Berlijn naar het Pergamon Museum te gaan. We stonden er zelfs vlak voor. Maar wij niet alleen, want dit was de lange rij wachtenden. Het zou wel één tot anderhalf uur duren voor we een kaartje hadden. En dan kon het nog wel eens even duren voor we erin mochten. Dat was ons te gortig. Zo lang wachten in die snijdende kou. Dat houden we dus voor een volgende keer. Hebben we tenminste één excuus om nog eens naar Berlijn te gaan.
Konings achtertuin
Op 2e Paasdag met vrienden gewandeld in De Horsten in Wassenaar. Het landgoed waar Willem-Alexander en Maxima wonen. In konings achtertuin, zeg maar. En flinke lap grond waar het heerlijk wandelen is.
Het was nog behoorlijk koud, maar overal bloeiden sneeuwklokjes en narcissen. Even flink de pas er in, zodat de paaseieren weer snel verteerd waren.











