Jongste zoon verrast ons vaak met zijn vakantiebestemmingen. Meestal naar een ver land, met zon en zee en duiklocaties. Maar dit jaar bleef hij dichter bij huis. Hij deed een “Rondje Nederland”. Van Hoek van Holland langs de kust naar het noorden, de Afsluitdijk over, door Friesland, Groningen, Twente, zo langs de grens met Duitsland, via het noorden van Limburg, Brabant en Zeeland weer terug naar Hoek van Holland. In zijn eentje trapte hij ruim 1300 kilometer weg in 15 dagen. Op zijn fiets. Geen racefiets, maar de fiets die hij elke dag gebruikt om naar zijn werk te gaan.
Daarom maakte ik voor zijn verjaardag deze speciale kaart. Dat had hij wel verdiend 😉
Category Archives: reizen
Kleding
Nadat schoondochter en ik de kattententoonstelling hadden bekeken, liepen we ook nog naar de tentoonstelling van stewardessenpakjes, die nog tot 4 februari 2018 te bekijken is. Wij kennen natuurlijk de keurige en enigszins saaie blauwe uniformen van de KLM, de degelijke rokken en jasjes van Lufthansa. Maar er zijn op nog heel veel andere, zeer kleurrijke andere uniformen te bewonderen. In een aantal zouden we niet gevonden willen worden, andere leken ons weer heel erg onhandig. En sommige waren wel erg leuk, maar om daar nou elke dag in te moeten lopen…..
Deel dit op:
Carel Willink
In de tijd dat in Museum Boijmans-van Beuningen werkte, hielp ik mee om een overzichtstentoonstelling van Carel Willink te organiseren. Uiteraard waren de kunstenaar en zijn vrouw Mathilde bij de opening aanwezig. Ik mocht ze begeleiden naar de zaal en nam ze mee in de lift. Die op dat moment dienst weigerde. Hoe ik ook drukte op het knopje, er gebeurde niets. Alleen mijn hoofd werd steeds roder en het klamme zweet brak me uit. Wat was ik blij toen Mathilde duidelijk zei “dan gaan we wel lopen”. En daar gingen we, in optocht, inclusief mevrouw Fong Leng.
Ik moest er aan denken toen we vorige week in Ruurlo in Museum More waren om de werken van Willink te zien en de vijf prachtige robes die Fong Leng voor Mathilde ontwierp te bekijken.
Deel dit op:
Keramiek
Op de tentoonstelling van Inge Krebbers was ook keramiek te zien van Gerrie Oplaat. Veel werken vertoonden een soort van relatie met de schilderijen van Inge, maar waren toch ook weer helemaal uniek. En stonden dus ook op zichzelf. De objecten waren herkenbaar, maar met een flinke toef humor. Andere gaven juist de schoonheid en de verstilling van de natuur weer. Enfin, laten de foto’s voor zichzelf spreken.
Deel dit op:
Hernieuwde kennismaking…
Een aantal jaren geleden zag Leo toevallig een tentoonstelling en herkende hij de naam van de kunstenares. Dat was toch niet….? Hij noteerde zijn naam en adres in het gastenboek. En hij zocht de naam in het telefoonboek van de kleine plaats waar de tentoonstelling liep. Eén telefoontje maakte duidelijk dat het hier inderdaad ging om Inge, die ook deelnam aan de reis naar Zwitserland in 1960. Jemig wat een tijd geleden en wat leuk dat hij belde. Maar tot een werkelijke ontmoeting kwam het niet. Te druk, te ver… nou ja. Totdat hij een paar weken geleden tot zijn verrassing een uitnodiging voor een nieuwe tentoonstelling kreeg. Die was afgelopen zaterdag, in het Kulturhus in Holten. Even aarzelde hij of we er wel naar toe zouden gaan. Maar ik rook de kans om dan meteen ook naar Ruurlo te gaan, waar een collectie Willinks hangt en wat robes van Fong Leng te zien zijn. Lang verhaal kort verteld: we boekten een hotelletje, reden er heen en hadden een super weekend.
De tentoonstelling van Inge Krebbers werk was mooi en bekeken we met heel veel plezier. Het gezicht van Inge toen ze Leo zag, was goud waard. We komen niet zo vaak in de omgeving van Holten, maar misschien komen Inge en haar man nog wel eens in Rotterdam en dan zijn ze natuurlijk van harte uitgenodigd.
Naast de werken van Inge Krebbers is op de tentoonstelling ook keramiek te zien van Gerrie Oplaat. Daarover blog ik morgen.
De tentoonstelling is nog te zien tot en met 12 november 2017
Deel dit op:
Kunsthal
Schoondochter is een kattenliefhebster en dus mochten we de tentoonstelling “Negen levens in de kunst” in de Kunsthal niet missen. Samen struinden we rond en bekeken katten in soorten en maten, op reclameposters, schilderijen, tekeningen, in You-Tube filmpjes en op enorme foto’s. We konden ons even zelf kat voelen, want een ruimte was helemaal “des kats” ingericht. Met gras, kussens, kattenspeeltjes en een heuse katwalk. De tentoonstelling is nog tot 14 januari 2018 te zien. Wie dol op katten is, moet dit zeker gaan bekijken.
Deel dit op:
Natuur in de stad
Op weg naar mijn wandelclub word ik opeens verrast. Want wie verwacht nou schapen tussen de hoge flats. Het is maar goed dat ik dit keer een andere weg koos. Een beetje uit noodzaak, want het dreigde te gaan regenen en dan kun je bij de flats altijd wel een beetje schuilen. Maar gelukkig, die regen bleef weg en ik kreeg zomaar een cadeautje. Niet dat het die schapen wat interesseerde. Die vraten rustig door, keken niet op of om. Nou wie weet, zijn ze al blasé van fotograferende voorbijgangers. Het is tenslotte een tamelijk beroemde kudde. Ze lopen van maart tot november van hot naar her in Rotterdam en maaien zo het gras en verplaatsen zaden in hun vacht. Dus nuttige en leuke dieren.
Deel dit op:
Boek
De treinramp van Harmelen op 8 januari 1962 kan ik me nog wel herinneren. Twee kinderen in onze straat verloren daarbij hun beide ouders in één klap. De radio zond alleen maar nieuws en treurige muziek uit. Nederland was in rouw.
Niet vreemd dus dat een boek over die gebeurtenis me wel aantrok.
Drie jonge meisjes zijn bij die ramp gewond en komen in het ziekenhuis bij elkaar op zaal te liggen. Hoe ze leefden en in de wereld stonden vóór het ongeluk, wordt vrij uitgebreid beschreven. Ook wat ze doen en laten in de huidige tijd komt aan bod. Twee hebben altijd contact met elkaar gehouden, de derde sloot zich daar van af en reageerde nooit op brieven of kaarten. Toch zijn ze onlosmakelijk met elkaar verbonden en pas aan het eind blijkt hoe.
Ik vond het geen erg diepgravend boek, maar toch de moeite waard om te lezen.
Deel dit op:
Kruidentuin
Was het afgelopen zaterdag regen, regen, en nog eens regen. Op zondag scheen de zon en was het heerlijk wandelen daar in Zuid-Limburg.
Na het uitgebreide ontbijt reden we naar Schin op Geul, waar op dit moment kasteel Schaloen te koop staat.
Maar dat lazen we pas later. Want wij kwamen voor de kruidentuin. Gelukkig was die nog net de laatste dag van het jaar open. Een mooi opgeknapte kasteeltuin, waar groenten en kruiden groeiden, met bijenvolken, een oude watermolen, vijvertjes en poelen met kikkers en salamanders. Zelfs de bakoven was nog in gebruik, waar heerlijke vlaaien in werden gebakken.
Een kleine impressie van wat wij zoal zagen:
Deel dit op:
Herinnering
Vorige week vertelde Marthy op haar blog over de reis die ze dit jaar in Italië maakt. Dat bracht zoete herinneringen naar boven. In 1992 ging ik met een groep schildervrienden voor het eerst naar Toscane. We bezochten Florence, Siena, Montepulciano en ik was betoverd door de prachtige natuur van het land.
Na een paar jaar gingen Leo en ik samen naar Italië. En ook Leo was meteen onder de indruk. We huurden een auto en reden op de bonnefooi onze neus achterna. En zo kwamen we terecht in Montalcino. Van daaruit maakten we tochten naar bezienswaardigheden in de omgeving, zoals de “Abbazia di Monte Oliveto Maggiore”. Van buiten en van binnen zeer de moeite waard. En ik herinner me de prachtige zang die bij de trouwdienst uit de kerk klonk. Als ik terugdenk, krijg ik weer kippenvel.
Marthy bezocht de abdij van Sant’Antimo. Ik dacht dat het dezelfde kerk was, maar er blijken daar nog meer juwelen van bouwkunst te zijn.
Ik zou er zo wel weer naar toe willen… Misschien… volgend jaar…?
