Category Archives: reizen

Souvenirs

Posted on by

Brengen jullie souvenirs mee van de reizen of tochtjes die je maakt? Ik wil meestal wel iets hebben wat me herinnert aan de reis die we maakten of de plekken die we bezochten.

Geen poppetjes of namaak Eiffeltorens. Nee, meestal zijn het souvenirs die ook weer snel verdwijnen. In onze magen wel te verstaan. Thuis nog even nagenieten van wat er daar te koop en te proeven was.

Natuurlijk kun je hier ook Beerenburg, buitenlandse drank of knoflookworst kopen. Maar juist de plaatselijke specialiteit, net dat andere merk of fabrikant maakt het tot iets speciaals.

Van ons laatste tripje bracht ik kaas mee. Boeren Friese nagelkaas. En geloof me, die is beslist veel lekkerder dan die de grootsuper verkoopt. Maar ja, dat is snel opgegeten. Misschien reden om nog eens terug te gaan?

Onderweg

Posted on by

Er zijn vele wegen naar Roma, maar ook naar Workum. Voor de heenweg kozen wij er voor om via de Afsluitdijk te gaan. Eerst een stuk over de snelweg, maar voorbij Amsterdam kozen we de binnenwegen. En stoppen zouden we ij Broek in Waterland.

Al sinds mijn schooltijd intrigeert zo’n naam me. En nu kwamen we er dan echt. Het doet het water eer aan, want dat is er veel. En als de zon schijnt, er weinig wind is, kan dat water zich meten met het mooiste blauw.

We wandelden door het dorp, dronken koffie bij de kerk en raakten helemaal in vakantiesfeer. Broek in Waterland was door de handel zeer welvarend. Handelaren bouwden hier hun statige huizen met fraaie deuren. hier dus weer met verborgen schatten. Het heeft een beschermd dorpsgezicht en er zijn genoeg verborgen schatten te vinden.

Alweer een plek om vaker naar toe te gaan en te genieten van de schoonheid van Nederland.

Nog even…

Posted on by

En dan komt de dag dat je toch weer terug moet naar huis. We zouden nog wel willen blijven, maar ja, aan alles komt een eind.

Om niet al te snel af te kicken, gaan we nog naar Woudsend. Een klein watersport dorp met een beschermd dorpsgezicht. En zo lopen we al snel door een heerlijk straatje. Met een sfeer van Ot en Sien, rustig en stil. Er zijn wat oude winkeltjes, al is het assortiment wel veranderd. Een man op echte klompen komt ons tegemoet.

Woudsend heeft ook een haven, waar de boten al af en aan varen. En al die boten moeten een keer onder de brug door. Geen probleem met een sloepje, maar een zeilboot is andere koek. Dan moet de brug open en al het rijverkeer wachten. Haast is geen optie.

Vanaf het caféterras heb je een goed zicht op de brug. We zitten er met koffie en zien ondertussen vele malen de brug opengaan. En soms, als het autoverkeer weer door mag gaan, rare en benarde situaties als auto’s en campers elkaar maar ternauwernood kunnen passeren. We kijken zo geboeid dat een foto maken erbij inschiet 😉

Workum

Posted on by

Workum heeft ons hart gestolen. Waarom we nou juist dit zo’n enig stadje vinden, kan ik niet goed verwoorden. Maar het heeft een speciale sfeer.
Het Jopie Huismanmuseum is weer open, het plein op de Markt is prachtig, maar vooral ook gezellig.

Het stadje ademt nog een beetje de grandeur van vroeger. Oude huisjes, vaak nog bijna in de oorspronkelijke vorm. We houden er van.

Omdat het zulk mooi weer was, konden we alle dagen ontbijten en dineren op het terras van het hotel. Dat terras loopt door in een tuin en stap je dan nog wat verder door, kom je bij een sloot met waterlelies. Daarachter ligt het weidse Friese landschap. Groene weiden, een maaiende boer, bomen, lucht en water.

Er staan wat bankjes, zodat de gasten kunnen genieten van de zons-ondergang en het gefluit van de vogels. Er is niet veel nodig om gelukkig te zijn.

Op stap

Posted on by

Friesland is mooi, ruim en rustig. Nou ja, niet in de buurt van grotere steden, want in de buurt van Leeuwarden stonden we toch weer in de file.

Op weg naar Dokkum, waar we nog nooit geweest waren. Dat ligt ook echt een beetje uit de gooi, maar nu hadden we dus een mooie gelegenheid.

We parkeerden de auto net buiten het centrum en wandelden Dokkum in. Oude, mooi gerestaureerde huizen, gevelstenen. Hobbelige straatjes en een fraaie boot in de gracht. Het ademde rust en historie uit.

Ook in deze stad natuurlijk een 11-steden fontein. Een ijsfontein en dat deed met de hitte zeer onwerkelijk aan. Maar de mistflarden er rondom gaven wel een hint van verkoeling. ’s Winters zal het zeker een heel ander aanzien hebben, berijpt en bevroren.

Leo kon natuurlijk niet om het Bonifaciusbier heen en proefde een flesje bij de lunch. Het smaakte naar meer, maar dat bewaarde hij wel voor later.

Op stap

Posted on by

We hadden het al langer tevoren geregeld, ondanks de C-maatregelen. Maar gelukkig kwamen de versoepelingen net op tijd. Dus konden we gewoon logeren in “Hotel Wymerts” in Workum, kregen we ons ontbijt en diner aan tafel geserveerd. Alles dus prima geregeld! En dan het weer, dat zo uitbundig was. Heerlijk!

Even uitrusten bij een klein meertje

En wat deden we? We reden naar Gaasterland en wandelden in de omgeving van Oudemirum. Leo had een wandeling gezocht en het was heerlijk. Alleen die muggen. Zelden zo veel muggen gezien, gehoord en gevoeld. Het jeukt nog steeds hier en daar 😉

We reden daarna naar Slaet (Sloten). Vorig jaar zagen we alleen het kleine straatje, maar nu liepen we verder. Lunchten gezellig op een terrasje en wandelden op ons gemak door het mooie vestingstadje. Een pareltje en meerdere bezoeken zeker waard.

En net als in de andere 11-steden staat hier ook een fontein. Een stapeling van waterbekkens, met daar boven op een jongen, die een meisje op zijn schouders torst. Het zinnebeeldt het water, bron van alle leven en zo veel te vinden in Friesland, net als de kievit die het meisje in haar hand houdt. Lucy en Jorge Orta ontwierpen de fontein. Ik vond het een heel begrijpelijk beeld.

Reisherinnering

Posted on by

Wat raar toch, met herinneringen. Ik kan me niet meer goed herinneren waar ik deze foto maakte. Het is dan ook alweer meer dan 10 jaar geleden.

Het was ergens in Mecklenburg-Vorpommeren, tijdens een vakantie met onze -toen- spiksplinter-nieuwe auto. Dat kan ik wel weer terug-vinden, want zoiets staat netjes in de computer.

We hadden het reuze naar onze zin, maar wat was het koud en soms heel erg regenachtig. En wat doe je dan? Dan schiet je een cafeetje in voor koffie en wat lekkers. En maak je een foto van dat leuke uithangbord.

En verder…? Tja, dat weet ik niet meer. Dat is weggezakt in mijn geheugen.

Afleveren

Posted on by

Nu de restaurants en terrassen weer open gaan, wordt overal alles in gereedheid gebracht om de mensen te ontvangen.

Je realiseert je eigenlijk niet dat het niet overal van een leien dakje zal gaan. Kijk nou hier, in Venetië, waar alles over het water moet gaan. Dus ook de levering van groenten en fruit. En dan staan er al ongeduldige klanten te kijken.

Het lijkt mij stressen, maar misschien is de eigenaar wel heel flegmatiek en laat al die onrust hem koud.

Wonderlijk

Posted on by

“Jullie gaan zeker binnendoor terug naar Rotterdam?“, vraagt schoonzus. Ja, best leuk idee. Dus stellen we de navigatie in op snel-en tolwegen vermijden.

De weg wordt aangegeven, maar de navi-stem zwijgt. Even stoppen, motor afzetten en opnieuw starten. Nee, niks meer. En omdat we geen zin hebben in kaart lezen en binnendoor de weg niet meer zo goed weten, stellen we van arrenmoe toch maar weer de snelweg in naar ons huisadres. Maar ook nu houdt onze navi zich stil. Koppig stilzwijgend, alsof we haar onrecht hebben aangedaan. Gek, maar het voelt zelfs een beetje beklemmend.

Als we bijna thuis zijn, gaat Leo nog tanken. En als we dan wegrijden, klinkt opeens de vertrouwde stem van Katelijne. We schrikken ervan en barsten dan in lachen uit. Het is een beetje mosterd na de maaltijd, want dat laatste stukje weg hadden we nog wel zelf geweten.

Ach, die apparaten worden steeds menselijker. Modern times, modern miracles.

Bucketlist

Posted on by

Ik schreef al eens dat ik niet zo van een “bucketlist” ben. Maar voor Moederdag kreeg ik dit boek en ja, om die titel kan ik natuurlijk niet heen.

Een boek vol leuke bestemmingen, adresjes en dingen te doen in Nederland. Dat komt goed uit, want voorlopig houden we maar vakantie in ons eigen land. Dat is de consequentie van onze eigen keuze om geen Corona-vaccin te laten prikken.

Maar in Nederland blijven is beslist geen straf. Overal, zelfs heel dicht in je eigen buurt, zijn zat leuke dingen te doen, te zien of te beleven. Natuurlijk, die toeristen kwamen vroeger toch niet om dat het hier zo saai is.

De komende tijd gaan wij dus vaker op reis in Nederland.