Category Archives: reizen

Niet zo als verwacht

Posted on by

Meteen toen ik de aankondiging van de tentoonstelling over Alphonse Mucha in Den Haag zag, wist ik dat die beslist zou moeten zien. Het duurde even, maar uiteindelijk gingen Leo er ik er dan toch heen. En toen viel het gewoon tegen.

Waarom kan ik eigenlijk niet zo één, twee, drie zeggen. Ik had het groter, en vooral grootser verwacht. Die enorm grote getekende posters waren beslist mooi, maar op de een of andere manier miste het voor ons de sfeer en de swung die we wel verwacht hadden.

Misschien had ik me er te veel van voorgesteld, misschien waren we nog niet helemaal terug in de “tentoonstellingsmood” na al die maanden van niet kunnen of mogen. Wie zal het zeggen?

Maar wie toch nog eens met eigen ogen wil zien, Alphonse Mucha is nog te zien tot en met 28 augustus 2022 in het Kunstmuseum in Den Haag.

Oude glorie

Posted on by

In het kader van Gouda 750 jaar gingen we afgelopen vrijdag naar Gouda. Daar was een vlootschouw met allemaal oude en zeer oude binnenvaartschepen.

Het weer werkte mee en we gingen dit keer eens niet met de trein, maar lekker met de bus. Door allerlei straten en over en langs de dijk, zodat we meteen al bij binnenkomst van Gouda een aantal schepen zagen liggen.

We liepen op ons gemak langs de kades en bekeken de schepen. Sommige waren al in 1870 gebouwd en zagen er nu nog tiptop uit. Er waren natuurlijk diverse mensen die uitgebreid op de technische zaken ingingen. Dat is niet zo voor mij, maar genieten van al het moois kan ik zeker.

En ondertussen natuurlijk ook Gouda en zijn mooie gebouwen nog eens goed bekijken. Meestal lopen we door het centrum, maar ook wat verder is genoeg te zien. Zoals de mooie kaaspakhuizen, die nu zijn omgebouwd tot woningen en de molen. Hier mijn impressie van een heerlijke dag.

Wat zou daar zijn…?

Posted on by

Te vroeg voor het museum, dus dan maar even wat wandelen in Maassluis. En daar kom je soms vreemde namen tegen.

Want wat is een dreupelkot of wie is Theodorus?

Verderop vond ik het Te huis voor zeelieden. Weliswaar niet een erg vreemde naam, maar het zag er wel erg ouderwets uit.

Ik vermoed dat je er nog hang-matten, stevige kroezen en schotels als rolmops en raasdonders zult vinden.

Maar hang me er niet aan op, misschien herbergt het nu iets heel anders. Of misschien heb ik wel een veel te grote fantasie… 😉 😉 😉

Vakantieherinnering

Posted on by

Wim Sonneveld zou zeggen: “dat is een flinke bos hout voor de deur” al bedoelde hij daar beslist iets anders mee 😉

Een flinke voorraad is het wel en zoiets geeft vast een prettig gevoel voor de bewoners. Weten dat je de winter lekker warm doorkomt.

Het is ook een mooi gezicht, al die keurig gehakte stammetjes. En dan van die handige trapjes ertussen. Dat vraagt beslist om deskundig stapelen.

En nu vraag ik me af of de bewoners in de Baltische staten zich ook druk zullen maken over wel of geen gas deze winter. Of hebben ze alweer nieuwe houtvoorraad aangelegd?

Little C.

Posted on by

Van de Kunsthal wandelden we over de Westzeedijk naar een gloednieuwe wijk: Little C. Het is een wijkje, van daar dat Little nabij de Coolhaven.

Allemaal appartementsgebouwen natuurlijk, maar met een wat New Yorkse uitstraling. Een luxe wijk ook, gezien de beplantingen tussen de gebouwen door. Maar met een heel aangename sfeer. De overbruggingen tussen de gebouwen en de balkons hebben fantasierijke balustrades, zodat het niet zo eenvormig is als bij andere gebouwen.

De straten zijn autoloos, maar fietsers maken er heel graag gebruik van. En de bewoners doen er alles aan om ook een beetje mediterraanse sfeer te maken. De balkons zijn vaak beplant en ook de “balkons” op de begane grond waren vaak uitbundig van planten, potten en meubilair voorzien.

De terrassen van de horecabedrijven deden er nog een schepje bovenop met stro-parasols en nog meer planten. We voelden ons even “in het buitenland” en dat gaf een heel plezierig gevoel 😉

Tentoonstelling

Posted on by

Afgelopen week bezochten Leo en ik de tentoonstelling “Here we are” in de Kunsthal in Rotterdam. De tentoonstelling belicht de rol van de vrouw in het ontwerpen van allerlei zaken. Van stof tot meubels, lampen. Vaak worden de ontwerpen van vrouwen niet zo duidelijk in de picture gesteld, maar dat blijkt niet terecht.

De invloed van vrouwen op de maatschappelijke ontwikkelingen is juist heel groot en op allerlei vlakken. Dat merk je soms bij het gebruik van sommige producten. Vrouwen hebben vaak een wat andere kijk op de zaak. Praktischer of economischer. Dingen worden soms net wat sierlijker, sfeervoller.

De tentoonstelling beslaat een periode van 120 jaar, van begin 20e eeuw tot nu. Er kwamen bekende ontwerpsters aan bod, maar ook vrouwen die niet zo bekend geworden zijn. Politieke invloeden kon je herkennen, maar ook de invloed van de moderne technieken.

Vrouwen mochten vroeger niet werken en dat maakte hen tot afhankelijke wezens. Ze werden eerst ook een beetje “veroordeeld” tot nuttige handwerken. Maar niet elke vrouw wilde haar brood verdienen met nuttige handwerken, zoals bij “Arbeid Adelt”.

Leo en ik vonden het een aanrader!

Boek

Posted on by

Een boek van Marjan Berk kan bijna niet droevig zijn. Als geen ander weet ze de dagelijkse dingen een hilarische draai te geven. En een portie extra fantasie leukt alles nog meer op.

Toch is in dit boek ook heel wat droefenis te vinden. Je zou zeggen, bijna als het gewone leven, niet waar?

Drie alleenstaande vrouwen zoeken wat meer warmte en reageren op een contactadvertentie van een alleen zijnde heer. Allemaal retoucheren ze hun uitstraling een beetje. En soms valt het mee, soms valt het tegen.

Eigenlijk bestaat het boek uit drie delen. Een soort van intro, waarin we de vrouwen en hun entourage leren kennen, daarna een uit pure recalcitrantie geboren beslissing om alles achter te laten en naar een zonnig oord te vertrekken. En dan als laatste deel de onontkoombare werkelijkheid. Wat we ook willen, wat we ook doen, het leven gaat zijn eigen weg. En hoe ouder we worden, hoe meer hobbels de weg gaat vertonen.

Ik vond het een boek met soms wat Hendrik Groen-sfeer, soms uiterst humorvol, soms met een bittere ondertoon. Maar wel heel leesbaar.

Vakantieherinnering

Posted on by

Op reis kom je de gekste dingen tegen. Van vreemd eten tot wagens die tot de nok toe bepakt zijn.

Zoals deze lading, die me zo verwonderde dat ik niet eens meer weet of het een houten kar was of een vrachtauto. Ik heb ook geen idee wat er in die zakken zit. Graan, grind, etenswaar?

Wel weet ik dat ik het in 2001 in Vietnam al een heel bijzondere manier van lading vervoeren vond.

En nog steeds verwonder ik me er over dat dit zomaar vervoerd werd, ook omdat de wegen soms nogal hobbelig waren en tamelijk smal.

Vakantieherinnering

Posted on by

Er is niet veel te zien op deze foto, maar ik denk dat heel veel mensen hier wel eens geweest zijn. Het is namelijk het uiterste puntje van Cornwall, “Land’s End”.

Je staat hier letterlijk op de rand van Europa en je moet nog wel een paar dagen varen om weer vaste wal onder je voeten te krijgen.

Natuurlijk heeft de toeristenindustrie hier een beetje tamtam om heen gemaakt. Want zeg nou zelf, zo bijzonder is het toch niet? Een bord, een paal, wat grind…. en een onmetelijk uitzicht.

Maar het is de gedachte hè, dat je echt op het puntje staat. Dat vonden Irene en ik toen destijds in ieder geval best wel bijzonder.

Thee

Posted on by

Na meer dan twee jaar gingen Leo en ik weer eens met de trein. En waren we voor de eerste keer op het nieuwe station van Rotterdam-Alexander. Dat opende aan het begin van de C-crisis.

Maar als je er niks te zoeken hebt, dan hoef je er ook niet naar toe. Maar deze keer gingen we dan toch weer sporen, naar Utrecht.

Jongste speelt in een salsa-band en trad op in het kader van Gluren bij de Buren. Heerlijke sessies met veel Zuid-Amerikaans ritme, felle klanken van de blazers en fijne zang.

En op weg naar het Domplein zag ik ineens een theepot. Nee, niet in een vintage-etalage of kringloopwinkel, maar op het dak van een gebouw.

Misschien staat ie pot er al heel lang en is het mij nog nooit opgevallen. Maar nu vond ik het toch een foto waard.