Category Archives: reizen

Licht

Posted on by

In deze donkere dagen is een lichtje meer dan welkom. Er gaan dan ook elke dag duizenden kaarsen aan in de huizen, we versieren de kerstboom en lange slierten licht sieren de huizen.
In China doet men het anders. Daar maken ze levensgrote kleurige figuren, die sprookjesachtig verlicht worden. En omdat Rotterdam een hechte band heeft met Shanghai, kunnen wij deze winter ook genieten van al dat moois. Deze zwaan ligt in de Westersingel, vlakbij ons eigen Chinatown. In het Park bij de Euromast staan nog veel meer figuren, die er tot 17 februari 2013 blijven. Misschien iets voor een Kerstwandeling? Anders gaan we een dezer dagen gewoon ‘s-avonds even langs.

En bij Stuureenfoto is het thema de komende twee weken ook licht!

In een rijtuigje

Posted on by

Of je nou Praag, Rome of Wenen neemt, overal kun je door de stad laten rijden in romantische koetsjes. We hebben dat wel eens gedaan, in Praag, en eigenlijk viel het ons een beetje tegen. Maar Wenen heeft zo’n speciaal sfeertje, daar hoort zo’n fiaker toch eigenlijk wel bij.

Dus vroeg vriendin Irene hoeveel zo’n ritje kostte. Veel te duur, vonden wij. Maar om dat zo maar te zeggen,  dat is toch een beetje gênant.Irene vertelde echter met een stalen gezicht dat “Wij straks met onze mannen zouden komen. Die waren nog even weg.”  De koetsier zei dat we naar Thomas konden vragen. Hij vertrouwde het zeker ook niet, want ik moest meteen aan de “ongelovige Thomas” denken. Ach, al te lang zal hij niet op nieuwe klanten hebben moeten wachten. De koetsjes reden de ganse dag af en aan.

 

Souvenirs

Posted on by
Deze week weer, na een lange pauze, een challenge bij Stuureenfoto. Dit maal gaat het over souvenirs. De kleine dingen die je meeneemt van vakantie, om de herinnering en de sfeer vast te houden. Zoals deze gouache, die we op onze allereerste reis naar China kochten. Ik kijk er dagelijks naar, want hij hangt tegenover de eettafel. Ik weet ook nog precies waar we hem kochten, herinner me de onderhandelingen met de verkoper, zelfs de geur van dat winkeltje komt zo nu en dan nog naar boven.
Op de kast eronder staan wat souvenirs die onze kinderen meebrachten, een houten tuk-tuk, een autootje uit Ecuador, een riskja uit Madagaskar en een door een straatjongetje gemaakte tankauto met MOBIL-SHEELuit Ethiopië.  Sommigen vinden het een “schiettent”, maar voor ons zijn het dierbare en waardevolle dingen. 		  

 

Koffer

Posted on by
Dit jaar waren wij nogal  eens op reis.
Geen lange trips, maar korte stedenreisjes. Dat is heel leuk om te doen en zo waren we in Oostende, Berlijn en Rome en ging ik ook nog met een vriendin naar Wenen. Niks te klagen dus…

Voor volgend jaar staat er ook al weer een reisje gepland, weer naar Berlijn. Ditmaal is dat het cadeau voor Leo’s 70e verjaardag. Hij is helemaal weg van Berlijn, vandaar.
Dat plannetje zat al in mijn hoofd toen we er afgelopen augustus waren en we deze foto maakten.

Wij hebben dus inderdaad nog een “koffer in Berlijn”.

  

 

Lekker zoet

Posted on by

Inmiddels overal te koop, maar deze komen uit Wenen. Mozartkuglen, gevuld met pistachemarsepein en nougat, zoeter dan zoet en smeltend op de tong.

De originele Mozartbonbons werden voor het eerst in 1890 door Chocolatier Paul Fürst in Salzburg gemaakt. Fabrikant Mirabell, ook uit Salzburg, noemde ze Mozartkugeln, maar gebruikt ook de originele ingrediënten. En in Wenen worden ze te kust en te keur aangeboden. Voor echte zoetekauwen.

Supersnel

Posted on by
Toen ik met Irene in Wenen was, ontdekte zij daar een erg leuke kaart voor Leo’s verjaardag. De tekst was grappig, er zat een muziekje in en zonder twijfel zou de kaart het gewenste effect op Leo hebben.
Samen verkneuterden wij ons al over zijn verbaasde gezicht.Maar wat er met Leo’s verjaardag was, geen kaart van Irene. Dat verbaasde me, want haar kennende zou ze hem zeker tijdig op de post hebben gedaan.		  

Afgelopen maandag kwam er een telefoontje uit Essen. Of het feest geslaagd was en… of Leo zijn kaart had ontvangen. Nee helaas dus.
Irene was zeer teleurgesteld en vertelde dat ze de kaart vorige week dinsdag, de 18e september, al gepost had. In een speciale envelop, aangetekend nog wel, omdat ze er nog iets extra’s bij had gestopt. Ook dinsdag en woensdag kwam er geen envelop uit Essen.
Maar dan toch, woensdagavond na 8 uur, werd de envelop dan uiteindelijk bezorgd.
Essen-Rotterdam, een afstand van 200 kilometer, nog geen 3 uur met de auto. Maar met de post duurt het dus meer dan 8 dagen.
Nou ja…., beter laat dan nooit. Maar het verrassingseffect was wel een beetje weg.

Afscheid

Posted on by

Hoe ouder je wordt, hoe meer mensen je ontvallen. En elk afscheid heeft zijn eigen sfeer. Deze week moesten wij afscheid nemen van een lieve oud-collega en bij een van de toespraken werd een gedicht van Jan Prins geciteerd.

Zoekend naar de tekst op internet, kwam ik dit filmpje tegen van Frits Bom, die er zijn eigen interpretatie aan gaf. Een pure liefdesverklaring aan Rotterdam, die mijn collega vast ook had gewaardeerd:

 

 

Baas boven baas

Posted on by

We houden van reizen en hebben al veel landen bezocht, China, Japan, Vietnam, Birma, maar ook in Europa: Italie, Frankrijk, Engeland, Spanje, Duitsland, Polen, de Baltische Staten, Griekenland. De reis van onze jongste zoon naar India, maar dan over land, was ook niet zo maar iets.

Maar deze reis is echt de over-overtreffende trap van een reis. Vanaf 1989 tot 2012. En dat allemaal met één en dezelfde auto. Ach ja, er is altijd baas boven baas.

Zelfgemaakt

Posted on by

Al een hele tijd lag er een lap (gordijn)stof in mijn kast met het plan om daar een tas van te maken. Ik wilde een echte vakantietas, waar alles wat je zoal op een dag meeneemt, ook in past. Een tas die af te sluiten is, maar toch de belangrijkste dingen voor het grijpen zijn. Een tas die niet te zwaar is, die over mijn schouder gedragen kan worden en er dan niet afglijdt. Een tas met een wensenlijst, zal ik maar zeggen.
Net voor ik naar Wenen ging, besloot ik om het idee uit te voeren. Dan had ik mooi de gelegenheid hem uitgebreid te testen.
En was mijn tas nou echt zo handig? Jazeker, want erin zit alles wat er niet zo maar uit te pakken mag zijn, netjes achter een rits. Voorop zitten vakken voor een zonnebril (of paraplu, dat hangt er van af) en achterop twee vakken voor folders, stratenplan en een boekje. De brede band is lang genoeg om schuin over te dragen en blijft netjes zitten. En niet onbelangrijk, de tas zelf is lekker licht, hij weegt slechts 170 gram.
Die lap stof is nog lang niet op, dus misschien maak ik er nog wel eens een.

Tas (voorkant) met alles wat er in past

De achterkant, met folders en boekje