Musea in Nederland

Een terugkerend blog over Nederlandse musea. Van Groningen tot Maastricht, van Enschede tot Hoek van Holland.
Ik ben niet altijd zelf in het besproken museum geweest, want veel informatie is van internet geplukt. Ik sta dan ook niet in voor de informatie. Kijk als je wilt gaan, even op de site van het betreffende museum, die veelal gelinkt is.
Vandaag staat in de schijnwerpers:

Het Elvis Presley Museum in Culemborg
  Al is het alleen maar voor het nostalgisch gevoel.
Het is een museumvoor de liefhebbers van Elvis Presley natuurlijk. Met gouden platen, zijn muziek en allerlei zaken die op Elvis betrekking hebben. 

 

 

Niet de enigen….

Tot mijn grote schande moet ik bekennen dat ik nog nooit in het Rijksmuseum geweest ben. Nu is het weer helemaal gerestaureerd en dus…. Maar waarom we nou juist deze week daar naar toe wilden, weet ik niet meer. In ieder geval hielden we geen rekening met al die andere mensen, die ook het zelfde plan hadden.Meteen al toen we uit de trein stapten, realiseerden we ons dat dit nou net niét een uitgelezen dag was. Dringen in de tram en bij het museum stond me een rij…. We zijn nog achteraan aangesloten, hebben even gewacht, maar toen werd ons duidelijk dat we beslist een andere dag moeten kiezen.  

Maar goed, een dagje Amsterdam is geen straf. We liepen heel op ons gemak kriskras over de grachten en gingen uiteindelijk naar de Hermitage, waar een prachtige tentoonstelling is ingericht over Tsaar Peter de Grote.
’s Avonds nog lekker op een terrasje wat gedronken en op de Zeedijk heerlijk Chinees gegeten.

Musea in Nederland

Al een tijdje wil ik een regelmatig terugkerend blog wijden aan wat er al zoal in Nederlandse musea te vinden is. Van Groningen tot Maastricht, van Enschede tot Hoek van Holland. De grote musea kennen we wel, maar er zijn er nog zoveel meer.

Vandaag staat in de schijnwerpers:

Het Boomkwekerijmuseum in Boskoop
 

Al vanaf de 15e eeuw is Boskoop het centrum van de boomkwekerij. In het museum is van alles te zien op het gebied van bomen en struiken. Er zijn niet alleen planten, maar ook een oude boomkwekerswoning kan bezichtigd worden. En natuurlijk de gereedschappen, die ook soms nu nog gebruikt worden. Het museum ligt in een mooi gebied, waar je ook heerlijk kunt fietsen. Maar ook wandelen of met een bootje door de vele vaarten die het gebied doorkruisen.

En omdat er in 1913 in Boskoop een grote rozententoonstelling gehouden werd, is nu, 100 jaar later, weer van 8 mei tot en met 21 september 2013 een tentoonstelling te zien over de “Koningin der bloemen”.

Goed voor een dag in geuren en kleuren.

Hand-made

  Zo heet dus de tentoonstellingin Museum Boijmans-van Beuningen en het is een ode aan het ambachtelijk product. Er is van alles te zien, van woest gebreide truien, fragiel snijwerk, grote stoere meubelen en oud en eigentijds zilverwerk. Mooi en ruimtelijk opgezet en -héél belangrijk- duidelijke uitleg wat alles is. De tentoonstelling loopt nog tot en met 20 mei, dus wil je hem nog zien, moet je toch een beetje voort maken.Het kamerscherm hiernaast lijkt oud, maar bij nader inzien is het van deze tijd en ontworpen door een Nederlands ontwerpbureau.

De mandjes hieronder zijn gemaakt van gespleten wilgentenen (fijnscheen), maar zo fijntjes en ontroerend mooi van vorm. Esmé Hofman is de enige in Nederland die deze techniek beheerst.

Weerzien

We gingen gisteren naar Museum Boijmans-van Beuningen om de tentoonstelling “Handmade” te zien. Daarover vertel ik later meer.
Maar direct bij de ingang wachtte me een leuke verrassing. Van 1971 tot aan de geboorte van onze oudste in 1976 werkte ik als secretaresse van de afdeling Moderne Kunst in Museum Boijmans. Aan de toenmalige hoofdconservator, Mevrouw Renilde Hammacher, is nu, ter gelegenheid van haar 100e verjaardag, een tentoonstelling gewijd.
Met affiches, foto’s, catalogi, brieven en een video met een vrij recent interview. In een aantal zalen boven waren door haar aangeworven kunstwerken tentoongesteld. Daar lag de catalogus van “De metamorfose van het object”, de eerste tentoonstelling waaraan ik meewerkte.
Er waren foto’s en affiches van tentoonstellingen zoals Jime Dine en George Segal, die ik vanaf het begin heb zien opbouwen.
 

En toen ontdekte ik ineens voor een brief, die nog door mij getypt was. De referentie MK-RH/EH 76/36/4 liet aan duidelijkheid niets te wensen over.

En al is het museum nu totaal veranderd en raak ik er zelfs de weg een beetje kwijt, ik denk nog altijd met veel plezier terug aan die leuke jaren. Het was een topbaan!!

Papieren mode

Het rondje blogs dat ik elke dag afga, wordt steeds groter. Want van het een komt het ander. Iemand blogt over landkaarten, reuze leuk!
Maar dan kom ik via haar ineens op een kunstenares die van landkaarten en ander papier de meest waanzinnige creaties maakt.

Zoals deze japon. Niet van landkaarten, maar van bankbiljetten van over de hele wereld. Zorgvuldig aan elkaar genaaid en gemaakt in een stijl, zoals Britse lady’s die zo rond 1870 droegen.

Briljant idee, schitterend uitgevoerd!

 

 

Te koud, te lang

We waren vast van plan om in Berlijn naar het Pergamon Museum te gaan. We stonden er zelfs vlak voor. Maar wij niet alleen, want dit was de lange rij wachtenden. Het zou wel één tot anderhalf uur duren voor we een kaartje hadden. En dan kon het nog wel eens even duren voor we erin mochten. Dat was ons te gortig. Zo lang wachten in die snijdende kou. Dat houden we dus voor een volgende keer. Hebben we tenminste één excuus om nog eens naar Berlijn te gaan.

Sint Pieter

Op een zomerse dag waren wij in Rome in de Vaticaanse musea. Zelden zoveel pracht en praal bij elkaar gezien. Het duizelde een beetje na kilometers lange gangen volgestouwd met kunst. Ik was dan ook blij dat er ergens een raam openstond, zodat ik even naar buiten kon kijken. En zo ontstond deze blik op de Sint Pieter.

Zonder het enorme plein er voor, maar alsof ie zomaar tussen de bomen staat.

Rietveld

Met Bettie was ik al eens in het Rietveldhuis in Utrecht geweest. Maar een tweede keer met vriendin Carla was geen straf. Het  huis is zowel van buiten als van binnen het bekijken dubbel en dwars waard.

Of ik er had kunnen wonen, denk ik niet. De inrichting is zo tot in de details uitgedacht, dat het me een beetje té strak zou worden. Maar goed, het dateert dan ook al van 1923. Dat is al bijna een eeuw geleden. En voor die tijd was het zeker zeer revolutionair.
Maar het heeft zeker model gestaan voor de huizen en de manier van inrichten van nu. Dat het nog steeds hypermodern oogt, vind ik dan ook heel bijzonder.
Klik hier voor een kleine impressie van het huis.

 

Gaultier

Deze week met Dorothé, -ex-collega, altijd druk in de weer, haar tijd verdelend tussen gezin, naaimachine en hardlopen-, naar de Kunsthal geweest om de tentoonstelling van Gaultier te zien. Ik ben eigenlijk niet zo’n fan van Gaultier, omdat zijn ontwerpen me vaak te extreem en te pompeus zijn. Maar wat een prachtige tentoonstelling. En wat fantasie heeft die man. En wat een vakmanschap om die fantasie om te zetten in kleding. Hij maakt alles mogelijk. Een spijkerbroek wordt een bovenstuk van een avondjurk, filmrolletjes worden zo geplooid dat het een jurk wordt, zo’n ouderwets roze corset wordt een stoere herenjas, waarvan de elleboogstukken bestaan uit BH-cups. En wat te denken van een overigens zeer draagbare, ja zelf een beetje ingetogen, japon, bezet met duizenden knopen en knoopjes? Niks is te gek.   

Of  zijn mode ook zou willen dragen? Ik geloof het niet. Maar gedurfd en vernieuwend is het wel. En alles bij elkaar maakt het een zeer bezienswaardige en prachtig opgestelde tentoonstelling.
Schrik niet als je de eerste zaal binnenkomt. Want het lijkt of de poppen echte mensen zijn. Door een zeer vernuftig videosysteem worden gefilmde gezichten op de poppen geprojecteerd, waardoor ze bijna levensecht zijn.
Een schitterende tentoonstelling, waar je aldoor weer verbaasd, geamuseerd of op het verkeerde been gezet wordt. De tentoonstelling is in de Rotterdamse Kunsthal te zien tot en met 12 mei 2013.