Het liedje is heel bekend, gezongen door Julie Andrews. Die deze tekst ook een keer gezongen heeft, maar daar kon ik geen opname van vinden. Dus dan maar de inwoners van St. Johns, die op eigen wijze het lied ten tonele voeren. Niet echt toonvast, maar wel met zelfspot. De tekst staat er onder en is goed te volgen, dan wel te herkennen. Het hoeft tenslotte niet altijd zo ernstig, toch?
Category Archives: Persoonlijk
Carnaval
Wat deden we nou in Brabant? We houden helemaal niet van carnaval. En daar wordt het toch uitbundig gevierd.
We zagen overal al carnavalsuitingen en ook de cafés waren er klaar voor.
We reden gewoon wat door een dorpje en belandden ongemerkt in de kindercarnaval optocht. We konden gewoon niet meer verder.
Maar wat was het leuk! Allemaal versierde karretjes, verklede kinderen, veel ballonnen, confetti en serpentines. Nog puur en zonder opsmuk.
En zo te zien hadden de ouders ook een stevige duit in het zakje gedaan.
Deel dit op:
Veel handiger
Op Facebook kwam ik dit filmpje tegen. Een reclame voor een koel/vriescombi. Niet van nu, maar uit 1963!
En ik vraag me af waarom we dit ontwerp niet meer kunnen kopen. Veel handiger dan die planken op vaste hoogte. Veel simpeler alles te bereiken met die draaibare plateaus. Onderin een lekkere vriesla en ook nog eens een vakje waarin de boter zacht blijft.
Zal wel niet meer te koop zijn, maar misschien wordt het weer in productie genomen.
Deel dit op:
Niet mooi
Mijn moeder zal ongeveer de leeftijd van mij nu hebben gehad, toen ze klaagde over koude en pijnlijke voeten. Warme sloffen zouden de oplossing zijn. Die vond ze in een degelijke schoenenwinkel. Donkerbruin en met bont gevoerd. En ja, haar voeten werden heerlijk warm. Maar wat kon ze zeuren over de lelijke “afgeknipte kaplaarzen”. Nee, elegant waren die sloffen beslist niet.
Nu heb ikzelf al vrij snel in de winter koude voeten. Echt koude voeten, die maar niet warm te krijgen zijn. En met koude voeten naar bed is geen optie. Want het duurt uren voor ze zijn opgewarmd en ik lig maar te woelen. Natuurlijk heb ik een extra dekentje en een kruik. Maar desondanks …..
Daarom was ik blij dat jongste vertelde over de heerlijke warme sloffen die hij gekocht had. Die moest ik hebben. Ik zocht op internet en vond de site. Drie soorten zijn er: slippers, lage en hoge sloffen.
Meteen nadat ze bezorgd werden, trok ik ze aan. En ja, ik heb nu echt heerlijk warme voeten. Maar ik hoorde ook de stem van mijn moeder: Wat heb jij daar nou toch? Het lijken wel afgeknipte kaplaarzen.
Ja, en dan had ze nog gelijk ook!
Deel dit op:
Voorjaar
De natuur heeft een eigen tempo en trekt zich gelukkig niks van ons aan.
Vorige week stapte ik naar buiten en werd ik, verscholen achter de heg, verrast door dit.
Ook al denk ik elke winter dat het voorjaar lang op zich zal laten wachten, voor ik het weet staan ze volop te bloeien in de voortuin, de sneeuwklokjes.
Dat geeft de dag ineens een andere sfeer. Alsof er iets vrolijks in de lucht hangt.
Doet de zon dan ook nog mee en verwarmt ze ons lijf al een beetje beter, dan kan er eigenlijk niks meer mis gaan.
Deel dit op:
Altijd mooi
Afgelopen donderdag weer lekker gewandeld en natuurlijk bijgekletst.
Even leek het nog niet door te gaan, want een paar Ganzen had blijkbaar geen zin om te wachten en waren al vooruit gegaan.
Het bleek een misverstand of een te snel lopend horloge, wie zal het zeggen.
Maar eenmaal aan de koffie was het weer als vanouds.
Lekker gelopen langs de Rotte en dat levert elk seizoen mooie beelden op.
Ik blijf genieten van die stukje rivier, waar met een stralend blauwe lucht alles er zo vrolijk uitziet.
Deel dit op:
Maandag met muziek
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een al oud liedje, uit 1955 en nog in zwart/wit, maar gezongen door een man die nog lang niet vergeten is. Het huis-tuin-en keukenliedje van Wim Sonneveld.
Deel dit op:
Drankje
Al jaren drinken Leo en ik voor het eten een glaasje. Leo meestal een biertje, ik vroeger een wijntje of sherry. Maar al weer een aantal jaren drink ik iets 0/0.
Zo’n Italiaans non-alcoholico drankje als Crodino sla ik ook niet af. En lange tijd had de Lidl een drankje in het assortiment dat Crodino enigszins benaderde. Kleinere flesjes, kleinere prijs, precies goed.
Leo heeft dan ook heel wat trays uit de winkel gehaald, want bederven doet het niet en een voorraadje is nooit weg.
Maar ineens is het uit het assortiment gehaald. Te populair, niet meer leverbaar in Italië? Geen idee, maar ik vind het wel jammer. Het dronk zo lekker weg.
Nu maar weer op iets anders over. Er zijn verschillende lekkere limonadesiropen te koop, die ik het liefst zelf meng. Want dan maak ik het minder zoet dan fabrieksmatig gebeurt.
Deel dit op:
Zoveel
Kijken en wat boodschappen doen in een andere supermarkt levert ook weer andere beelden.
In de Jumbo viel mijn mond open van verbazing toen ik me realiseerde dat dit hele vak enkel en alleen uit huisdierenvoeding bestaat.
Nou ja, ook wat kattengrit en vogelzand misschien, maar verder katten-, honden of andere dierenvoeding.
We hebben geen huisdieren, maar als je ze hebt moeten ze goed verzorgd worden. Maar moeten die beesten echt zoveel en zo’n verscheidenheid aan eten krijgen? Of is dit een tikkie overdone?
Deel dit op:
Goed voorbereid
Als…. Als de hemel valt, krijgen we allemaal een blauw petje. Het is een oud gezegde en mijn ouders zeiden dat te pas en te onpas. Een dooddoener van formaat dus.
Maar nu zou ik het wel weer nieuw leven in willen blazen, want her en der zie en lees ik allerlei waarschuwingen voor als…. als de zeespiegel stijgt, als het klimaat verandert, als de dijken breken, als …..
Tijdens de watersnood in februari 1953 logeerde Leo bij een tante en oom in Vlaardingen, waar ze helemaal niks merkten van wateroverlast.
Thuis in Rotterdam en dus een flink stuk verder oostelijk en verder van de zee, zagen mijn schoonouders het water door de straten zo de Lange Hilleweg op denderen.
Het kan heus geen kwaad om een beetje vooruit te denken, maar we moeten er voor passen om ons te laten opnaaien door angst en voorspellingen die misschien nooit waarheid worden.
