Het kan weer

Het koor, waar ik met zoveel enthousiasme mee begon, kreeg door alle C-maatregelen veel te verduren.

Vele maanden was zingen absoluut verboden. Even mocht het toch weer wel, maar dan op afstand. En dat was geen probleem. Want van de 12 zo moeizaam gesprokkelde deelnemers bleven er uiteindelijk maar 4 over. Het klonk niet echt heel goed, want we zongen toen in een grote zaal, waarin ons geluid totaal verdronk. Wij ook, trouwens.

Maar, op de laatste nipper, was er aan het eind van het seizoen toch nog drie keer zang. Och arme, er bleven steeds meer mensen weg. Maar goed, het waren ook maar drie lessen voor de vakantie.

Eerlijk gejat van mijn naamgenoot 😉

Met een beetje PR moeten er toch meer mensen te porren zijn voor een vrolijk Zangclubje 40+?

We zijn inmiddels al weer volop bezig. Maar er kunnen er nog wel wat bij. Het is gezellig, er is koffie of thee voor de mensen. En zeg nou zelf, vrolijke noten kunnen we wel gebruiken en komen altijd te pas…

Ik doe hier dan ook een oproep. Hebben jullie vrienden of vriendinnen in de buurt van Rotterdam (Ommoord), geef ze deze link.

Red Dress Day

Het is onbegonnen werk om alle “speciale” dagen te vermelden.

Maar vandaag, 29 september -ook nog eens mijn verjaardag- wordt extra aandacht gevestigd op hart- en vaatziekten bij vrouwen. Daarom wordt aan ons gevraagd om een rode jurk, trui of wat dan ook te dragen.

Bij mij werd het een knalrode broek. Maar ik vond het ook een prima gelegenheid om dit lied te laten horen en zien. Helemaal up-to-date, toch?

Chris de Brugh met “Lady in red”

Vandaag

Foto gemaakt in Onderduikmuseum te Aalten
Een vereenvoudigde versie van de Universele Rechten van de Mens (klik voor PDF-doc.)

We wisten het wel, maar toch….

Maar nu is het dan de dag waarop een groot aantal mensen, die een persoonlijke keus hebben gemaakt, voor gesloten deuren komen te staan. Ook Leo en ik behoren daartoe.

Ik zal jullie niet vermoeien met onze argumenten. Wel zou ik het prettig vinden als iedereen even verder leest.

Want ik vraag me nog steeds af WAAROM? Welke misdaad hebben wij begaan?

Hebben wij
* een moord begaan? Nee, we slaan nog geen vlieg dood.
* de belasting ontdoken? Ook niet, we betalen netjes elk jaar onze aanslag!
* hebben we ons dronken in het verkeer begeven? Absoluut niet!
* hebben we soms ergens brand gesticht? Geen denken aan!
* hebben we de koning ten diepste beledigd? Welnee!

Wat hebben we dan wel gedaan?
We hebben NEE gezegd tegen een experimentele vaccinatie (bron: RIVM), die NIET verplicht is! Die keus is de overheid onwelgevallig en maakt ons tot paria’s.

Het is onze keus, ons eigen lichaam.
Een ieder die zich wel heeft laten vaccineren, heeft daar zijn eigen redenen voor.

Hoe dan ook, we gaan er toch, op onze manier, het beste van maken!

Gluren

Na een boodschap in een andere wijk nog even de benen strekken. En dan meteen even “gluren bij de buren”.

Het is een mooie, rustige en vooral groene wijk achter de Kleiweg in Hillegersberg. Fraaie huizen, mooie tuintjes, ja prima wonen.

En voor sommige huizen geldt een soort bonus. Want die liggen met hun achtertuin aan de Bergse plas.

Oké, ik moest even op mijn tenen staan en kreeg maar een klein stukje blauw te zien.

Maar onmiddellijk ging mijn fantasie op hol. Tuin, eigen strandje, zwemmen en zonnen. Je eigen Rivièra…. Tja, het blijft bij dromen.

Monument

Tot mijn 23e woonde ik vlakbij het Justus van Effencomplex. Toen was het nog een wat vervallen gebouw, met veel grauw en grijs beton. Heel zelden kwamen we er weleens, maar echt herinneringen had ik er niet aan.

Leo en ik waren er al eens gaan kijken, na de grote renovatie en afgelopen zaterdag konden we het bezoeken, in het kader van Open Monumenten-dag.

Het complex is in alle glorie gerenoveerd en gerestaureerd en intussen al lang geen “arbeiders-vesting” meer. 264 Woningen werden samengevoegd en verbouwd, waarna er nog 154 woningen over zijn. Die zijn allemaal aangepast aan de eisen van deze tijd.

We kregen een rondleiding en gingen natuurlijk ook naar de woonstraat. Nee, geen galerij. Hier konden in 1922 bakker, groenteman en melkman met hun kar komen, zodat men niet telkens naar beneden hoefde. Heel vooruitstrevend. Helaas is die mogelijkheid in deze tijd gesneuveld. Veel bewoners gebruiken de woonstraat nu als terrasje, met planten in potten.

Midden in het complex ligt het badhuis, want douches of badkamers waren niet voorzien in 1922. Nu natuurlijk wel en daardoor is de functie van het badhuis beneden veranderd in een galerie ruimte. Maar ook huisvest dit gebouw de warmtevoorziening. die zorgt voor warmte in de winter, maar ook voor koelte in de zomer.

Ritje

Een tijdje geleden vroeg ik buurman S. of ik zijn oldtimer mocht fotograferen en de foto’s doorsturen naar Sjoerd.

Buurman had geen bezwaar en zo kwam zijn Volvo Amazon op het blog van Sjoerd terecht.

Een paar weken later nodigde S. ons uit voor een ritje met deze mooie auto, maar dan moest het wel mooier weer zijn. Maar vorige week waren de weergoden ons goed gestemd en zo reden wij dan op een middag door de groene omgeving even buiten Rotterdam.

Vooraf kregen we nog een kort “college” over de technische dingen van de auto. Vijftig jaar oud en nog steeds in puike conditie, dankzij het sleutelen en poetsen van buurman en zijn vrienden.

Je kunt zien dat zo’n auto sentimentele gevoelens oproept. Hij is minder geruisloos dan de auto’s van nu, hij hobbelt wat meer en sturen vereist nog echte spierkracht, want geen stuurbekrachtiging. Wat er wel in zat, waren diverse asbakjes en dat is dan weer iets wat nu in auto’s ontbreekt.

Ik snap heel goed dat zo’n auto indruk maakt en bij velen een gevoelige snaar raakt. Het is toch een brok geschiedenis op de weg.