Category Archives: natuur

Zit er nog leven in…?

Posted on by

Laatst blogde Marthy over de wilde buxus in de Ardèche, die ook opgevreten was door de buxusmot. Hele velden stonden er in 2017 kaal en armoedig bij, een triest gezicht.

In tegenstelling tot de keurig aangeharkte tuintjes in Nederland, waar alle buxus bijna is weggehaald, werd de natuur aan haar lot overgelaten in Frankrijk. En kijk… langzaam aan beginnen de struiken weer uit te lopen.

Zoiets zagen wij ook in Arboretum Poort-Bulten in De Lutte. De taxus (?) die kaal en levenloos leek en al bijna was omgehakt, liep ook hier weer uit. Aarzelend, het was nog maar een begin. Maar toch!

Wij mensen weten best al heel veel, maar echt zien of een boom nou wel of niet dood is, dat is nog steeds erg moeilijk. Misschien moeten we toch iets minder snel de hakbijl ter hand nemen.

Even weg…

Posted on by

Vorige week waren we even weg. Zomaar een paar dagen, rondom onze trouwdag. Niet zo ver, we waren naar Ootmarsum. En daar brachten we, net als vorige keer, een bezoek aan het Arboretum Poort-Bulten.

Dit zag ik vanu8it de vogelkijkhut

Dit keer was het weer een beetje onbestendig, maar tussen de buien door liepen we een lekker rondje. We namen het stuk door een wat moerassig gedeelte en kwamen bij een vogelkijkhut. En wat doe je dan? Ja, natuurlijk kijken of je ook vogels kunt spotten. Horen deden we ze in ieder geval, maar zien… Tot opeens ik een helder blauwe schim over het water zag scheren. Zo mooi blauw, dat moest wel een ijsvogel geweest zijn. Ik wachtte nog wat langer, maar helaas hij kwam niet meer terug. Een geluks-momentje van nauwelijks een seconde, maar toch… een geluks-moment!

Onbegonnen werk…

Posted on by

Op weg naar mijn wandelclub loop ik langs deze betonnen kist. Ik ken ze wel, er staan er diverse in de wijk. Het is een rattenval. Sinds het verboden is om ratten met rattengif te bestrijden, plaatst men deze kisten. De ratten die er in terecht komen, worden afgemaakt. Rattengif is niet iets wat zo maar op straat gelegd kan of mag worden.

Dat er zo veel ratten zijn, komt voor een groot deel doordat mensen overal voedsel laten liggen. Tja, een hamburger of een par cakejes wordt soms ook een beetje te veel voor onze toch al wel doorvoede lijven. Laat dat dan toch niet slingeren. Neem het mee naar huis en gooi het in de vuilnisbak.

Maar dat is toch een beetje te veel gevraagd van de mensen. Dus ligt er naast de rattenval een doosje met nog een flink stuk cake er in. Ja, zo blijft het dweilen met de kraan open….!

Eigenwijs…

Posted on by

Dat er eigenwijze mensen zijn weten we allemaal. Die komen we in het dagelijks leven vaker tegen. Of misschien zijn we zelf ook wel meer dan eens een tikkie eigenwijs….? Maar van eigenwijze dieren had ik nog nooit gehoord. Toch bestaan ze, althans zo komt dat op me over.

Bron: Wikipedia / Google foto’s

Omdat de broed- en nestellocaties voor kerkuilen steeds minder werden, besloot Natuur- en vogelwacht Biesbosch om nestkasten op te hangen. Tot hun verbazing zagen ze dat vlak naast een nestkast (die flinke afmetingen heeft) een kerkuil haar nest gemaakt had in een omgekeerde kano bovenop een container. Een andere kerkuil maakte het nog bonter, door in een klein gat haar nest te maken, terwijl er op enkele decimeters ook zo’n fraaie nestkast hing. Die nestkast zou prima bescherming hebben geboden, maar nu zat de uil duidelijk zichtbaar voor mens en dier. Gelukkig bracht een partner hem (want ik denk dat vrouwen, ook kerkuil-vrouwen, praktischer zijn 😉 ) op een ander idee en werd uiteindelijk de nestkast toch in gebruik genomen.

Ik las dit in een artikel in het “Natuurblad”, een uitgave van Stichting Natuur- en Vogelwacht . Wie het hele verhaal wil lezen, klikt hier. Daar vind je het artikel in een door mij bij elkaar geplakt .pdf-bestand.

Warm….

Posted on by

Nou ja…, had ik het helemaal nog niet over de warmte gehad. Want warm was het, de afgelopen dagen. Het kwik in onze kamer steeg naar 31,5 graden, een absoluut record. Wat deden wij? Nou, niet zo veel. Zitten, langzaam aan naar de keuken, koel water tappen en dan weer zitten. Lezen, computerspelletje spelen, lui zijn. Te warm om iets te doen. Zelfs koken vond ik een opgave, dus aten we vooral salades met veel groente. En ik haakte af voor de wandeling, zoals bijna iedereen van de wandelgroep.

Bron: Google foto’s

Maar eigenlijk vond ik al die heisa over de temperatuur een beetje overtrokken. We hebben natuurlijk ook genoeg tijd en te weinig zorgen om ons hier mee bezig te houden. Want toen de temperatuur het nu verbroken record haalde (23 augustus 1944) was er wel wat anders om je druk over te maken. Er was geen ijs te koop, geen stroom dus ook geen airco, weinig voedsel en slechts op bonnen te verkrijgen. En dan zijn er ook geen berichten over ouderen die met hun voeten in een koel waterbadje zitten en aan ijsjes likken. Geen foto’s van drukke zwembaden of strandmeertjes. Geen leuke plaatjes van frisse jonge meiden in een kekke bikini.

Wel was er een wrede bezetter in ons land, die weinig plezier toeliet. Die doodvonnissen liet uitvoeren, de bevolking onder de knoet hield. En dan wordt je interesse in de temperatuur danig bekoeld. Zelfs zonder airco. Want een vluchtige zoektocht in de kranten bij Delpher leverde op 24 augustus 1944 geen enkel bericht over het warme weer op. Dat is dus andere koek 😉

Strandwandeling

Posted on by

Vorige week gingen de Ganzen van de Ganzenpas naar Hoek van Holland. Dat was al eerder gepland, maar toen strooide de regen roet in het eten.

Nu was het perfect strandwandelweer. Zo nu en dan een matig zonnetje, wat wind en een aangename temperatuur. Het zou een wandeling van slechts enkele kilometers worden, maar aan het eind hadden we toch aardig wat stappen gezet omdat er zo nu en dan wat afgeweken werd van de route. Maar wie maalt daarom als het gezellig is, er zo nu en dan wat te drinken en te eten is.

Het eerste deel liepen we over het strand en daar zag ik deze grote zakken staan. Daar is een flinke haard mee te vullen, al vermoed ik dat er zo nu en dan ook gewoon een leuk vreugdevuur mee gemaakt wordt.

In de duinen zagen we regelmatig grote stukken met deze planten staan. Een distelsoort, dat was wel duidelijk. Een kogeldistel wist één van de mede-wandelaars te melden. Ze had hem in de tuin gehad, omdat hun straat zo heet. Maar in Rotterdam mist die plant de zoute zeewind en had dus het loodje gelegd. Hier toonde ze zich gelukkig in volle glorie.

En dan weer met de bus terug naar Rotterdam. Konden we meteen een beetje uitrusten van de wandeling 😉 😉 😉

Toch niet gekker…?

Posted on by

Na het kunstgras is er nu ook, ja echt, een kunst-heg te koop. Altijd groen, altijd even hoog, netjes geknipt, verliest geen bladeren. Een uitkomst voor de luie tuinier. Kan ie toch in de schaduw liggen en hoeft ie zijn stoel niet meer uit te komen.

Ja makkelijk dat wel. Maar of we hier nou op zitten te wachten? Zo’n heg haalt het natuurlijk nooit bij het frisse groen van een levend exemplaar. Okay, hij wordt ook niet kaal. Maar het is toch een leven- en zielloos wangedrocht. Net als kunstgras of een tuin vol met alleen maar tegels.
En denk eens in wat een stof er in zal gaan zitten. Dat levert dan weer nieuwe problemen op, daar kun je op wachten. Of nee, dan zetten ze er natuurlijk een flinke spuit kostbaar drinkwater op.

En als ze hem zat zijn…? Dan mieteren ze hem in de kliko. Och och, wat een verarming voor de natuur.
Geef mij maar zo’n leuke groene groeiende heg. Liguster, haagbeuk, meidoorn of hulst, maakt me niet uit.
Als het maar leeft!

Robbeneiland

Posted on by

Denk nou niet dat ik even naar Zuid Afrika ben geweest, want dit is Robbeneiland, vlakbij Rotterdam

Want in dat grote, drukke en industriële Maasvlakte-gebied ligt dit eilandje. De eerste opzet was een plek te maken voor grote tankers om aan- en af te meren. Dat werd de Nijlhaven. Maar waarom dan niet meteen iets wat meer aantrekkelijks te maken? En zo werd het piepkleine eilandje voorzien van een strand en wat gras. De rest moest de natuur zelf doen en dan maar hopen dat er wat leven zou komen. En dat kwam er. Vogels vonden het wel een geschikte plek, maar ook de zeehonden die rond de Maasvlakte zwemmen liggen er graag. Bij een beetje gunstige wind en wat zon zijn het er heel wat. Wij spotten er meer dan tien! Het eilandje is niet toegankelijk, maar er varen wel regelmatig schepen voorbij. De zeehonden houden al dat verkeer nauwlettend in de gaten en zodra een schip iets te dichtbij komt floepen ze allemaal het water in.

Beestjes kijken…

Posted on by

Afgelopen week waren we twee keer op stap doordat we een prijs hadden in de Postcodeloterij. Dinsdag gingen Leo en ik naar Ouwehands Dierenpark in Rhenen. We waren daar al eerder, maar nog niet nadat de panda’s er kwamen.

Het was heerlijk weer, niet te warm en niet te koud. Dus na een kopje koffie starten we met de plattegrond in ons hand. Ouwehands is prachtig aangelegd. Je loopt vrijwel voortdurend tussen bomen en overal staan uitbundig bloeiende bloemen en heesters. Dat maakt dat de dieren ook zeer op hun gemak lijken. Natuurlijk komen we ook vaak in Blijdorp, maar zo’n andere dierentuin heeft ook weer andere dieren. En daar kun je dan weer hogelijk over verbazen. Want deze parelhoenders zijn zo mooi getekend, ongelofelijk!

Het aquarium was ook beslist de moeite waard. En ook daar verbaasden we ons over al die kleuren en vormen, ontdekten we Nemo zonder al te veel problemen en we waren blij dat we sommige creaturen met glas er tussen tegenkwamen.

We gingen natuurlijk ook naar de panda’s, die zeer luxe leven in een mooi Chinees gebouw. Eén panda sliep binnen en was te saai om te bekijken, maar de andere zat buiten boven op een afdakje en vrat bamboe na bamboe onder luid geknaag. Zo te zien was hij of zij (?) zeer te spreken over het verblijf en de voor-zieningen.

In het Berenbos, spotten we grote bruine beren, die er schattig uitzien maar toch wat minder aaibaar zijn dan Teddy doet vermoeden. Wat ons verder opviel, was dat er voor kinderen zoveel leuke dingen te doen waren. Niet alleen dieren begluren, maar ook op avontuur over touwladders, wiebelbruggen en nog veel meer. Wij namen natuurlijk het gewone pad, voor onze leeftijd al meer dan avontuurlijk genoeg 😉 Al met al was het een heel gezellige dag!

Rood…

Posted on by

Ik ben niet de enige die telkens weer met zo veel plezier kijkt naar de bloeiende bermen. Hier in Rotterdam-Ommoord ziet het in het voorjaar geel van de paardenbloemen.

Maar nu staan de bermen weer vol met van alles en nog wat. Maar vooral de klaprozen vallen op. Knallend rood staan ze te wiegelen in de wind.