Laatst blogde Marthy over de wilde buxus in de Ardèche, die ook opgevreten was door de buxusmot. Hele velden stonden er in 2017 kaal en armoedig bij, een triest gezicht.
In tegenstelling tot de keurig aangeharkte tuintjes in Nederland, waar alle buxus bijna is weggehaald, werd de natuur aan haar lot overgelaten in Frankrijk. En kijk… langzaam aan beginnen de struiken weer uit te lopen.
Zoiets zagen wij ook in Arboretum Poort-Bulten in De Lutte. De taxus (?) die kaal en levenloos leek en al bijna was omgehakt, liep ook hier weer uit. Aarzelend, het was nog maar een begin. Maar toch!
Wij mensen weten best al heel veel, maar echt zien of een boom nou wel of niet dood is, dat is nog steeds erg moeilijk. Misschien moeten we toch iets minder snel de hakbijl ter hand nemen.
Oh, misschien zijn ze daarom wel ineens helemaal kaal en dor.
Maar de takjes zijn nog buigzaam, we hebben ze om die reden laten staan. Mini buxusjes zijn het.
Wij mensen denken alles te weten maar de natuur gaat zijn eigen gang. Precies wat Sjoerd zegt, die redt en hersteld zich wel.
Taxus is (bijna) niet kapot te krijgen, die loopt gewoon weer uit, hoe rigoureus het snoeiwerk ook wordt gedaan. De enige buxus die min of meer per ongeluk in onze tuin is blijven staan is ook weer mooi uitgelopen zonder restschade van de vreetgrage rupsen
Je hebt gelijk, mijn buxus is er ook weer helemaal bovenop, voornamelijk dankzij mijn Meesjes… De natuur redt en hersteld zich wel.