Category Archives: huishouden

Boek

Posted on by

Maria Janssen beschreef het leven van haar moeder (1905-2016). Een leven dat heel veel veranderingen heeft gekend.

En al lezend herkende ik ook heel veel dingen, die mijn eigen moeder beschreef.

Het boek is geen roman, maar ook geen wetenschappelijk werk. In een prettige stijl vertelt de schrijfster over haar familie, waar zeker in de eerste vijftig jaar de Rooms Katholieke kerk nog heel veel in de melk te brokkelen had.

Maar ook beschrijft ze de armoe, die ene deel was van moeders jeugd. Voor meisjes was een carrière niet weggelegd. Doorleren was geen optie, hoe zeer dat ook gewenst werd. Maar in een “dienstje” ging Maria’s moeder niet. Ze ging werken in een naaiatelier en leerde daardoor prima kleding maken. Maria en haar zus mochten wel doorleren. Al nam moeder toch op een zeker moment een radicaal besluit voor Maria.

Uiteraard is het boek doortrokken van persoonlijke herinneringen, maar de schrijfster heeft ook gezocht naar hoe er in de maatschappij op alle veranderingen werd gereageerd. Hoe anderen dat ervoeren of er mee omsprongen. Dan worden stukken uit kranten, tijdschriften of rapporten geciteerd.

In ruim honderd jaar is er veel, heel veel veranderd in de wereld. Ik vond het fijn om daarover te lezen, dingen weer eens in een ander perspectief te zien.

Zelf herkende ik ook veel van de herinneringen van mijn eigen moeder. Ook mijn moeder wilde albsoluut niet dat haar dochters “andermans pispotten zouden legen”. Maar voor anderen zullen er ook parallellen te ontdekken zijn. Een absoluut interessant boek.

Poetslap

Posted on by

Weten jullie hoeveel een nanogram is? Dat is 0,000 000 001 gram, dus een miljardste deel van een gram.

Waarom ik dat vraag? Omdat ik een tijdje geleden las dat microvezeldoekjes vervuilend zouden zijn. Ze laten bij elk gebruik nanodeeltjes plastic vrij. En dat is natuurlijk heel milieu-onvriendelijk.

Zulke doekjes gebruik ik al jaren en dus zou ik al jaren vervuilend gewerkt hebben. En in een sombere bui kan ik daar eindeloos over lopen piekeren.

Ik snap dat ik wel heel erg veel zou moeten poetsen om ook maar 1 gram nanodeeltjes in het milieu te zetten. Maar ja, ik ben natuurlijk niet alleen, miljoenen mensen over de hele wereld gebruiken dit soort lappen. En ja, dan worden kleine beetjes toch grote bergen…!

Daarom heb ik zo’n doekje maar eens gewogen. Krap 40 gram en al jaren in gebruik, maar nauwelijks versleten. Stel nou dat ik elke keer zo’n 400 nanodeeltjes weg wapper. Hoelang duurt het dan voor er 1 gram is weggepoetst? Ik heb het uitgerekend: 1.000.000.000 nanogram : (365 dagen x 0,000.000.040 nano) = Bijna 685 jaar!!!

En toen las ik dat de firma Chemelot per jaar 14.000 kilo (=14.000.000.000.000 nanogram) microplastic in de Maas mag lozen.

En subiet stopte mijn gepieker. Want zeg nou zelf, daarbij valt die huishoudelijke “milieuvervuiling” toch helemaal in het niet….?

Ik heb snel een set nieuwe doekjes gekocht, met een gezellig patroontje. Kan ik voorlopig gezellig poetsen.

Verpakken

Posted on by

Als je een keertje een andere super inloopt om de boodschappen te halen, zie je ook weer eens met andere ogen.

Natuurlijk weet ik dat Nespresso in kleine cupjes zit, dat er tig soorten zijn en dat die allemaal weer in doosjes verpakt worden.

Maar dat er zoveel soorten waren en dat die verpakking wel heel erg milieubelastend moet zijn, dat realiseerde ik me pas toen ik dit zag.

En dan bedenk ik me ook dat tussen zeggen, willen en doen nog een heel verschil kan liggen. Zelf gebruiken we geen Nespresso. Wij zetten nog altijd gewoon filterkoffie.

En ik ben zeker geen fanatieke milieufreak. Hier in huis is nog niet alles “groen” gekeurd.

Aan de ene kant worden kleine dingen verboden en aan de andere kant worden dit soort verpakkingen met enthousiasme verkocht.

Daar kan ik me eindeloos over verbazen.

Geurend

Posted on by

Er zijn mensen die geen knoflook willen eten. Die moeten dit blog maar gauw voorbij laten gaan, want dit staat werkelijk bol van de knoflook.

Ik kwam het filmpje tegen op YouTube en was meteen verkocht. Knoflook zit vrijwel dagelijks in ons eten en dit recept is het summum van knoflook gebruiken. Maar liefst 12 BOLLEN gaan in deze soep.

Om te proberen maakte eerst de halve hoeveelheid. Leo en ik vonden het heerlijk. En de week daarna vroeg ik of onze kinderen het ook wilden proeven. Het leek ze wel wat. En maakte ik dus een pan vol soep volgens het recept.

Natuurlijk bakte ik ook de focaccia erbij. Er bleef nauwelijks iets over en dat zegt dus wel wat.

En zo wordt het gemaakt:

Als de clip niet werkt, dit is de LINK

Het is even werk….., het hele huis geurt en afstand houden is beslist geen probleem meer 😉 😉 😉

Recept

Posted on by

Voor 2022 kozen we een kalender met recepten van Brenda Kookt. Elk weekend een weekmenu, zodat je de boodschappenlijst kunt opmaken. En dan elke werkdag de recepten en hoe ze bereid moeten worden.

En omdat wij pasta heerlijk vinden, koos ik de eerste week meteen dit recept.

Eenpansspaghetti met gehakt: (4 personen)

1 ui, gesnipperd
2 teentjes knoflook, geperst
350 gr rundergehakt
1 courgette, in blokjes
1 rode paprika, in blokjes
120 gr champignons, in plakjes
1 blikje tomatenpuree (70 gr)
500 ml runder- of groentebouillon
1 blik tomatenblokjes (400 gr)
1 el gedroogde oregano 1/2 tl gedroogde basilicum
250 gr spaghetti
peper en zout naar smaak
olijfolie, om in te bakken
Parmezaanse kaas, ter garnering

Verwarm olijfolie in een grote pan.
Doe de ui, knoflook en het gehakt erbij en bak het gehakt dan in 5 minuten rul. Roer het mengsel tussendoor regelmatig door.
Doe de blokjes courgette, paprika en plakjes champignon erbij en bak nog 5 minuten.
Doe hierna de tomatenpuree erbij en bak deze 2 minuten met het mengsel mee voor je de bouillon en tomatenblokjes toevoegt samen met de oregano, basilicum en peper. Roer het geheel door elkaar en breng aan de kook.
Halveer de spaghetti en voeg de spaghetti toe aan de pan. Druk de spaghetti onder tot deze helemaal in de saus ligt. Zet het vuur middelhoog tot laag en laat de saus en pasta 15-18 minuten pruttelen met de deksel op de pan tot de spaghetti gaar is.
Roer het mengsel tussentijds iedere 5 minuten door.
Serveer de spaghetti met geraspte Parmezaan.

Bron: Brenda kookt.nl/De makkelijke maaltijden scheurkalender 2022

EET SMAKELIJK!!

PS:
Normaal kook ik de pasta apart en meng het met de saus. Maar deze methode wilde ik beslist proberen. En het was een succes. Zozeer zelfs, dat ik in de vakantie weer alles in één pan klaarmaakte. En als je eenmaal zoiets hebt gezien, zie je meteen andere koks ook op deze manier pasta maken.

Of rechtgeaarde Italiaanse koks deze methode ook hanteren weet ik niet. Maar het is beslist het proberen waard.


Afval

Posted on by

Ook dit jaar deden de bezorgdiensten goede zaken. Want al zitten we in een lockdown en zijn veel winkels gesloten, er is altijd wel iets dat men wil hebben.

En dan is de keus -en de verleiding- op internet reuzen groot. Al dat spul moet natuurlijk verpakt worden in handzame dozen, die ook nog eens netjes te stapelen zijn.

En dan heb je al snel een heleboel afval. In dit geval stonden de lege dozen voor een winkel, dus zal niet alles van één persoon geweest zijn. Maar een flinke berg was het toch.

Wel weer keurig verzameld en opgestapeld. Maar het is wel tekenend voor de tijd.

We hebben allemaal steeds meer afval en wat ze ook zeggen of doen… echt duurzaam lijkt het me niet.

Recept

Posted on by

Al meer dan 15 jaar maakt Leo deze zuurkoolschotel. Het is een bewerkelijk recept, maar zo lekker dat hij het er voor over heeft om een tijdje in de keuken te staan. Hij maakt dan een flinke hoeveelheid, zodat we ook een portie in de diepvries kunnen zetten. Misschien een idee voor andere keukenprinsen? 😉

Zuurkoolschotel met gehakt en appel

4 personen (Voorbereidingstijd 40 minuten; Bereidingstijd 50 minuten)

Ingrediënten:
1 kilo aardappelen
500 gr halfomhalf gehakt
500 gr (wijn)zuurkool

Ca. 5-6 Elstar appelen
50 gr spek
1 ui (gesnipperd
1 teen knoflook, fijngesneden
1 theelepel karwijzaad (kummel)
melk
peper, zout, cayennepeper
1 ei (optioneel)

Bereiding:
Schil de appelen, boor het klokhuis eruit en snij ze in stevige plakken. Bak de plakken in wat boter en haal ze als ze goudbruin zijn uit de pan.
Fruit daarna de ui met het spek in de pan en voeg als de ui mooi glazig is eerst het karwijzaad en daarna het gehakt en de knoflook toe.
Op smaak brengen met weinig zout, flink peper en (evt.) cayennepeper.
Vet een ovenschaal in.

Kook de aardappelen, giet af en laat even droogstomen. Stamp ze tot puree met wat melk en breng op smaak met peper, zout en wat nootmuskaat.
Leg op de bodem de helft van de appelplakken, leg daarover heen de zuurkool, het gehakt en de rest van de appelplakken. Dek af met de puree. (Tot hier kan alles van te voren worden klaargemaakt)
Verwarm de oven voor op 200 graden.
Strooi wat paneermeel over de puree en leg hier en daar wat vlokjes boter en zet de schotel ca. 40 tot 50 minuten in de oven tot er een goudbruin korstje op zit.

EET SMAKELIJK!

Smoesjes

Posted on by

Er is een tijd geweest dat bij de grote blauwe supermarkt gevraagd werd of je de bon wilde. Ik vond het altijd een vreemde vraag. Je wilt toch op zijn minst kunnen aantonen wat je allemaal gekocht hebt. En soms eens kunnen kijken hoeveel het een en ander nou kostte.

Maar in het kader van het milieu bleek die kassabon te zorgen voor te veel papierverbruik. Dus lieten tientallen mensen de bon niet meer uitprinten. Tja, het zou misschien enigszins zoden aan de dijk kunnen zetten…? Ik vond het nogal vergezocht.

Maar… na een kleine verbouwing van de Appie in mijn wijk, krijg ik de bon nu ongevraagd en bijna in mijn handen gepropt. Waarom? Omdat je bij de uitgang nu een hekje hebt en je daar je bon moet laten scannen. De winkel werkt nu met scanners en automatische kassa’s, vandaar.

Weg milieu besparingen, weg smoesjes. Iedereen weer aan de bon, of je wil of niet.

Besparen doet Appie natuurlijk op een andere manier. Er zijn nu minder kassa’s en dus ook minder caissières nodig. En die besparing op personeelskosten, dat zet pas zoden aan de dijk! 😉 😉

Boek

Posted on by

Op dit moment ben ik niet in de stemming voor diepgaande boeken. Het hoeven niet allemaal 3stuiver romannetjes te zijn, maar problemen die trek ik even niet.

Nou ja, gezellige boeken te over, dus vervelen hoef ik me niet.

Zo las ik dit boek, verteld door de ene dochter en op schrift gesteld door een ander. Het verhaal van een gezin met zeventien kinderen. Van armoe, samen zijn, met elkaar optrekken. Van een huishouden waar altijd wel werk te doen was. Tja, dat ligt natuurlijk ook min of meer voor de hand.

Toch heeft elk kind op zijn eigen manier herinneringen aan hun jeugd. Aan kattenkwaad of aan smoesjes om onder een karweitje uit te komen. Aan allerlei manieren om aan de boosheid en tucht van moeder te ontkomen.

De rol van vader bleef vrijwel onbelicht. Tenminste, hij werkte zich natuurlijk drie slagen in de rondte, had een moestuin en een krantenwijk. En dan nog tijd om voor al dat nageslacht te zorgen. Voor hem had het eigenlijk niet zo gehoeven, maar ja, goed katholiek en een vrouw met een eigen wil. Dan lijkt er geen ontkomen aan.

Moeder heeft duidelijk de broek aan en voedt op met straffe hand. Naar mijn mening een iets te straffe hand. Al kan ik niet anders oordelen dat ze haar gezin als een uitstekend manager leidde. In deze tijd was er vast een headhunter die haar een aantrekkelijke baan zou aanbieden.

Een prettig boek om te lezen en voor mij een totaal andere wereld dan in mijn jeugd.

Franse maaltijd

Posted on by

In onze voorraad stond nog een blik Confit de canard. Zo’n groot rond blik met in eigen vet gegaarde eendenbouten. Daar moesten we echt een keer iets mee doen.

En dat werd een Franse maaltijd. Het blik werd geopend en voorzichtig in een pan heet water gezet, zodat het vet kon smelten. Dan gaan de eendenbouten makkelijker eruit.

Intussen werden de aardappels in schijfjes gesneden en halfgaar gekookt. Even afkoelen en dan konden ze in het eendenvet goudbruin en krokant gebakken worden.

Erbij maakte ik een frisse venkelsalade, als tegenhanger voor al dat vet.

Het was heerlijk! Maar wat zit er dan nog een boel vet in zo’n blik. Je kunt het natuurlijk laten stollen en in de kliko gooien. Maar dat vind ik dan toch wel weer heel erg zonde.

Dus vulde ik de ijsblokjesvorm en wat andere kleine diepvriesdoosjes. Na een nachtje in de diepvries hield ik mooi kleine blokjes vet over om over een paar weken weer eens zulke verrukkelijk aardappeltjes te bakken.