Facebook

Facebook is best leuk, al vind ik dat je er ook weer niet te veel op moet zetten. En wat ik er vooral op tegen heb, is dat het zo ongenuanceerd is. Want wat doe je nu, als iemand er een foto opzet van zijn vrouw in het ziekenhuis? Daar ligt ze, bleekjes om de neus, net een beetje aanspreekbaar na de narcose. Like je dan, zodat “vind ik leuk” er onder komt te staan…?

Ik ben er gewoon nog een beetje onhandig mee. Soms weet ik niet precies wie nou een bericht geplaatst heeft. Was het helemaal niet de vriend die ken, maar een kennis van de zus van de vriend. Vage toestand dus.
Het is me overkomen dat ik impulsief reageerde en me helemaal niet realiseerde dat ook hier “de toon de muziek maakt”. Want sommige zinnen kunnen heel verkeerd uitgelegd worden, als je de klemtoon net effetjes anders legt. Wat je positief bedoelde, komt dan snoeihard en tamelijk bot binnen.
Daarom houd ik me voortaan maar een beetje op de vlakte.

Wat een gedoe…

Gelukkig, ze kunnen weer gewoon doen. De hond uitlaten, op de fiets naar kantoor via de normale route en even een peukje roken op het balkon. De inwoners van Den Haag hebben geweten dat Obama op visite kwam, net als de mensen die rondom het Rijksmuseum wonen. Het was allemaal wel erg veel gedoe hoor….

Belasting

Het is een ieder jaar terugkerend ritueel. Eerst de administratie netjes afronden, alles bij elkaar zoeken en dan de belastingaangifte invullen.
Niet bijster uitnodigend, maar wel noodzakelijk.
En elk jaar zien we er tegenop. Om, als alles gedaan is, tegen elkaar te zeggen “dat het uiteindelijk toch wel meeviel”.
En dat was dit jaar niet anders. Maar hij is nu weg, dus we zijn er voorlopig weer van af.
Alleen nog afwachten of onze berekeningen kloppen met die van de belastingdienst.

Vreemd

  Afgelopen week stonden twee berichtjes in de krant, die duidelijk maakten dat we soms geheel van de natuur vervreemd zijn.In het ene bericht staat dat men in Voorthuizen een kind hoorde schreeuwen in het bos. De politie werd gealarmeerd en ging op onderzoek en met een helikopter de omgeving afspeurde. En wat bleek? Het waren een stel dassen, die nogal luidruchtig in hun hol te keer gingen. Waarom werd niet duidelijk.

Het andere bericht ging over gestamp dat men hoorde in Denekamp. Men dacht aan een inbreker en belde 112. De politie kwam echter tot de conclusie dat het hier ging om een konijn, dat op de grond stampte. Blijkbaar doen ze dat als er gevaar dreigt…

Nieuw icoon

Bij Stuureenfoto zijn deze week “Stadsiconen” het thema.
En een icoon voor Rotterdam zal het nieuwe station vast worden. Deze week komt koning Willem-Alexander  het officieel openen.

Naar goed Rotterdams gebruik heeft het al meteen een bijnaam gekregen: de puntzak. En als je het ziet, weet je wel waarom. Maar toch vind ik het mooi en naar mijn gevoel echt Rotterdams. Groot, duidelijk aanwezig, zonder tierelantijnen, zakelijk en vooral functioneel.
We hebben de bouw in de afgelopen jaren met regelmaat bekeken en hebben vooral bewondering voor de manier waarop oplossingen voor alle logistieke problemen werden gevonden. Okay, het was soms wat klimmen, de herrie was oorverdovend en de bouwputten schier oneindig, maar het treinverkeer bleef normaal doorgaan. En dat wil toch wel wat zeggen.
Dus, petje af voor alle mensen die aan de bouw van dit project hebben meegewerkt.

bron: http://ov-nieuws.blogspot.nl

Voor de kick??

Vorige week stond ik voor de metro-overgang te wachten tot de metro voorbij zou zijn. Ik zag een fietser op het fietspad aankomen. Hij stopte niet, maar slalomde tussen de neergelaten bomen door terwijl de metro er al aankwam.
Ik schrok me rot. Stel je voor dat hij met zijn wiel tussen de rails  en onder de metro terecht zou komen….
Gelukkig ging het deze keer goed, maar toch.

Net zoals in dit filmpje dat de NS plaatste. Ook daar ging het gelukkig op het nippertje goed. Waarom doen mensen dat toch? Hebben ze zoveel haast of is het de kick?

Sportief

“Meedoen is belangrijker dan winnen” zou de leus zijn van de Olympische spelen. De eer dat je mee mág doen, dat is het hem.
Maar dan blazen een aantal deelnemers af, omdat “ze toch geen kans hebben om te winnen”. En dat vind ik dus erg onsportief. Dan heb je bij voorbaat verloren.
Nee, het is niet leuk om te verliezen en de naam van winnaar blijft langer in het geheugen hangen dan die van de verliezer.
 

Maar afblazen? Geen sprake van! Doorgaan, met je tong op je schoenen, maar wel eervol. Wat mij betreft hadden Havard Bokko, Sverre Lunde Pedersen, Ivan Skobrev en Alexis Contin dus gewoon moeten rijden.

Heer en Meester

Vanavond zit ik weer voor de buis. Sinds enkele weken kijk ik naar de serie “Heer en Meester” op zaterdagavond. Met Daan Schuurmans in de rol van Valentijn Rixtus Bentinck.Schuurmans is geknipt voor deze rol, hij manoeuvreert met souplesse in en door komische, gevaarlijke of amoureuze situaties. Blijft op en top gentleman, van zijn Italiaanse maatschoenen tot zijn keurig gekamde haar.

De serie roept bij mij herinneringen op aan The Saint of De Wrekers. Enerverend, humorvol en soms net iets “over the top”. Mooie vrouwen, snelle auto’s, champagne en kaviaar, maar ook misdaad, lijken en bad guys. Uiteindelijk komt alles natuurlijk goed, want tenslotte wordt elke dag een Valentijnsdag.

Wie de serie nog niet kent, hier kun je alle afleveringen terugkijken.