 |
Hier kan ik niet genoeg van krijgen. Bomen die na een sombere winterperiode in bloeien uitbarsten. Sommige mensen vinden ze vervelend, want het geeft nogal wat rommel. Maar voor mij betekenen ze vooral dat na donkere tijden altijd weer een nieuwe en betere periode aanbreekt. En vooral dit jaar voel ik dat zeer intens!! |
| Afgelopen zondag was het lekker weer om wat in de tuin te doen. Kleine dingen, zoals de hortensiabloemen van vorig jaar eruit te knippen. En alvast te genieten van wat er binnenkort komen gaat. Want deze knoppen in de Blauwe regen beloven toch heel wat moois. En als de zon nou nog een beetje blijft schijnen… |  |
Zondag was het weer te mooi om binnen te zitten. Geen grote wandeling, maar lekker even een stukje in de buurt. We liepen langs de Rotte, waar we links en rechts werden ingehaald door snelle wielrenners in strakke stretchpakken. MOLM (Middelbare Oudere Lycra Mannen) had ik net in een artikel gelezen en ze werkten een beetje op mijn lachspieren. Ik stel me altijd mijn vader voor in zo’n pak. Geen denken aan dat hij ooit zoiets had aangetrokken. Hij hield het bij een keurig driedelig pak, compleet met stropdas. Maar ja, tijden veranderen en iedereen moet natuurlijk doen wat hij/zij zelf wil. Al vraag ik me af of je nou echt beter of lekkerder fietst in zo’n pak.
We namen een ander pad, minder druk en alleen voor voetgangers en ontdekten weer een ander stukje van onze woonomgeving.
En toen, bijna thuis stuitten we op een groep ganzen. Ze hadden twee schattige, maar al flink uit de kluiten gewassen, pullen. Zo te zien konden die al best voor zich zelf zorgen en zouden de oudere ganzen ons niets in de weg leggen. Behalve dan die ene, die plotsklaps uit de groep rende en luid blazend op ons af kwam. Het scheelde maar een haar of hij had in mijn been gebeten. Stom beest, van ons hoef je geen gevaar te duchten. Maar ja, hoe breng je hem dat aan het verstand?
 |
Ja, ja, ik wandel de laatste tijd best heel wat af. En omdat je toch niet elke dag dezelfde weg kunt lopen, gingen we gisteren naar Arboretum Trompenburg. Daar komen we al sinds jaren met enige regelmaat en telkens is het weer heerlijk om daar te lopen. Het maakt niet uit welk seizoen is het is. Altijd vind je wel iets wat je aangenaam verrast.
Gisteren waren de bomen nog kaal, maar de narcissen en sneeuwklokjes bloeiden en diverse struiken vertoonden al duidelijk knoppen of stonden zelfs in bloei op het kale hout. Op andere plekken staken de boomkruinen prachtig af tegen de blauwe lucht en weerspiegelden in de waterpartijen. |
Omdat het zondag zo mooi was, besloten we een lekker stukje te gaan wandelen in het Kralingse Bos. Even een iets andere omgeving en toch niet te ver weg. Het was best al druk, maar dat kon ons eigenlijk niet zo schelen. Tussendoor een kopje koffie in de zon, op een terras. Reden om dat als “geluksmoment” te memoreren op Facebook.
Gisteren was het ook zulk stralend weer. Leo beloofde dat hij ’s middags mee zou lopen, omdat ik in eerste instantie toch nog een beetje aanhikte tegen alleen op pad gaan. Maar bij nader inzien besloot ik er toch op uit te gaan. Ik liep een stuk over het Ommoordse veld, wat verder dan vorige week en nam de lange weg terug. Och, het was niet meer dan zo’n 50 minuten in rustig tempo. Maar wat voelde ik me blij en voldaan. Dat had ik toch maar mooi weer helemaal alleen geflikt. Ik ga steeds verder “back to normal” en dat is gewoonweg prima!!
En onderweg maakte ik nog wat foto’s, want de natuur is altijd mooi, maar in deze tijd toch wel een ietsie pietsie mooier.
 |
Bewegen is goed voor een mens en na de operatie was dat dan ook doel numero 1. Weer gewoon kunnen bewegen. Lopen, eerst heel korte stukjes. Een blokje om leek al een hele lange weg. Maar gaandeweg loop ik al weer best behoorlijke stukken. Als het weer tenminste meewerkt! En dat deed het vorige week. |
Tijd dus om ’s morgens eens een lekker stukje te wandelen. Gelukkig wonen we dicht bij de Rotte en dat was ook ons doel, met verderop de kinderboerderij “De blijde wei”. En dan merk je meteen dat het gelukkig steeds beter met me gaat. Want was ik eerst nog vooral bezig met “lopen”, dit keer had ik ook al wat meer belangstelling voor de omgeving. Zag ik dat het groen overal begint uit te lopen en genoot ik weer van dat heerlijke uitzicht over de Rotte. Het was een wandeling van ruim een half uurtje, dus nog geen lange afstand. Maar stevig doorstappen deden Leo en ik wel. En dat dat lukt, daar ben ik heel erg blij mee!
De kerstkransjes, stollen en kerstkoekjes zijn nog niet verteerd, of de commercie begint al met het verkopen van paassnoep. Dit zag ik afgelopen vrijdag al in de schappen staan. Ik was zeker niet de enige die het nogal vroeg vond. We hebben nog meer dan 70 dagen te gaan voor het Pasen is. Ik vind het dus niet nodig om nu al een voorraad in te slaan. Het moet ook niet gekker worden…
 |
Het kerstdiner op 1e kerstdag was heerlijk en heel gezellig, samen met onze kinderen aan tafel. Jammer alleen dat het weer niet meewerkte. Wandelen in de stromende regen is geen pretje, ook al is de stad Den Haag. Dus bleven we happend en snappend aan tafel zitten. En al hielden we alles nogal licht en goed verteerbaar, we aten en dronken meer dan eigenlijk goed voor ons was.
Maar 2e kerstdag hebben we het tekort aan beweging goed ingehaald. We maakten en lange wandeling en lieten de horeca links liggen. En zo hielden we de balans een beetje in evenwicht.
|
Vanuit mijn achtertuin valt er niet veel wolkenlucht te fotograferen. Maar woon je in een flat hier in Ommoord, zoals wandelmaatje Marlene, dan komen de prachtigste luchten voorbij. Ze heeft er oog voor, want regelmatig komen haar foto’s voorbij bij het weerbericht van RTV Rijnmond. En nu dus ook een keer bij mij 😉
Foto: Marlene Zeggelink-Sickert
Op de weekmarkt hier in Ommoord staat al sinds jaar en dag een kraam van de Bodegraafse Kaasboer, waar ik regelmatig een stukje kaas koop. Zoals de puur Hollandse boerenkaas van “Tante Jaantje”. “Met de echte stalsmaak” staat er bij. Vaak neem ik ook geitenkaas. Vooral de extra belegen is bij ons favoriet.
We mogen altijd proeven en dat doen we dan ook graag. Vandaag wilde ik ook nog wat blauwe kaas hebben en ontdekte ik dat er ook een Nederlandse variant is. Die gaat morgen voor een deel door de witlofsalade. En we proefden ook nog Doruvael, zacht van smaak, maar toch pittig. Altijd gedacht dat het een Franse kaas was. Maar nee, de naam is ontleend aan “Door ruilverkaveling van elders” en ze wordt gemaakt in Montfoort, op nog geen half uur rijden van hier.
