Tegenstelling

Toen ik gisteren met de metro naar de stad ging, lag er een gratis krant. Ik keek hem even in en werd getroffen door een pagina met twee compleet tegengestelde berichten.

Het eerste was een column van Luuk Koelman over te dure medicijnen. Er zijn wel medicijnen tegen kanker, maar die krijgen patiënten niet omdat ze te duur zijn. Ook al betalen ze daar elke maand hun verzekeringspremie voor.Het artikel daaronder heb ik niet gelezen, maar aan de kop viel niet te ontkomen. Het ging om het proces tegen Holleeder. Dat is steeds gecompliceerder

en gaat nog weer langer duren. De man wordt met veel politiebegeleiding heen en weer naar de rechtbank vervoerd, peperdure advocaten staan uren te praten. Ik vroeg me af hoeveel dat kost? Daar zal wel niets over in dat artikel staan, maar het moet inmiddels in de miljoenen lopen. Geld dat toch veel beter aan de zorg en aan die medicijnvergoeding besteed kan worden.

Kleurig

Hier thuis zijn we bezig met het opknappen van de huiskamer. Ander kleurtje op de wand, nieuwe vloerbedekking, wat nieuwe meubeltjes. Niks spectaculairs, we houden het rustig. We houden niet zo van alle gedoe en de rommel die dat veranderen met zich meebrengt en kiezen dus voor iets dat niet zo snel vervelen zal.
De mensen in dit huis hebben daar geen boodschap aan. Die houden van kleuren die er uit springen. Nou ja, ieder zijn meug. Ik vind het wel leuk, maar vrees dat ik na een paar maanden toch weer iets neutralers zou willen.

Bron: Pinterest

Toeval bestaat niet…

Al vele jaren liggen er diverse jaargangen van Het Beste van Reader’s Digest in ons kleinste kamertje. De boekjes zijn al vele malen gelezen en herlezen. Maar als ik toevallig de uitgave van juli 2004 in handen krijg, lees ik steevast het verhaal van Anna. Het is een verhaal over levenspaden die elkaar kruisen, uit elkaar lopen en op een miraculeuse manier toch weer bij elkaar komen. Toeval? Wonder? Wie zal het zeggen?

Nieuwsgierig geworden? Klik hier of op de foto voor een leesbaar PDF-bestand.

Lucht(je)

Sommige mensen zien overal handel in. Neem nou dit artikel:  “scheten in een potje” verkopen. Je moet natuurlijk wel een beetje dom zijn om er in te trappen, maar als ze er geld mee ophalen, dan vind ik het geniaal. Niet dat ik zelf in de rij zal staan om een flesje te kopen. Hooguit dat ik zelf wil verkopen. Na een flinke maaltijd bruine bonen heb ik echt niet veel moeite met het vullen van de flesjes. Leuk etiketje, en een beetje reclame hier of op Facebook. Kom maar op met de bestellingen. 😉 😉 😉

 

Tijdreis

Met alle foto’s die via Facebook of andere kanalen tot ons komen, kun je soms een reis in de tijd maken. Zo zag een neef van Leo op Facebook een foto van “Waar in Rotterdam”, die lange jaren geleden genomen was. Wie wist waar dat was? Neef Dick herkende de straat meteen. Dat was de Schalkburgerstraat, daar woonde oma. Hij wist het nog precies, nummer 22 , met het pakhuis ernaast.

Hij keek nog eens goed. Nou ja zeg, …. daar voor het raam…. was dat nou niet….? Ja, hoor het kon niet missen, daar zat oom Jo, de vader van Leo. Hij stuurde ons meteen de link door. Je moet weliswaar heel goed kijken, de foto vergroten en dan nog is het een beetje wazig en valt mijn schoonvader weg achter de feestverlichting. Maar hij is het onmiskenbaar. Alsof je terug reist in de tijd.

Reclame

Bron: Pinterest

Uit welk jaar deze reclame is, weet ik niet. Maar vast al van een hele tijd geleden, zo te zien aan moeder en kind. En aan de aard van de advertentie. Want dat cola gezond is voor je baby, dat lijkt me toch nogal stug. Maar ja, eens was Coca-cola een soort van wondermiddel. En je kon er dus niet vroeg genoeg mee beginnen. 

Tijden veranderen. Hoe kijken we over 100 jaar naar de advertenties van ons hedendaagse “superfood”? Want dan pas weten we wat voor effect dat heeft gehad.