Gisteren, precies 4 jaar geleden, stonden we op de bus te wachten, toen ik op mijn smartphone keek en het bericht las over de aanslag op Charlie Hebdo in Parijs. Gek dat je later nog zo precies weet wat je deed bij zulke grote gebeurtenissen in de wereld.
Zo weet ik nog precies dat ik huiswerk zat te maken, toen op de radio het bericht kwam dat er geschoten was op president Kennedy. Ook de aanslag op de Twin-towers in New York staat nog in mijn geheugen gegrift.
Even heb ik dan het gevoel dat het nooit meer zo wordt als daarvoor. Dat zoiets een ommekeer in de geschiedenis moet zijn, dat we het nooit meer zullen vergeten. Maar dat zal wel een illusie zijn. Alle demonstranten die “Je suis Charlie” riepen of een pamflet voor hun borst hielden, zijn inmiddels weer overgegaan tot de orde van de dag. Dat moet ook wel, stilstaan helpt ons niet verder. En inmiddels zijn alwéér diverse aanslagen gepleegd met verstrekkende gevolgen. Zijn er onschuldige mensen om het leven gekomen omdat één dwaas meent dat alleen hij weet wat goed is en daarmee juist zoveel kwaad aanricht.
Leo en ik genoten van de prachtige prenten met vogels en bloemen. Van een bijna breekbare schoonheid.
Er mochten foto’s gemaakt worden, wat we ook gedaan hebben.
Ik maak er geen geheim van dat ik een echte fan ben van de muziek van Harry Bannink. En toen ik maanden geleden de aankondiging las van een eenmalige voorstelling, besloot ik meteen dat ik daar naar toe wilde. Dus gingen Leo en ik vorige week zondag naar Tivoli Vredenburg in Utrecht. Er werden een groot aantal liedjes van Harry Bannink gespeeld en gezongen, vooral die uit de jeugd-programma’s, zoals De film van Ome Willem, Sesamstraat, De stratenmaker op zee show. Prachtige muziek maar ook prachtige teksten van Willem Wilmink, Rob Crispijn, Hans Dorresteijn en nog vele anderen. Uitgevoerd door ook een keur aan artiesten. Want zeg nou zelf, wanneer zie je Loes Luca, Wieteke van Dort, Hans Dorresteijn, Edwin Rutten en nog anderen in één programma. De originele band van Harry Bannink speelde ook en de liedjes werden aan elkaar gepraat door Bannink-kenner Gijs Groenteman van de 
Toen de oorlog uitbrak, was ik nog klein.
En omdat ik liever niet de kant-en-klare “duurzame” producten van de voedingsindustrie koop, besloot ik gisteren biologische spinazie in mijn karretje te leggen. Maarrrr… die zak met 200 gram bioblaadjes kostte ruim 2x zoveel als een zak NIET biogroene spinazie. Nog voordeliger was een zak NIET biogroen van 400 gram. Die kostte zelfs minder dan 2x 200 gram samen. Ja ja, meneer AH, dat lijkt er toch wel een beetje op dat de prijzen eerst flink verhoogd worden en er dan “genereus” met korting wordt gewapperd. Daar trappen wij niet in! Zo wordt biologisch alleen maar DUUR en niet duurZAAM! Ik begrijp best wel dat biologisch wat duurder kan uitkomen, maar deze verschillen waren me toch te gortig. Of was het helemaal niet de bedoeling dat we en masse biologische groenten gingen kopen? Moesten we toch maar vooral kiezen voor die producten van de international? Tja, dat is dan jammer. Ik doe daar niet aan mee!