About KnutzEls

Hallo, dit is het weblog van KnutzEls. Samen met Leo woon ik in Rotterdam. Onze twee zonen zijn al lang volwassen en wonen elders. Ik heb vele hobbies, die allemaal min of meer creatief zijn. Maar ook reizen vind ik heerlijk, of het ver weg of dichtbij is. En tijdens die reizen fotografeer ik van alles onderweg. Ik hou ook nog van wandelen, lezen, puzzelen en naar muziek luisteren. Speciaal voor mijn 61e verjaardag kreeg ik dit blog van jongste zoon. Zijn vertrouwen in moeders IT-kennis is groot, maar hij blijft op de achtergrond als steun en toeverlaat bij technische problemen

Verdwalen…

Nee, niet als ik op weg ben naar iets. Ik heb een uitstekend orientatievermogen, weet bijna overal meteen zo’n beetje de weg.
Maar verdwalen in Internet-land, dat is andere koek! Ben ik op zoek naar een recept, kom ik zo vaak terecht op heel andere sites. Of vind ik niet meteen wat ik zoek, maar denk ik “Oh ja, dat is ook wel lekker.” En voor ik het weet is er een half uurtje om. Mijn (bijna) dagelijks bezoek aan Pinterest is ook al zo tijdrovend.

Bron: Pinterest

Ik verzamel heel wat dingen op die site en van het één komt het ander. En weg tikt de tijd…
Het is niet meteen verloren tijd, want het brengt wel een boel plezier, maar ik had ook in die tijd iets nuttigs kunnen doen. Strijken bijvoorbeeld, of ramen zemen. Nou ja, dat vind ik nou weer meteen zo onaantrekkelijk. Dus vooruit, even zoeken naar een leuk plaatje bij dit blog, dat kan best nog wel even…..
En dan stop, ik ben tenslotte niet verslaafd 😉

Begin de week met muziek

Dit jaar begin ik de week vrolijk met muziek.
Elke maandag, 52 weken lang, zal hier een clipje van You Tube staan.
Zo stel ik in de loop van het jaar een speellijst samen van muziek die me, op welke manier dan ook, geraakt heeft.
Vandaag heb ik gekozen voor Charlotte Church. En even ben ik terug in Wales….

Aalscholvers

Aalscholvers, bijzondere vogels vind ik. Vroeger zag je ze niet zo vaak, nu zie ik ze regelmatig. Ze zitten vaak in de grote vijver van de wijktuin. Ik zie ze soms vlakbij, in de vijver bij onze wijk. Maar deze kwam ik tegen tijdens de wekelijkse wandeling. We liepen naar Nesselande, via de noordkant van de Zevenhuizerplas. En daar, een beetje uit het grote stadsgewoel, zaten ze. Allemaal keurig op een rijtje, wachtend op…. ja op wat? Misschien wel op ons, want toen we klaar waren met foto’s nemen, vlogen ze meteen op. 😉

Foto maken

Een foto maken. Hoe vaak doen we dat tegenwoordig? Nou, héél vaak. Zelf haal ik te pas en te onpas camera of smartphone te voorschijn. En dat doen er ook velen met mij.
Deze meneer had bedacht dat hij nou wel eens een foto zonder medemensen wilde maken. Hoe, ja … hoe? Want in Wenen is er nauwelijks een foto mogelijk zonder anderen. Maar kijk, hij had er nou toch iets op gevonden. Hij maakte een foto van de binnenkant van een koepel.  Ik weet niet eens meer of dat nou echt zo mooi was. Zo was ik gefocust op die man. Languit lag hij daar, Midden in een enorm portaal, tussen de koetsjes die af en aan reden, de drommen toeristen die in en uit liepen.
Maar hij heeft zijn foto! En ik ook natuurlijk 😉

Korting

Sjongejonge, wat was ik blij toen ik zomaar ongevraagd korting kreeg. Ik sloeg bijna achterover toen ik het prijskaartje zag. Want wie wil er nou niet zo’n geweldige aanbieding:

En natuurlijk niet meteen wat anders gekocht, maar die korting netjes in de spaarpot gestopt. Voor later… Wie wat bewaart, heeft ook wat!” 😉 😉 😉

Bewaren

Jarig!

Kijk nou, daar zit ie. Mijn echtgenoot en vandaag is ie jarig. Ik weet dat hij dit blog een beetje ongemakkelijk zal lezen. Hij wil niet zo in de belangstelling staan en meestal hou ik hem dan ook buiten beeld. Maar ja, 75 jaar worden is toch niet niks!
We vieren het vandaag niet zo uitgebreid, dat gebeurt later. Maar natuurlijk krijgt hij vandaag een extra zoen bij het ontwaken, staat er een cadeau bij het ontbijtbord en zullen we vanavond wel met een extra glaasje klinken en drinken op nog vele jaren in goede gezondheid. Proost!!

Mode

Ik dacht dat het inmiddels wel een beetje overgewaaid zou zijn, die malle mode van (spijker)broeken met grote gaten er in. Maar nee, je ziet ze nog overal. En dan niet die broeken met door de fabriek er in gemaakte versleten plekken, waar dan nog wat draden de stof bij elkaar houden. Nee, dit zijn broeken waar de drager zelf de schaar in heeft gezet. Als ze lopen, valt het nog niet zo op. Maar als ze gaan zitten, dan ziet het er toch zo mal uit. Ineens piept er een blote knie door. Het lijkt mij ook helemaal niet lekker zitten. Maar goed, dat kan ik niet weten, want ik draag zoiets zelf niet.
Nou ja, het gaat me ook niks aan! Iedereen moet natuurlijk zelf bepalen wat hij of zij draagt. Maar ik vind het meestal geen gezicht. En dan maak ik soms stiekem een foto voor mijn blog, lekker puh 😛

 

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Kleuren

Even gauw boodschappen doen.
Niks lopen, want het goot pijpenstelen. Dus geen frisse neus, maar in de auto. Grauwe grijze wolken beloven voorlopig niks goeds. Echt zo’n dag dat het leven kleurloos lijkt.
En dan… ineens stap ik over een kleurig plaatje. In een flits schoot de associatie met Vincent van Gogh door me heen. En ondanks de regen moest ik even stilstaan en een foto maken. Want kijk maar, dit is toch helemaal Vincents kleurenpalet.

Ach, kunst ligt gewoon op straat!

Begin de week met muziek

Dit jaar begin ik de week vrolijk met muziek.
Elke maandag, 52 weken lang, zal hier een clipje van You Tube staan.
Zo stel ik in de loop van het jaar een speellijst samen van muziek die me, op welke manier dan ook, geraakt heeft.
Vandaag koos ik voor When My Guitar gently weeps, een hommage aan George Harrison.

 

Hoge nood

Wat doe je als je, midden in de nacht, niet meer in het café naar de wc kan? En er nergens in de buurt een andere mogelijkheid is? Je plast wild en misschien schaam je je ook wel wild dat jou dat nou juist moet overkomen.
Eerlijk gezegd, ik heb al ontelbare keren ergens in de natuur wild geplast. Want wat moet je anders als je nergens een toilet kunt vinden, geen horecagelegenheid is en je al uren hebt gewandeld? Een gewoonte er van maken doe ik natuurlijk niet. Bij voorkeur zit ik toch op een fatsoenlijke wc.
Maar niet alleen ’s nachts, maar ook overdag is het soms problematisch. Ik weet uit ervaring dat er hier geen toilet is op het winkelcentrum. Dan moet je, toch ook een beetje illegaal, naar het gezondheidscentrum. En als er al een openbaar toilet is, dan moet je betalen. Het kostte me deze week 0,70 euro en dat vind ik toch wel een beetje duur. Mannen kunnen in zo’n krul of piespaal helemaal gratis en voor niks. En die dingen moeten toch ook schoongemaakt worden. Wat vreemd toch, want iedereen, man, vrouw of transgender, moet toch minstens een paar keer per dag.
Mijn vriendin uit Essen vindt het hier in Nederland maar karig geregeld. In Duitsland is er in elk winkelcentrum een openbaar toilet, ook in de kleinere centra. In Frankrijk ga ik vaak onderweg even naar zo’n mega supermarché. Even een plasje plegen is daar geen probleem. In Parijs vond ik overal op straat keurige toiletten, die na elke beurt weer automatisch schoon gemaakt werden. Dat zijn niet de meest gezellige wc’s, maar wat was ik blij dat ik kon. In Groot Brittannië is het meestal ook geen probleem, overal netje gebouwtjes en de properheid is vaak prima in orde. Ik herinner me ook oude, maar keurig schone wc’s in Praag, met toiletjuffrouwen die  je van een velletje papier voorzagen 😉
In Beijing verwonderden wij ons over de vele gloednieuwe toiletten, maar dat was in aanloop voor de Olympische spelen. Hoe ze nu zijn….?
Ik denk dat er op dit gebied nog heel veel te doen is in Nederland. En die mevrouw die haar boete niet betaald heeft en het op een proces laat aankomen, wens ik heel veel succes.
Wel voor mannen piespalen neerzetten en niet voor vrouwen. Dat is toch wel heel bedenkelijk en ook zeer vrouwonvriendelijk!!