Nu de discussies en de protesten van BLM weer alle krantenkoppen halen, verwonder ik me steeds weer over WAT ter discussie staat.
De slavernij uit ons verleden, slavernij waar we ons voor moeten schamen, excuus voor moeten aanbieden. Maar wat heeft dat nu nog voor zin? Het is gebeurd en -zonder twijfel- het was gruwelijk. Het mag nooit meer gebeuren.
Maar is dat het einde van het verhaal? Dat geloof ik niet. Want denk eens aan al die kinderen die in vieze mijnen moeten werken, om materiaal voor onze moderne apparatuur te delven. Aan de lange dagen in bedompte ateliers, waar ze moeten zitten om westerse en hippe kleding te maken. De arbeiders die werken in fabrieken waar de lucht ernstig vervuild is.
Van welke kant ik dat ook bekijk, het blijft slavenarbeid. Of we nou een goedkoop T-shirt of een duur merk kostuum kopen, de arbeiders hebben er waarschijnlijk onder kwalijke arbeidsomstandigheden aan gewerkt. Er is echt niet zoveel verbeterd. Ja, daar schaam ik me voor en daar zou wat aan gedaan moeten worden.
Gek toch, dat we daar nu niks over horen. Of zouden al die protesterende mensen zich niet willen realiseren hoe hun schoenen, t-shirts en jeans gefabriceerd worden? Omdat dat te pijnlijk is voor woorden?
