Vorige week leek mijn keuken wel een bakkerij. Het aanrecht stond vol met potjes, bakjes, schalen en wat ik allemaal nog meer nodig heb bij het bakken, zoals recepten, meel en suiker, pakjes boter, lepels, gardes en de mixer. Nou ja, eigenlijk te veel om op te noemen. Het werd een heel project. Leo had zich inmiddels terug getrokken en kon me niet in de weg lopen.
Maar wie denkt dat ik het vervelend werken vind, vergist zich. Ik amuseer me prima. En na een halve dag afwegen, mengen, kloppen en kneden lagen er diverse degen in de koelkast te rusten.
In het begin is er nog wel enige structuur te herkennen, maar na afloop leek het of er een tornado door de keuken was gegaan. Dat werd dus nog even opruimen. Alle vieze vaat in de vaatwasser, een natte lap over het aanrecht. En alles was weer klaar voor de volgende ronde.
Die volgde een paar dagen later. Bakblikken vol koekjes gingen de oven in. Leo bediende het wafelijzer en hij maakte heerlijke kokosmakronen. Natuurlijk zijn al die zoetigheden niet voor ons tweetjes. Het was voor onze kinderen en de andere visite. Tevoren had ik al dozen en zakjes gemaakt en zo kon ik dus alles achter elkaar afwerken. En kijk, dit was het eindresultaat.
