Nostalgie

Deze foto vond ik via Facebook op de pagina van Waar in Rotterdam. Daar worden regelmatig foto’s ge-uploaded van  Rotterdam natuurlijk (ja hehe). En dit is een foto uit 1956, dus van lang geleden. Ik heb deze foto al eens eerder geplaatst, ook in een stukje dat ik nostalgie noemde.
Het is de Van Lennepstraat in Rotterdam-West waar ik als kind woonde. Ik herken de waterstokerij van de Hefbrug, waar ik verrassingszakjes kocht en mijn moeder grote emmers warm water haalde op wasdag. Er is de poort naar het gymlokaal van de lagere school en verderop zie ik een winkel van Vermeyde. Gek, nu ik zit te typen zie ik mezelf weer de granieten stoep van die winkel opstappen, ruik ik de geur van melk, kaas en koffie. Ik kwam er niet zo vaak, want mijn ouders waren bevriend met de kruidenier op de hoek van de Bilderdijkstraat en kochten daar dus ook hun boodschappen. Maar voor speciale dingen stuurde mijn moeder me naar Vermeyde toe.

Foto’s in die jaren waren nogal zeldzaam, je verschoot niet zomaar een rolletje. Maar juist daarom zijn het tijdmachines, die je zo weer terug naar je jeugd sturen.

Film

Chez Nous

Bettie was al geweest en vond hem leuk en dat was ie ook! Zomaar een film waar je heerlijk om kon lachen. Prima vermaak dus op een regenachtige zondagmiddag.

Maar wat mij altijd zo verbaast, is dat iedereen na het laatste shot meteen opstaat en de zaal uitloopt. Want de film is dan nog niet afgelopen. Er volgt nog een hele lange aftiteling (die mij meestal te snel gaat en ik dus niet kan lezen, maar toch) met daarin de namen van alle acteurs en de anderen die aan zo’n project hebben deelgenomen. Allemaal mensen die met hart en ziel er aan gewerkt hebben en dan volkomen de vergetelheid induikelen. Jammer toch? Als we nou allemaal nog even blijven zitten, krijgen ook die mensen de verdiende aandacht.

Ingepakt

 Alles lijkt tegenwoordig wel aan mode onderhevig. Een bouwplaats was vroeger gewoon een bouwplaats, maar nu krijgt elk gebouw een jasje aan. Waren die netten eerst nog gewoon een beetje grijzig, nu zie je ze in alle kleuren.  

En omdat paars nu een modekleur is, zal de architect wel gekozen hebben voor dit hippe kleurtje. Nou ja, eigenlijk best wel leuk….

Recept

Dorothé plaatst zo nu en dan heel handige recepten op haar blog, zoals die om restjes op te maken. Toen ik het las, dacht ik meteen aan de “kaassouflé” die ik vroeger regelmatige maakte om mijn restanten brood op te maken. Hier is het recept:

3 koppen gerastpte kaas
4-6 sneden oud brood (wit, bruin, zuurdesem of alles door elkaar) in blokjes
2 koppen melk
3 geklopte eieren
wat Worcestersthiresaus (optioneel)
1/2 theelepel tijm
1/2 theelepel paprikapoeder

Vet ovenschaal in en leg om en om brood en kaas erin.
Giet de melk erover
klop de eieren met de kruiden en giet dit ook over de inhoud van de schaal
Laat ca. 1/2 uur staan om in te laten trekken
Bak ca. 1 uur in een voorverwarmde oven (160° Celcius)

Zet eventueel een bakje met heet water in de oven.

Serveer de soufflé met een lekkere salade

Bron: Eten van Moeder Aarde

 

Natuurlijk hoef je dit recept niet letterlijk te volgen. Aan het eind van een vakantie waren nog twee stokbroden over. Die hebben schoonzus en ik, met alle restjes wijn, melk, yoghurt, kaas en beleg,  omgetoverd tot een legendarische soufflé. Zwager heeft het nu nog over, zo lekker vond ie hem!

Spreuk van de week

  Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een.

Het ware ontdekken is niet het vinden van nieuw land, maar het oude land bekijken met nieuwe ogen.
Marcel Proust

Achter de muur

De huizen hier staan langs de Arno in Pisa. Maar dat doet er niet zo toe. Er had ook een foto van Amsterdam, Beijing of weet ik waar kunnen staan. Want waar het mij om gaat is wat leeft er achter de muren? Waar dromen de bewoners van, denken ze aan …. Dat zal ik wel nooit weten, maar ach, het zal wel net zo zijn als bij ons. Soms verdriet, soms feeststemming, soms angst, van alles wat. Want zoveel verschillen we toch niet van elkaar?

PS: deze foto had ook gepast bij het weekthema van Stuureenfoto. Neem eens een kijkje en doe mee!

Reizen

Soms is alleen een naam voldoende om je weer helemaal terug te brengen naar die ene plaats, waar je zulke leuke herinneringen aan hebt.
Zo stuurde onze oudste ons laatst een sms-je vanaf zijn vakantieadres. Hij beschreef met verve het prachtige uitzicht over het plein van Cacerés. Er rinkelde een klein belletje, want daar waren wij toch ook geweest? Even googlen en ja hoor, ik wist het weer.
Hier waren wij in 2011, met schoonzus en zwager. De beroemde spaanse zon liet het die vakantie een beetje afweten, helaas. Maar het grote plein, Plaza Mayor,  was en bleef een plaatje. En ik herinnerde me ook meteen weer die gigantische regenbui, waarvoor we toen schuilden.

Duur water

“Wat mag dat dan wel niet zijn?”, dacht ik laatst in de supermarkt.

Ik zag deze flessen tussen de melkproducten in het koelvak staan. Eerst even sneaky een foto maken en dan eens goed lezen wat het is.
In één van de flessen zat kokoswater met druif en limoen. Een trendy etiket, veel blabla over gezondheid en zo om de prijs van Eur. 1,89 te rechtvaardigen.

Alweer een product waarvan we niet wisten dat we het nodig hadden. Als je dorst hebt, kun je toch gewoon water drinken? Bij voorkeur uit de kraan, desnoods een flesje al dan niet met prik. Maar geen water met 5,5 gram suiker per 100 ml. Als je dorst hebt, is een halve liter zo op. En dan tikt 27,5 gram suiker lekker aan. Daar kun je gewoonweg niet tegenop sporten!