Vandaag is het een roetzwarte dag. Tenminste als je de commercie moet geloven.
Al weken lees ik over Black Friday. Over wat er allemaal in de aanbieding zal zijn, wat er nog meer in de aanbieding zal komen en welke aanbiedingen ik vooral niet mag overslaan.
Ach, eigenlijk heb ik niks dringends nodig. Ik zal me dan ook niet in de menigte storten om nog meer van allerlei -op den duur- toch niet zo handige dingen aan te schaffen.
Ik lette altijd al op schoenen, maar nu net een beetje meer. Omdat de meeste mensen op sneakers lopen en die zijn er in zoveel verschillende uitvoeringen.
Niet alles is even mooi, elegant of kleurrijk. Soms zijn ze voorzien van een logo of een merknaam. Soms zijn ze kleurig, maar er zijn ook heel grauwe saaie sneakers.
Sommige vallen een beetje meer op. Deze ben ik al een paar keer tegen gekomen. Vaak loopt de eigenaar er niet al te comfortabel op en ze lijken mij een beetje slap, niet stevig. De beste omschrijving zou, denk ik, zijn: een sok met een zool.
Stevig is wel de prijs: ruim 600 euro, maar ik zag ook prijzen van meer dan 700 euro.
En ik vraag me dan af wie betaalt er nou zoveel voor zulke schoenen?
En koop je dan zoiets vanwege het merk? Ik begrijp daar helemaal niks van…
Iedereen valt over elkaar om te laten zien dat hij of zij toch echt heel bewust met het milieu omgaat. Natuurlijk, dat is een prima zaak.
Maar soms lijkt het toch een beetje “meer woorden dan daden”. Want dit vond ik wel een voorbeeld van hoe het beslist niet moet.
Natuurlijk neem je een tas mee naar de supermarkt. Maar dan mogen de appels wel gewoon in een kist liggen. Kun je meteen zoveel afwegen als je nodig hebt, in plaats van met veel te veel opgescheept worden.
Nee, niet weer een blogje over die grootsuper! Maar in deze tijd van overvloed is het toch wel fijn als je nog meer kunt inslaan. Vooral als je niks nodig hebt, of iets waar je totaal buiten kan. Want in de zaken van Flying Tiger staan doorgaans allerlei heel leuke dingen, maar of je die nou ook echt nodig hebt…?
Afgelopen weekend wilden ze vast en zeker snel van hun oude voorraad af om nieuwe gadgets aan de man te kunnen brengen. Dus ging alles voor 2 euro van de hand. En dat lieten de Hollanders zich geen twee keer zeggen. Rijen dik stonden ze te wachten tot het hun beurt was om een winkelmandje te vullen. Stonden wij ook in die rij? Nee joh, wij zijn aan het ontspullen. Wij keken er naar en liepen rustig door. Wel even een foto gemaakt, dat weer wel…!
Gisteren gingen Leo en ik weer een keertje naar de IKEA. Ik had dringend behoefte aan een schaaltje en ook moesten de matrasbeschermers vernieuwd worden.
En ja, dan loop je die hele winkel door en zie de meest leuke en handige gadgets voor een habbekrats. Maar nee, ik liet me alleen verleiden om nieuwe dekbedhoezen te kopen. Ja, daar moeten dan ook hoeslakens en extra slopen bij. Dus al met al was het toch een aardige tas vol 🙁 Maar dat was niets vergeleken bij de enorme ladingen opbergdozen die sommigen op hun karretje hadden geladen. Ik vroeg me af wat ze allemaal op te bergen hadden. Maar dat durf je natuurlijk niet te vragen….
We hadden het naar ons gevoel goed gepland. Niet in de vakantie, niet tijdens de uitverkoop, niet op woensdagmiddag. Zo lopend door de winkel viel ons de drukte nogal mee, maar bij de kassa kwamen we in een andere wereld. Was dit IKEA of waren we getransponeerd naar Schiphol of de Efteling, op een topdag? Zigzaggend werd de rij geleid, waarna telkens op een scherm het nummer van een vrije kassa verscheen.
Oh, in wat een consumptie-maatschappij leven we toch. Gelukkig let IKEA op het milieu: op het toilet is alleen koud water voorhanden. Tja, alle beetjes helpen nietwaar? Wel weer jammer: bij het restaurant liggen stapels pakjes met drinken, compleet met plastic rietjes.
Oei, nou was ik toch helemaal vergeten een blogje te maken. Veel te druk…! Ach, ach, ach, ik moest vanmorgen natuurlijk eerst de hele bijlage van de krant doorspitten op koopjes. Want jullie vergeten het toch niet? Het is vandaag “Zwarte vrijdag”, de dag om alles wat je niet nodig hebt goedkoop aan te schaffen. Dat kun je zelf houden of het geven als Sint- of Kerstcadeau. De ontvanger heeft er ook niks an, maar die brengt het dan naar de dichtst-bijzijnde kringloopwinkel, waar anderen het dan weer -nog goedkoper- kunnen inslaan.
Maar nu ik weet wat ik vandaag beslist niet ga kopen, kan ik mijn dagelijkse blog even afmaken. En weer rustig tevreden zijn met wat ik allemaal al heb 😉 😉 😉
Zo, zitten jullie al klaar om van start te gaan? Jassen aan, tassen en koffers mee, creditcard direct bij de hand? Nee…???? Gaan jullie niet? Nou ja, zeg…!
Oh…., ik begrijp het, jullie laten je ook niet opfokken door de reclame, het enorme mediaoffensief dat ons met man en macht en veel blabla aan de BLACK FRIDAY wil hebben. Die ons gebiedt om vandaag vooral héél véél te kopen. Wat, dat maakt niet uit. Of je het nodig hebt ook niet. Kopen, kopen, kopen, zullen we.
Dit was de oogst van reclame gisteren in de krant en ik kan niet anders zeggen dan dat ik er kotsmisselijk van wordt. Want het lijkt wel alsof er niets anders belangrijks is dan kopen, kopen, kopen. Maar ik laat me niet gek maken!
Bron: Google
Steeds vaker hoor je over armoe in Nederland. Ongetwijfeld zijn er mensen die niet in de welvaart van nu meedelen. Die hun baan verloren, ziek zijn geworden, gescheiden zijn en daardoor voor veel te hoge kosten in vergelijking tot hun inkomen zitten. Het lijkt me verschrikkelijk, zeker als je niet in staat bent om je vaste lasten naar beneden te brengen. Want de bank wil dat de hypotheek wordt betaald; de woningbouwvereniging wil elke maand het huurbedrag overgemaakt. En zo zijn er meer instanties, die geen pardon kennen.
Toch denk ik weleens dat mensen armoede verwarren met onvrede. Dat weinig geld hebben gelijk staat met ongelukkig zijn.
Wij hadden het vroeger thuis ook niet rijk, al werd het woord arm niet in de mond genomen. “Kijk naar je minderen, dan ben je tevreden”, zei mijn moeder. Bij mij thuis werd niet geklaagd, maar de tering naar de nering gezet. En mijn moeder had zo haar trucjes. Zo rond 1962 moest ik op handwerkles een petticoat maken. Ik wist natuurlijk precies wat ik wilde. Meters tule en kunstzijde. Het liefst in neonkleuren. We zouden het zaterdags gaan kopen. Steeds stelde moeder het met een smoesje uit en toen puntje bij paaltje kwam, was de winkel gesloten en moest ik mijn petticoat maken van een stuk oud laken. Daar zou ik net zo goed mee kunnen leren naaien, vond moeder. Er was helemaal geen geld voor meters stof. En zo belangrijk was die petticoat tenslotte ook weer niet. Het leerde me relativeren, dat wensen niet altijd en zeker niet meteen in vervulling kunnen gaan.
Je bent arm als je echt geen geld hebt om eten te kopen, niet als je geen geld hebt om naar de snackbar te gaan. En je broek mag dan niet van de laatste mode zijn, je hebt een broek en dus hoef je niet in je blote bast te lopen.
Als je tevreden bent, ben je rijk zonder een cent te bezitten.
Zoals al vaker was gebeurd, had ik geen tassen voor de kerstcadeautjes. De kinderen krijgen al jaren iets om te eten en te drinken en dat moet in een toch wel stevige tas meegenomen worden. Op een van de laatste dagen voor de kerst dus even naar de Action. Helaas, te laat…. geen cadeautas meer te vinden. Maar wat hing daar aan het plafond? Juist, een tas van Action zelf, met leuke kerstdeco. Bij de kassa vroeg ik er naar, maar die waren ook al allemaal uitverkocht. Ik wilde al teleurgesteld weg lopen, toen een vrouw langkwam, kennelijk de bedrijfsleidster. U wilt er zo een kopen? Ja? Dan halen we hem er toch af! En voor we het wisten, stond ze wiebelend op een kassabalie en haalde de tas eraf. Ik wilde er zelfs drie, dus moest ze nog twee keer klauteren en was het kerstdecor van deze vestiging ook meteen naar z’n grootje. Maar ik had de tassen. En Action deze winkeldochters van 2016 alsnog verkocht. Want zaken zijn zaken, toch?
https://widgets.wp.com/likes/#
Traditiegetrouw gingen schoonzus en zwager en Leo en ik weer samen ter kerstmarkt. Dit keer reden we naar Aken, waar in het centrum rondom de Dom een lieve, knusse en zeer gezellige kerstmarkt was. Het was er behoorlijk druk, maar niet te. Je kon overal heerlijk en op je gemak kijken en de markt was echt helemaal in kerstsfeer, met Glühwein, Reibekuchen, kraampjes met echte kersthuisjes, kerstmannen en heerlijk snoepgoed.
Even niet op de lijn of gezond eten gelet. Want die heerlijk Panettone met vanillesaus en caramel kon ik echt niet weerstaan 😉 
Update:
En ja, dan rijdt er zo’n dwaas in Berlijn een kerstmarkt in, dood en verderf zaaiend. Met welk nut? Zo’n daad brengt mensen niet dichter bij elkaar. Maar laten we in asjeblieft zorgen dat dergelijke individuen niet de meerderheid zullen worden. De meeste mensen willen toch vrede en geborgenheid. En het maakt niets uit of je moslim, christen, atheïst of wat dan ook bent.
