Kijk, daar heb je nog eens wat aan in deze dure tijden. Een gratis cursus yoga.
Dus, ga er even goed voor staan:
ten eerste:
buig de benen
ten tweede:
hou de rug recht
ten derde:
trek de borstkas in
en tenslotte:
ruim de stront van uw hond op!
Relax rustig
Het is natuurlijk zaak om bij deze oefening goed in en uit te ademen.
Sport kleding niet vereist, plastic zakje wel aan te bevelen.
Het lijkt me dat dit beter werkt dan een verbodsbordje 😉
Als het zonnetje schijnt, gaan we een stukje lopen. Even de benen strekken en een frisse neus halen.
En dan gaan we natuurlijk niet naar een winkelcentrum, maar zoeken ons heil in de natuur. Zo kwamen we vorige week langs het achterpad van de wijk, waar we dit bord zagen. Het moet er al veel langer hangen gezien de verkleuring. Maar de waarschuwing was duidelijk!
Hier wordt gewaakt door een alerte en assertieve hond. Inbrekers, hij lust jullie rauw bij een slap koppie thee !
“Och” hoorde ik zeggen. “Is dat het peerd van ome Loeks?” wijzend op de enorme hond die voor het nieuwe station van Assen staat. Je bent wel heel erg kippig als je in dit beest een paard ziet. Maar goed, sommige mensen kijken niet zo nauw.
De hond heet Mannes en het heeft nogal wat voeten in de aarde gehad voordat hij er stond. Wij zagen hem alleen maar staan. Niks beelden in zijn buik, niks stoom, geen notie van sensoren. Gewoon een flink uit de kluiten gewassen hond van hout. Met zijn neus naar het nieuwe station. Hij wacht, tot de reizigers na een dag werken weer thuis komen. Best wel een mooi symbool, niet dan?
In de winkels zie je steeds vaker eetwaren die geen of weinig suiker. Dat ze toch zoet smaken komt door het gebruik van xylitol, een kunstmatige zoetstof. Al diverse malen is daar discussie over ontstaan en telkens zie ik dan weer uitspraken van wetenschappers in de trant van “er is al zoveel onderzoek gedaan, en het is niet schadelijk voor mensen”. 
Toch was er laatst commotie over.
Een hond had in een onbewaakt ogenblik zijn kans gegrepen en een koek met xylitol opgegeten. Na niet al te lange tijd werd het beest ziek. Enige tijd later was hij overleden. Ja, honden kunnen niet tegen xylitol…..
Nou weet ik wel, een hond is geen mens. Maar toch… als je heel veel xylitol naar binnen krijgt…? Wat gebeurt er dan met je? Dat weet nog niemand. Wat zijn de effecten na tientallen jaren? Misschien zegt die wetenschapper dan heel andere dingen. Ik eet in ieder geval niks meer waarin xylitol zit. En kinderen zou ik het zeker niet geven!
| Ruim elf jaar geleden kwam Sita in het gezin van mijn schoonzus. Als een springerige pup, die zich heerlijk op mijn voeten nestelde als ik er was. Die later ons begroette, met een speeltje in haar bek, hengelend naar een aai en zich “brave hond” liet noemen. Want dat was ze. Zelden blaffend, niet opdringerig of bedelend om een koekje. Een keurig opgevoede hond, die ook hier zeer welkom was. | Â  |
En toen werd ze ziek. Eerst leek alles nog wel goed te komen, maar uiteindelijk werd vorige week de beslissing genomen. Het hele gezin was er bij toen ze een spuitje kreeg en vredig insliep. Wat zal dat gek zijn als we straks bij schoonzus en zwager op bezoek gaan. Ook wij zullen Sita missen.
| Ik weet eigenlijk niet of dit een typisch Rotterdams beeldje is, maar ik vind het wel iets speciaal voor mijn stad. Een beeld van een hond, naast zijn hondendrol. Net iets waar je je groen en geel aan ergert als je er in trapt. Maar dit is wel toch een schattig beestje en dat hij… nou ja, vooruit hij moet toch ook wel eens. Zo te zien hebben heel veel mensen zijn koppie geaaid en ook die drol. Maar dat gaat me toch iets te ver. Fikkie blijf nog maar lekker zitten, daar op de Oude Binnenweg. |
 |
