Vandaag vieren we onze 50-jarige trouwdag.
Zo veel te doen, beetje zenuwachtig,
alsof we opnieuw naar het stadhuis gaan…
😉 😉 😉 😉 😉
50 jaar
Ontroerend
Deze foto kwam ik tegen op Instagram. Het is een tweeling, Brielle en Kyrie Jackson. In 1995 werden ze 12 weken te vroeg geboren. Zoals toen gebruikelijk, werden de baby’s apart in een couveuse gelegd. Op een bepaald moment leek Brielle het niet te halen.
Tegen alle regels in heeft een verpleegster de kinderen bij elkaar gelegd en onmiddellijk sloeg Kyrie haar arm om haar bijna levenloze zusje.
Instinct, overlevingsdrang, wie zal het zeggen? Maar Brielle begon weer te ademen, kwam er boven op. Dit gebaar heeft sindsdien een naam: the rescuing hug (de redding brengde omhelzing). Zo ontroerend…!
En het bewijst maar weer dat mensen niet leven kunnen zonder intermenselijk contact. De kinderen zijn inmiddels volwassen en beiden zijn opgegroeid tot mooie meiden.
Deel dit op:
Klein maar fijn
In de pot van mijn laurier stak ineens een klavertje zijn kopje op. Minuscuul en teer, een beetje roodbladig in de zon en met een piepklein bloemetje.
Dat ik maar eens fotografeerde met de macro stand van mijn mobieltje. Daar moet ik nog maar eens meer mee oefenen, want erg goed lukte het niet.
Maar ja, die pot voor de laurier is weliswaar tamelijk groot, onkruid hoort er niet in want dan wordt het wel erg krapjes.
Toch jammer, want zo’n bloemetje geeft wel een beetje kleur aan de wat saaie laurier. Nou ja, die geeft weer smaak, dus wat zal ik er verder over zeuren?
Deel dit op:
Duurzaam
Duurzaam is het woord van deze tijd. Alles moet duurzaam zijn, van je haarverf tot je schoenzolen.
Maar wanneer is iets duurzaam? Als ik lees dat de oude koelkast het veld moet ruimen voor een nieuwer -uiteraard minder energie verbruikend- exemplaar, denk ik meteen “maar wat gebeurt er met de oude? Die gaat naar de vuilstort. Is dat duurzaam?
Zo las ik ook dat we eigenlijk alle plastic uit de keuken moeten weren. Zou dat kunnen? Ja, maar dan mag van mij melk, yoghurt, karnemelk, vla, slagroom ook niet meer verpakt worden in van die handige plastic weggooipotjes. Moet alles in glas en met statiegeld. Dat dan weer wel teruggebracht, omgespoeld, omgesmolten en opnieuw gemaakt worden. Is dat echt zoveel duurzamer?
Laatst keek ik eens in mijn keukenkast en kwam tot de conclusie dat veel van mijn voorraadbussen al meer dan 50 jaar oud zijn. Van plastic, ja, dat wel. Maar nog steeds handig en onbeschadigd. En al die tijd gewoon en vaak gebruikt…
Ik zie natuurlijk overal prachtige glazen potten, die ik ook wel zou willen hebben. Maar nee, ik hou gewoon mijn plastic Mepal potten, met hun nostalgische kleurtjes. Dat lijkt me toch nog steeds duurzamer.
Deel dit op:
Kapper
In 1973 ging ik natuurlijk vóór mijn trouwdag naar de kapper. Niet in Rotterdam, maar op de zaterdag ervoor in Leeuwarden.
Waarom zo ver? Omdat mijn melkboerenhondenpiekhaar daar van een leuke springerige krulletjes werd voorzien. Ik kwam er al wat langer, nadat ik een uitzending over kapper Wyb Feddema in een TV-programma had gezien.
Feddema had een speciale techniek ontwikkeld om steil haar te fatsoeneren. Eerst werd het gepermanent en daarna tot kleine lokjes gedraaid en heel kort geknipt. Het leek een beetje op een schapenkopje en niet iedereen was er enthousiast over. Mijn toenmalige collega moest er vooral erg aan wennen. Maar Leo vond het wél leuk en ja, die had toch de meeste invloed.
Zelf was ik ook erg enthousiast, want mijn haar bleef lekker in model, wassen en drogen was een eitje.
En die reis naar Leeuwarden vond ik geen probleem. Later, met kinderen werd het een beetje lastig en zocht ik een kapper in de buurt. Maar die super korte krulletjes zou ik best nog wel willen hebben.
Deel dit op:
Maandag met muziek
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Op een koude zaterdagavond in 1971 ontmoette ik Leo. We raakten in gesprek, maakten een afspraakje. En de rest is geschiedenis.
Want vandaag zijn we op de kop af vijftig jaar getrouwd. In 1973 wisten we dat we samen oud wilden worden. Dus vandaag een toepasselijk clipje: Westlife met I wanna grow old with you.
Deel dit op:
Trapje op, trapje af..
Woont hier een muzikaal talent, een grapjas of is het zomaar een gevalletje “doe eens gek”…?
Noten lezen en piano spelen kan ik niet. Aan mij is zo’n trap niet besteed.
Maar grappig vind ik het wel!
Deel dit op:
What’s in a name..?
Dat we minder vlees zouden kunnen eten, is inmiddels wel aan iedereen bekend. Daarvoor werd al eerder de “week zonder vlees” onder de aandacht gebracht.
Je hebt natuurlijk helemaal geen vlees nodig om lekker te koken. Maar nu zijn er vleesvervangers onder allerlei namen te koop. Het is gemaakt van plantaardig materiaal, maar lijkt te smaken als vlees en de structuur is ook “vleesachtig”.
Knutselvoer noemt Karin Luiten dat. Ik vind het wel geinig gevonden, maar wat moet ik nou?
Want elke dag zet ik Leo een zelf gekookte maaltijd voor. Soms met vlees, soms vegetarisch. KnutzEls’ voer zou je kunnen zeggen….
Kan ik hem dat nou nog voorzetten? Of moet ik een nieuw pseudoniem zoeken? 😉 😉 😉
Deel dit op:
Natuur
Zo nu en dan weet ik niet meer wat er gebeurt in Nederland. Paniekberichten over gestreste wormen (!!), te droog, te nat, verdwenen planten, een uitgestorven boom die weer terug blijkt te zijn en dassen die het spoor op diverse plaatsen ondergraven. In de Biesbosch zitten honderden bevers, die ook weer weg trekken en elders waterwegen blokkeren.
Het een is verkeerd en wordt groot uitgemeten. Het andere wordt onderbelicht, want dat past niet in het paniekverhaal.
Zouden we nu niet eens moeten beseffen dat de natuur eigen regels heeft en zich aanpast. Dat wat hier wegvalt ergens anders wel weer opduikt. Dat dieren en planten zich niks aantrekken van onze modellen en een eigen weg zoeken.
Het weer is ook zo’n heikel onderwerp. De weersverwachting vliegt van heet donkerrood naar ijskoud lichtblauw. Het lijkt wel een en al paniek. De ene dag is de aarde kokend, de andere dag worden de laagste temperaturen ooit gemeten.
Deel dit op:
Nog lang niet klaar
Wie denkt dat vrouwenemancipatie en vrouwengelijkheid in deze tijd wel klaar is, heeft het helemaal mis.
Want in de Tour des Pyrénées voor vrouwen in 2023 moesten de rensters tussen het gewone verkeer rijden. Voor hen geen afgesloten wegen. De vrouwen besloten daarop af te stappen. En terecht!
Maar wat vonden de mannen daarvan? “Wat een verwende meisjes”, was hun reactie. “Zo goed zijn ze nou ook weer niet”.
Wat een kulargument en vooral wat een typische domme mannengedachte.
Gelukkig heeft de tour organisatie excuses gemaakt. Maar toch, er vallen nog heel wat vooroordelen en belemmeringen voor vrouwen te overwinnen.
En die mannen? Die zie ik graag nog eens een keer in de file tussen de vrachtauto’s en inhalende personenauto’s door fietsen. Het liefst op zo’n weg met een flinke afdaling. Ik wed dat het hun dan al snel dun door de broek loopt.
