Maandag met muziek

Posted on by

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Deze week een Zuid-Amerikaans ritme, maar een bekende song. The girl of Ipanema, gezongen door Rose Max met het Orquestra Sinfonica Nacional van Costa Rica.

Als de clip niet start, dit is de link

Bloemenweelde

Posted on by
Bron: Google / foto van Erwin Martens

Toen ik als kind nog ging logeren bij een tante en oom in Woensdrecht, gingen we een paar keer naar het Bloemencorso in Zundert. Altijd de eerste zondag in september.

Ik heb er heel lang niet meer aan gedacht. Wist eigenlijk niet dat het er nog steeds gehouden wordt. Maar het is het grootste corso ter wereld, zegt men.

Het is in ieder geval prachtig. Ik zag het dit keer op de tv. Twintig wagens uit verschillende buurtschappen.

Met heel veel liefde en geduld, maar ook met vakmanschap en ware passie tot stand gebracht en versierd met honderdduizenden kleurige dahlia’s.

De foto die ik hier laat zien is van “De Ganzenpas” van Buurtschap De Markt. Het is er een van vele prachtige wagens, dus wie de hele stoet nog wil zien, klikt op deze link.

Vrij zijn

Posted on by

Toen ik klein was leerde ik in een vakantie fietsen. Dat was in een rustige straat in een rustig dorp, waar de auto’s nog op één hand te tellen waren.

Thuis in Rotterdam mocht ik soms een fietsje huren. Maar ver er op weg rijden, dat mocht ik beslist niet. Rechtsom en na vier straten was ik weer in het zicht van moeder, die angstig uit het raam keek

Bron: Google foto’s

Onze kinderen speelden in de buurt, er was nog volop ruimte. Of ze altijd zo veilig waren? Ik denk het niet, maar over hun bijna-ongelukjes hoorde ik pas toen ze al volwassen waren. De kinderen van nu hebben fietsjes, steps en kunnen gaan en staan waar ze willen.

Of zie ik dat verkeerd? Want mama kijkt nu niet meer uit het raam, maar op haar laptop. Ze kan ze volgen met een soort van horloge, soms tot op de meter nauwkeurig. Misschien voor de ouders geruststellend, maar voor de kinderen lijkt het me benauwend.

En dat die horloges ook voor ouderen een uitkomst zouden zijn, zodat je zoon of dochter kan kijken waar je bent…. daar moet ik toch ook niet aan denken. Ik hou liever mijn vrijheid 😉

Vroeger…

Posted on by

Vroeger leerden de kinderen rekenen, taal en nog veel meer vakken op school. Na ongeveer 6 jaar ging je naar een voortgezette opleiding. Gymnasium, HBS, MMS of Mulo, waar je vreemde talen en nog veel meer werd onderwezen. Of je volgde een vakopleiding en werd timmerman, elektricien of loodgieter.

Soms kreeg de gelegenheid om iets extra s te leren. Typen bijvoorbeeld. Je kreeg les in hoe die machine werkte, moest briefindelingen maken, briefkaarten typen.

Maar al dat is intussen achterhaald. Ik leerde typen op zo’n ouderwetse typemachine, maar moest bijgeschoold worden voor een elektrische machine en later voor computers.

Nu hebben we thuis al jaren een computer, de zoveelste inmiddels en die oogt alweer antiek naast de laptop en onze tablets. Nou ja, hij heeft het inmiddels laten afweten en dus moest ik wel over op de laptop.

Maar daar moet je ook weer van weten hoe alles werkt. Was ik net een beetje handig met allerlei apps, kan ik die nu niet meer vinden. Moet je hier de apps weer installeren via een geheel andere methode.

Ik wist niet dat de mobiele apps op een Android telefoon niet zo maar werken op een laptop. Dat moet dan weer via Windows gaan en werkt of heet anders.

Het was dan ook een heel gezoek hoe ik foto’s van Google kon kopiëren, bijsnijden en het pixelformaat moest veranderen. Om nog maar te zwijgen van waar zo’n programma je foto neer plompt.

Nou ja, ik heb een methode gevonden. Misschien via omwegen, niet echt efficiënt, maar ik kan er mee werken…

Al is het soms om kriegel van te worden.

Niks

Posted on by

Even niks, geen nieuw blog. Ik lig in de clinch met de techniek en heb even geen tijd om het op te lossen.

Droombeeld

Posted on by

Het Hofplein in Rotterdam is niet meteen het allergezelligst plekje van de stad.

Een grote stenen fontein, hoog opspuitend, met wat gras en soms wat bloemenkleur. Dat is het. Meer niet.

En ja, tramlijnen en verkeersbanen er om heen. Maar dat hoort bij een verkeersplein in een stad.

Nu gaat dat plein op de schop. Er moet meer groen en minder verkeer komen. Er valt veel voor te zeggen.

Bron: via Google foto’s

Maar laten we de realiteit niet uit het oog verliezen. Zijn die plannen wel nagemeten.

Met heel veel passen en meten kom ik op zo’n 100 x 100 meter ruimte. Is daar plek voor bomen, water, picknickplekken?

Mag je een groepje bomen een park noemen? Of is de ruimte op een tekentafel flexibeler dan in het echie?

En waar laten we het verkeer, dat nu dagelijks meerdere banen breed is.

We zullen het allemaal wel zien te zijner tijd….

De exacte tijd

Posted on by

Hoewel we al vaker in Londen waren, bezochten we nog nooit Greenwich. En dat terwijl het toch een zeer belangrijke plek op de wereld is.

Want in Greenwich ligt het begin van de aarde. Zo zag ik dat tenminste toen ik voor het eerst over de 0-meridiaan hoorde op school. Dat beeld is natuurlijk inmiddels bijgedraaid en weet ik dat die meridiaan gewoon een denkbeeldige lijn op de aarde is. Maar nu net Google maps zijn meridianen belangrijk voor de plaatsbepaling. En wilde ik dus beslist die beroemde lijn zien.

Het was heerlijk weer en de wandeling door Greenwich park was geen beproeving. We bewonderden het uitzicht van af de heuvel op de skyline van Londen.

Natuurlijk stond ik met m’n voeten aan weerzijden van de 0-lijn, al was het lang niet spectaculair als ik altijd had gedacht….!

En we wachtten met velen tussen half één en één uur op de rode bal op het dak van The Obervatory. Exact op tijd schoot de bal omhoog en markeerde daarmee dat het die dag exact 13 uur was.

Maandag met muziek

Posted on by

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.

Weer een keer een ouwetje, maar nog vind ik dit een leuk liedje. Peter, Paul and Mary, samen met Andy Williams in Kisses sweeter than wine.

Als de clip niet start, dit is de link

Alles kan

Posted on by
Bron: Facebook

Nee, dit blik zagen we niet in het Museum of Brands. Ik kwam het tegen op Facebook en wist meteen dat ik hier over wel wat wilde schrijven.

Want Leo zegt vaak dat je “Alles kunt verkopen, mits goed verpakt.” En goed verpakt is dit wel! Een blik met gedroogd water…

En nu vraag ik me natuurlijk af hoeveel mensen hier in gestonken zijn. Of is het een grap, een poging te zien hoe mensen zich wel of niet laten misleiden?

Want het ziet er toch heel bijzonder uit. Zo’n blik dat je wel in de voorraadkast wil hebben, voor slechte tijden en je geen water kunt tappen bijvoorbeeld.

Zou ik het echt zo maar laten staan…?

Merken

Posted on by

Op ons lijstje om te doen in Londen stond een bezoek aan het Museum of Brands.

Dus zochten we in de OV-app van Londen welke route we moesten hebben. Dat bleek niet al te moeilijk.

Het museum ligt in de wijk Nottinghill, op zich al zeer de moeite waard om doorheen te lopen en te bekijken.

De ruim 15.000 artikelen die het museum bezit, zijn bijeen gebracht door één man, Robert Opie. Hij verzamelde verpakkingen van meer of minder bekende artikelen vanaf de Victoriaanse tijd tot nu.

In de Tunnel of Time begin je met trommeltjes, die je misschien nog vagelijk herinnert van oma’s theetafel, via kranten, tijdschriften, doosjes met lucifers, zeep in steeds vaker herkenbare merken.

Naast verpakkingen is er ook van alles te bekijken aan gebruiks-artikelen, mode en speelgoed. Tweehonderd jaar komt aan je voorbij. Wij vonden het superleuk om zoveel dingen te herkennen.