Collection Tokyo National Museum
De Tokaido weg loopt hier in Yui langs de zee. Als je even achterom kijkt, zie je de Fuji liggen. Hiroshige kon niet nalaten die nog maar een keer af te beelden. De berg is niet voor niets het symbool van Japan.
| En kijk, ook nu is de Fuji nog een prachtig fotogeniek beeld. Deze foto is genomen vanaf (bijna) het zelfde punt als waar Hiroshige zijn houtsnede maakte. |
 Bron: Japan-Guide.com |
| Deze schoen staat op de tentoonstelling S.H.O.E.S. in de Rotterdamse Kunsthal.
Daar staan nog honderden andere schoenen. Mooie, lelijke, gekke, comfortabele schoenen. Schoenen om op te lopen of om mee gezien te worden. Want lopen…? Toch hooguit strompelen zul je op deze schoenen. Geen stap zou ik er op kunnen zetten! Tanden op elkaar, van te voren goed oefenen en dan maar gaan over die rode loper!!
|
 |
Maar de lopers van de Rotterdamse Marathon zullen zeker en vast wat steviger schoeisel dragen. En heb je ook een foto die heel toepasselijk is bij LOPEN, dan kun je deze week mee doen met Stuureenfoto.
Winter in Japan kan koud zijn, met veel sneeuw. Toch gaan de reizigers verder op de Tokaido-weg. Hier komen ze aan in Kanbara en zo te zien houdt het voorlopig nog niet op met sneeuwen. Zouden ze wel een slaapplaats kunnen vinden?
Collectie Brooklyn Museum, New York
| Ook in Japan wordt kunst gebruikt in de commercie. Afbeeldingen van Hiroshige staan op stropdassen, t-shirts, postzegels en zelfs I-podhoesjes. Of, zoals hier, op een sake set. |  |
Het valt ons de laatste tijd op dat er zoveel winkeltjes verdwenen zijn. Wat je aan middenstand ziet, zijn vooral de grote ketens en die maken dat alle dorpen en steden er bijna hetzelfde uitzien.
Dat was vroeger anders. Als ik in mijn herinneringen graaf, kom ik een heleboel winkeltjes in onze oude straat tegen. Meteen als je de deur uitkwam had je al een kapper, een groenteboer, een slager, een kruidenier, nog een kruidenier, een ijscoman, een slager…. en ga zo maar door.
| En dat was nog maar één kant van de straat, aan de overkant kon je terecht bij een fourniturenzaakje, verderop sigaren kopen of je fiets laten repareren. Nu liggen er hele woonwijken waar je met een lantaarntje nog geen winkel kunt ontdekken. Jammer toch, want de winkels hadden wel niet zo’n enorme keus, maar alles was wel persoonlijker. Of heeft alles in mijn hoofd een glanzend sausje gekregen?
|
 Bron: Het Rotterdam van toen |
| Vandaag even gauw een blogje, want ik ben heel erg druk!!Maar de spreuk die ik deze week zag in het Groninger Museum bij de tentoonstelling van de collectie Rau wilde ik toch hier plaatsen, met een toepasselijk schilderij: |  |
Elke keer trekken de reizigers verder op de Toikado-weg. Ze naderen nu Yoshihara, de weg is smal en met bomen omzoomd. In de verte doemt de Fuji op.
| Hoe anders ziet het er nu uit. De bomen hebben plaats gemaakt voor houten palen waaraan ontelbare kabels voor elektriciteit en telefoon. Want in Japan gaan die niet in de grond, vanwege de aardbevingen. |  |
| Afgelopen zaterdag was het zulk heerlijk weer, daar wilden we van profiteren. Dus namen we de Randstadrail naar Den Haag, stapten op de tram naar Scheveningen en liepen richting strand. Nou waren we niet de enigen, dus bij de boulevard was het ons veel te druk. We liepen richting Wassenaar langs de vloedlijn en zagen al wat moedige mensen die de zee in liepen. |
 Zoals dit jongetje, dat uitgelaten de lente vierde. |
We besloten “ergens” naar boven de duinen in te lopen en dan via Meijendel terug te gaan. Niet gehinderd door kennis noch in bezit van een goede kaart, kwamen we op het verkeerde pad terecht. Alleen maar mul zand, eindeloos lang en geen zijwegen. We liepen we gestaag door, langs talloze geheel blote baders, die enigszins verbaasd naar onze kleding keken. Het pad liep dan eens omhoog, dan weer met een flauwe bocht. En telkens verwachtten we een zijpad. Maar helaas, dat duurde en duurde. Uiteindelijk, ja hè, hè, pfft…… Toegang tot het natuurgebied en een verharde weg, dat liep makkelijker. Maar we waren nog lang niet bij een tram of bus, die ons terug kon brengen.
Enfin, na vele kilometers, talloze bordjes VERBODEN TOEGANG, maar weinig richtingaanwijzers, kwamen we weer in Scheveningen aan. Nog even een kilometertje of zo flink doorstappen, dan waren we ook bij de tram terug naar het Centraal Station.
Puf om eten klaar te maken had ik niet meer, dus gingen we maar naar het Chinese eethuisje in ons winkelcentrum. En ook wat vroeger naar bed, het werd tenslotte die nacht ook nog zomertijd!
Als in Japan de bomen beginnen te bloesemen, raakt het hele land in vervoering. Er wordt zelfs een soort van bloesemvoorspellinggegeven, zodat je de bomen op z’n mooist ziet. Sakura, zoals het genoemd wordt, is een belangrijke periode. En heel Japan trekt er op uit om onder de bloesembomen te picknicken.
| Hier wordt er minder aandacht aan besteed en soms hoor je mensen zelfs mopperen over de rommel die de bloesem veroorzaakt. Ik til daar niet zo aan, maar geniet vooral van de bomen in onze tuin. Nog even dan zijn de bloesems van het krentenboompje helemaal uit en ook de sierappel staat op springen. De Japanse kers, die de gemeente voor ons huis plantte, laat nog hel even op zich wachten. Maar binnenkort is hij weer net zo mooi als vorige jaren! |  |
En oh ja, bloesem is het weekthema bij Stuureenfoto. Dus heb je een mooie bloesemfoto, aarzel niet en stuur in!
Op weg naar Hara lopen de reizigers langs de rijstvelden, waar kraanvogels staan.
| Die aanblik zal hen blij gemaakt hebben, want kraanvogels brengen geluk, zegt men in Japan. Vaak vouwt men kraanvogels van papier, want 1000 gevouwen kraanvogels zouden zorgen voor veel gezondheid. Dat dacht ook Sadako Sasaki, die slachtoffer was van de atoombom op Hiroshima. Helaas, dat heeft niet mogen baten. |
 |
Maar nog steeds brengen schoolkinderen slingers van duizenden origamikraanvogels naar het monument dat voor haar is opgericht.
De reis langs de Tokaido is lang en soms moeten de reizigers tot ver in de avond lopen. Hier komen zo te zien een aantal marskramers in de schemering aan in Numazu. Gelukkig schijnt de maan en vallen ze niet in de rivier.
Collectie Tokyo National Museum
| De reizigers van nu hoeven gelukkig niet te wachten op de volle maan. Duidelijk verlicht ligt Numazu aan de rivier. Alleen zijn de mooie oude pijnbomen nu verdwenen. Die hebben plaats moeten maken voor betonnen gebouwen 🙁 |  |
