Category Archives: reizen

Bootschildering

Posted on by

Muurschilderingen zijn erg in. Elke stad heeft er wel een paar en ze vrolijken grauwe buurten enorm op.

De boot van onze tuinman Hans ligt aan op een leuke plek in Rotterdam. Midden in de stad, tegenover de Leuvehaven en de Schiedamsedijk ligt zijn boot “Marlijn”. Zijn boot geeft kleur tussen alle donkere schepen aan de kade.

Hans is niet alleen tuinman, maar ook een enthousiast duiker. Een lange tijd werd zijn boot gesierd met een gigantische roze octopus. Maar ook schilderingen slijten en dus nam hij contact op met Bart Boudewijns (aka SMOK). Hans bracht zijn boot naar de Rijnhaven, waar Boudewijns hem beschilderen kon tijdens het Pow Wow festival 2019. Dit keer koos Hans voor een enorme Marlijn en legde zo de link naar zijn dochter Sterre Marlijn.

Het beschilderen van zo’n boot is bepaald geen sinecure. Staand op een wiebelend ponton, met beperkte ruimte, moet je heel goed weten hoe het er allemaal in het groot uit komt te zien. Maar het is een zeer geslaagd project geworden. Hans’ boot ligt inmiddels weer aan de Wijnhaven en is een ware blikvanger tussen alle andere schepen. Het filmpje hieronder komt van Smok’s Instagram. Op dat account staan nog meer van Smok’s schilderingen, die het bekijken zeker waard zijn.

Quote

Posted on by

Soms is het prima om je bestemming te bereiken via het ons inmiddels vertrouwde navigatiesysteem. Maar eigenlijk vind ik het veel leuker om op de bonnefooi op weg te gaan. We zien wel waar we stranden… we nemen niet de bekende wegen , maar zoeken naar andere alternatieven. Het hoeft niet heel wild te worden, maar zo nu en dan een onbekend weggetje inslaan en heel andere dingen ontdekken, dat is gewoon leuk.

Wandelen

Posted on by

Nou nee, eigenlijk niet wandelen. Want vorige week donderdag gingen de Ganzenpas dames wel weg, maar niet te voet. Ze namen de nieuwe metrolijn (of heet dat tegenwoordig Randstadrail?) naar Hoek van Holland. Het eindpunt is nu nog het oude treinstation, maar wordt -als alles goed loopt- volgend jaar doorgetrokken tot het strand. Dan rol je zo het strand op.

Maar we gingen met z’n allen lunchen en dus waren de meeste wandel-schoenen thuis gebleven en vervangen door wat chiquere exemplaren, die wel mooi zijn maar niet lekker lopen over langere afstanden. Het was jammer dat drie dames wegens omstandigheden niet mee konden, maar we hopen dat die er ook binnenkort weer bij kunnen zijn.

En hier zitten we dan aan tafel in De Torpedoloods. De lunch smaakte heerlijk en na afloop gingen we weer met de metro terug naar Rotterdam-Ommoord. Natuurlijk werden er ook plannen gemaakt voor volgend jaar. Want in de zomer, met lekker zonnig weer, is dit natuurlijk ook een hele mooie bestemming en dan zullen we zeker een flink eind lopen.

Nu vieren we eerst Kerst, maar op 2 januari 2020 om half elf verzamelen we weer bij de Gulle Gans en starten met frisse moed aan onze wekelijkse wandeling 😉

Kunst

Posted on by

Zondag liet ik iets zien, waaraan ik geen “kunst”kaartje hang.

Bron: Google foto’s

Dit is natuurlijk wel Kunst, en met een grote K. Een zelfportret (?) van Jan van Eyck, gemaakt in 1433. Het lijkt of het nog maar kort geleden is geschilderd, maar het dus bijna zes eeuwen geleden dat Jan van Eyck zichzelf portretteerde. En nu nog steeds kunnen wij genieten van dit prachtige werk. De man kijkt ons aan, aandachtig, een beetje dromerig vind ik. Een man van vlees en bloed, waarmee je zonder woorden kunt praten.

Er zijn helaas niet veel werken bewaard gebleven van deze schilder. Nog maar zo’n kleine 20 werken zijn her en der in musea op deze wereld.
Van 1 februari tot 30 april 2020 wordt in het Museum voor Schone Kunsten (MSK) in Gent een tentoonstelling gehouden over het werk van Jan van Eyck. Daar zullen we dan ongeveer de helft van deze werken kunnen zien. Die tentoonstelling staat hoog op mijn lijstje genoteerd.

Beestjes kijken…

Posted on by

Ons abonnement op Diergaarde Blijdorp moest verlengd worden en dan knopen we natuurlijk er meteen een bezoekje aan vast.

Het was al wat later op de dag, maar nog lekker weer. Dat vond de ijsbeer ook, want die zat heerlijk te genieten in de zon. We liepen een flink rondje en genoten van alles wat er te zien is. De zebra’s hadden alleen nog oog voor hun voer, net als de kamelen.

Herfst…

Posted on by

We profiteerden nog maar even van het lekkere weer en maakten een wandeling in het Trompenburg Arboretum. We komen daar graag en vaak, want er is altijd wel wat te zien. En met een Rotterdampas of Museumjaarkaart kun je zo naar binnen.

Dus geniet nog even met ons mee…

Hotels

Posted on by

Kampeertypes zijn wij beslist niet. Voor ons geen tentje of caravan. Een huisje, dat kan wel. Vroeger was primitief niet zo’n probleem, tegenwoordig willen we toch wel wat comfort.

Maar meestal gaan we in een hotel, wanneer we op vakantie gaan. En dan krijg je in de loop van de jaren heel wat ervaring. Want er is zo verschrikkelijk veel verschil in hotels.

Je hebt de grote, onpersoonlijke keten-hotels met kamers die er overal bijna hetzelfde uitzien. We kozen ook wel kleine particuliere hotelletjes, met gezellige kamers. Klein of groot, daar is geen staat op te maken. We sliepen in leuke kasteeltjes, waar de handdoeken viezig en gescheurd waren. We lagen al eens in een hemelbed, met roze rozen op de gordijnen.

Kamers met enorme bedden, met fraaie stoelen of een formidabel uitzicht. Hotelletjes met net genoeg ruimte om langs het bed te laveren. Badkamers met gammele wc-potten. In China zelfs een hurktoilet, dat tevens als douche gebruikt werd. Kasten te klein, of juist immens groot, te hoog om je kleding op te hangen, zonder planken, met te weinig of juist heel veel hangertjes.

Wat zou het leuk geweest zijn als we van alle kamers nog een fotootje hadden. Jammer, maar daar hebben we niet aan gedacht. Dus kunnen we ook niet meer tellen in hoeveel verschillende hotels we sliepen. Maar het waren er in de loop van de jaren beslist meer dan honderd.

Wandelen

Posted on by

Het was al aan het einde van de wandeling. Ik sloeg rechtsaf, waar de anderen terug naar het beginpunt liepen. Maar zo was ik net wat eerder thuis en dit pad is zo mooi. Dat loop ik liever dan terug door de wijk, tussen de flats.

Het weer was grauw en grijs en dus waren er niet veel andere wandelaars. Maar vogels des te meer. Een geluksmomentje om tussen het hoge gras een prachtige patrijshaan te zien scharrelen. En was dat witte daar in de verte nou een gans, een zwaan of een lepelaar? Ik moest er een beetje voor turen en voor een foto stonden ze net te ver. In de bomen vlogen mussen, mezen en lijsters af en aan. Die waren te snel om vast te leggen.

Bij het hek maakte ik wat foto’s. Niks spectaculair, maar daarom misschien wel zo mooi. Heel even werd de stilte doorbroken door een vliegtuig dat ging landen. Maar voor de rest was de wereld van mij alleen…..

Gezellig hoekje…

Posted on by

Zo nu en dan wandelen de Ganzen niet zo ver, maar blijven we in de buurt omdat het weer een beetje tegenzit. Dan is het vaste prik om bij een grote supermarkt koffie te drinken in hun koffiehoek.

Vorige week zagen we daar ineens een leuke speelkeuken staan. Alles van hout, compleet met pannen, pizza, fruit, groente en eieren. Er huppelde een jongetje naar binnen. Hij vond dat zijn jas aan een wasbeurt toe was en stopte hem meteen in de wasmachine.

En omdat zoiets wel even tijd vraagt, maakte hij ook maar even hardgekookte eieren, hamburgers en pizza klaar. Vrijgevig deelde hij uit. Eén van de wandelvriendinnen merkte op dat zij liever geen hamburger wilde. Waarop hij meteen meldde dat het een “vega”burger was. Die kon ze dus gewoon eten. We kregen allemaal wat van hem te smikkelen.

Toen zijn moeder klaar was met bood-schappen doen, kostte het nog moeite om hem mee te krijgen. Hij moest nog opruimen, die jas moest nog drogen, en de afwas… Oh ja, stond alles uit, want er mocht geen brand komen.

Wat zal zijn vriendin later blij zijn met zo’n zorgzame en geëmancipeerde man… 😉

Kwestie van smaak…

Posted on by

Dit schilderij had ik niet zo gauw toegeschreven aan Claude Monet. Aan wie dan wel, geen idee! Maar dit is niet de stijl en de voorstellingen die me bij zijn naam voor de geest komen.

Bij Claude Monet denk ik in eerste instantie aan zijn schilderijen van bloemen, planten, waterlelies. Zie ik zachte kleuren, enorme doeken en proef ik de sfeer van Musée Marmottan in Parijs. Maar nu hangen er een aantal schitterende werken in het Kunstmuseum (de naam Gemeentemuseum is in de ban gedaan) in Den Haag.

Zoals te verwachten was, was het druk. Maar gelukkig niet zo druk dat je niet de tentoonstelling uit het oog verloor. Je kunt een app downloaden op je telefoon en met een beetje gehannes lukte het ons. Zodoende kregen we bij een aantal schilderijen uitleg. Maar ook zonder die uitleg zijn ze vrijwel allemaal prachtig. Dat Monet de laatste dertig jaar van zijn leven vrijwel niets anders schilderde dan de kleuren van zijn tuin in Giverny wist ik vagelijk. Maar dat schilderijen tot begin jaren vijftig een beetje verwaarloosd waren achter gebleven in zijn atelier en er nauwelijks belangstelling voor was, was nieuw voor mij.

Ach ja, ook in kunst is er altijd een bepaald soort mode en raakt het een en ander uit de gratie. Dat wat nu opgehemeld wordt, kan over een tijdje zo maar totaal verguisd worden. Gelukkig werden deze schilderijen herontdekt en door musea aangekocht en tentoongesteld. Het Kunstmuseum heeft met bruiklenen van over de hele wereld een schitterende tentoonstelling gemaakt.