Category Archives: nostalgie

Nostalgie

Posted on by
Al snuffelend op internet, met name op Pinterest, kwam ik deze foto tegen. Twee meisjes, zoetjes tegen elkaar. De ene met een grote strik in haar haar.
Zo’n grote strik had ik vroeger niet, maar verder leek mijn koppie wel een beetje op het hare. Ik had een paar verschillende strikken, zodat ik ze bij meerdere jurkjes kon dragen.
Zo’n strik moest natuurlijk netjes in model blijven, dus steef mijn moeder ze en streek ze netjes glad.

Dat stijven deed ze overigens niet met stijfsel, maar met suikerwater, dat hield beter geloof ik. En dan werd het brede lint gevouwen als een harmonica en met een speciale speld in het midden vastgemaakt. Klaar was de strik. Dan nog in mijn haar en ik zag er weer op z’n zondags uit.Niet voor lang, want de speld gleed snel uit mijn haar en de strik was binnen no time niet meer toonbaar. Ik ben nooit het type voor een ingewikkeld kapsel geweest.

Vroeger

Posted on by

Thuis hadden wij vroeger radiodistributie. Een zwart kastje aan de muur, met een keuzeknop voor maar liefst 4 (ja vier!!!) programma’s. Hilversum 1 en 2 en nog twee andere wisselende zenders. Met één luidspreker, boven op de kast. Mono, vanzelfsprekend. Niet zo veel keus dus. Simpel, maar we amuseerden ons met “Moeders wil is wet”, “Plein Publiek”, “De bonte dinsdagavondtrein” of “Mastklimmen” en op zondagavond “Sing something simple”. Dat laatste vond ik maar niks, zo sloom.

Hoe anders is het nu. Vorige week kochten we een nieuwe installatie. Radio heet zo’n apparaat niet meer, maar AV-receiver. Compleet met aansluitingen voor TV, Games, PC, Bluetooth, HDMI, CD/ BD/DVD, Wifi en, lekker ouderwets, een platenspeler. Oh ja, internet-radio, dat zit er ook nog op. Na het uitpakken begint het grote gepuzzel. Waar moet wat aan?

de mono-luidspreker uit mijn jeugd

Alles staat netjes aangegeven, maar wel in piepkleine lettertjes. De handleiding is summier, want de uitgebreide handleiding staat op internet en kan met het tablet gedownloaded worden.
Het apparaat moet in onze boekenkast en alle draden en kabels moeten door een gat in de plank naar boven of beneden. Alleen al het labellen van al die draden is een taak op zich. Al met al zijn we er uren zoet mee. Maar… als dan alles staat, de stekkers in het stopcontact steken, kan de eigenlijke installatie beginnen. Met een blik op de vele knopjes van de afstandbediening, de handleiding en het tv-scherm zoeken we naarstig naar “home”, “input” en “enter”. Gelukkig, we hebben het apparaat aan de praat gekregen en nu kan ik dus weer luisteren naar onze oude LP’s, de nu ook al antieke CD’s en vertrouwde FM-zenders. Dat is nog behoorlijk zoeken, want dat zijn er een hele rits. Leo is ook tevreden, want zijn vertrouwde filmgeluid is er ook nog steeds.
De geluidsboxen moeten nog wel “gecalibreerd” worden en hoe die internetradio werkt, weten we nog niet. Misschien moeten we daar maar eens hulp bij vragen.
Maar zo gek, gisteravond, met een glaasje wijn op de bank, verlangde ik ineens toch zo naar een uitzending van “Sing something simple“. 😉

Kerstmarkt

Posted on by

Kerstmarkten in Duitsland zijn naar ons gevoel veel leuker en gezelliger dan hier. We hebben er in de loop van de tijd al heel wat bezocht. In Düsseldorf, Münster, Dresden, Meissen en Dortmund. Ze waren vaak druk, maar in ieder geval authentiek. Met kerststallen, kerstversiering, veel eten (Bratwurst, Reibekuchen) en drinken (Glühwein, Bier) en misschien wel een beetje oubollig. We waren vorige week ook in Dordrecht. Daar wordt de grootste Kerstmarkt van Nederland gehouden. Dwars door de stad kronkelt een lint van kraampjes, maar wij bespeurden soms bitter weinig Kerstsfeer. Het leek meer op een gewone markt en het aanbod van eten en drinken viel ons ook tegen.

Nee dan deze Kerstmarkt in Mülheim. Kleinschalig, op het plein bij de kerk, met een leuke ouderwetse draaimolen, Glühwein in stenen bekers, kleine kraampjes met handgemaakte spulletjes. Een heel andere sfeer, alleen de sneeuw ontbrak 🙁

PS:

Ook Stuureenfoto is deze komende weken in Kerstsfeer met het thema Kerstverlichting. Neem een kijkje en doe mee als je wilt.

Ouderwets

Posted on by

Misschien is het nu ook in Tsjechië wel een ongewoon gezicht, want deze foto maakte ik in 2006 in Cesky-Krumlov. Toen werden daar nog kolen gestort en schepje voor schepje in de kelder geschoven. De wintervoorraad steenkool, die de huizen moeten verwarmen in de kille winters. Net zo als dat vroeger hier gedaan werd. Alleen werden bij ons thuis de kolen op zolder opgeslagen. En moest mijn vader dagelijks een kitje kolen halen. Geen kind die nu weet waar ik het over heb. Nostalgie, ja, maar of het nou ook “die goeie ouwe tijd” was? Geef mij maar een CV met thermostaat.

Schrikbeeld

Posted on by
Als ik vroeger niet zo erg mijn best deed op school, dreigde mijn moeder altijd met de “Koffiebonenzolder”.
Wat dat inhield, wist ik eigenlijk niet zo goed, maar dat je er beter niet kon belanden was een ding dat zeker was! Want op die zolder in het Van Nelle-gebouw, waar wij dichtbij woonden, zaten strenge juffen, die met harde hand regeerden. Kinderen die niet wilden leren, moesten daar dag en nacht de slechte koffiebonen uit de goeie bonen halen.Gek genoeg weet ik helemaal niet wat ik me er toen bij voorstelde. Waarschijnlijk zag ik rijen hongerige meisjes op hun blote knietjes die bonen stuk voor stuk in de hand nemen en links (slecht) en rechts (goed) in pakken doen. Die slechte koffie was voor de meisjes zelf, de goede werd natuurlijk verkocht en alleen als je goed leerde, kon je behoorlijk je brood én koffie verdienen!

Wat een idiote voorstelling, vind ik nu. Maar ja, ik deed wel meer mijn best, want op die enge zolder wilde ik beslist niet terecht komen.

Nostalgie

Posted on by

Kunst kan niet iedereen boeien, maar een tentoonstelling die belooft terug te gaan in de tijd kan meestal wel op belangstelling rekenen. Dus gingen wij met onze logé naar Gorinchem, waar in het Gorcums Museum de tentoonstelling ‘SIXTIES design fashion music’ te zien is. Geen grote tentoonstelling, maar wel een prachtig tijdsbeeld. We herkenden de mode van onze jeugd, zagen er weer het kacheltje van Leo’s zolderkamertje, de schrijfmachine die ik zo mooi vond, maar helaas, niet kon betalen.
En niet te vergeten de LP’s met de prachtige en artistieke hoezen. We waren zeker niet de enigen die er verlekkerd rond liepen. (Zucht…… those were the days!)

De tentoonstelling loopt nog tot 16 februari 2014.

Nostalgie

Posted on by

Deze foto vond ik via Facebook op de pagina van Waar in Rotterdam. Daar worden regelmatig foto’s ge-uploaded van  Rotterdam natuurlijk (ja hehe). En dit is een foto uit 1956, dus van lang geleden. Ik heb deze foto al eens eerder geplaatst, ook in een stukje dat ik nostalgie noemde.
Het is de Van Lennepstraat in Rotterdam-West waar ik als kind woonde. Ik herken de waterstokerij van de Hefbrug, waar ik verrassingszakjes kocht en mijn moeder grote emmers warm water haalde op wasdag. Er is de poort naar het gymlokaal van de lagere school en verderop zie ik een winkel van Vermeyde. Gek, nu ik zit te typen zie ik mezelf weer de granieten stoep van die winkel opstappen, ruik ik de geur van melk, kaas en koffie. Ik kwam er niet zo vaak, want mijn ouders waren bevriend met de kruidenier op de hoek van de Bilderdijkstraat en kochten daar dus ook hun boodschappen. Maar voor speciale dingen stuurde mijn moeder me naar Vermeyde toe.

Foto’s in die jaren waren nogal zeldzaam, je verschoot niet zomaar een rolletje. Maar juist daarom zijn het tijdmachines, die je zo weer terug naar je jeugd sturen.

Zeep

Posted on by

Zeep zie je tegenwoordig niet meer zo vaak. het is badschuim, doucheschuim of vloeibare zeep wat de klok slaat.
Maar vroeger was dat er niet en werd dit stuk zeep gebruikt voor van alles, de handwas, om vuile plekken mee in te wrijven en ook gewoon als zeep om je handen te wassen of voor je gezicht.
Mijn tante was niet vna haar stuk te brengen, Sunlight zeep moest het zijn. Anders voelde ze zich niet schoon. En verder niks, geen crème, geen lotion, geen foundation. Ze werd 94, was bijna rimpelloos en had een huidje van satijn.
Voor mij brengt het de herinnering aan wasdag, zo’n bedompte lucht van drogend wasgoed en een grote ketel op het gasstel. Ik heb nog zo’n stuk thuis, netjes verpakt in plastic, zodat het goed blijft. Maar gebruiken doe ik het niet meer.

Verouderd

Posted on by
Hoeveel technische vooruitgang er in de loop der jaren is geweest, zie je pas als je weer een blik terug in de tijd kunt werpen. National Geographic deed dat onlangs en ging terug naar de jaren 80. Toen de eerste mobiele telefoon (nou ja, ze waren toch wel zwaar) werd geïntroduceerd, de mode was gebaseerd op Dynasty en computers nog niet binnen ieders bereik lagen.
Wie toen had voorspeld dat we met een mobieltje van enkele honderden grammen zouden kunnen internetten, gamen, notities maken en ja, zelfs kunnen telefoneren, die had ons toch wel vreemd aangekeken.		  

Bij een bezoek aan de Efteling (ergens in 1990/91) zagen we iemand met zo’n telefoon lopen. We vonden het maar een bizar instrument en konden ons niet voorstellen zoiets ooit nodig te hebben. Nu komt manlief zelfs terug om zijn telefoon op te halen. Hij zou eens niet te bereiken zijn. Ondenkbaar toch? 😉

Tijd vliegt

Posted on by

Dat de tijd snel gaat, weten we allemaal. Maar hoe snel, zie aan het veranderen van je kinderen, je familie, jezelf. Kijk maar eens op een paar oude foto’s. Ik herken mezelf soms niet eens meer.
Daarom vond ik dit filmpje van Frans Hofmeester zo leuk. Zijn dochter Lotte, vanaf twee weken tot ze twaalf is. Een kostbaar document:

Klik op deze foto om het You-Tube-filmpje te starten.