Altijd wat…

Deze bomen, Ginko Biloba, staan in de straat achter ons huis. ’s Zomers fraai groen met mooi gevormde bladeren, die eigenlijk vergroeide naalden zijn. En in de herfst verkleurend naar geel. Er staat een hele rij en gek genoeg verkleuren ze niet allemaal tegelijkertijd.

In Japan en China staan deze bomen vaak bij tempels, omdat ze zouden staan voor een eeuwig leven.

Dit soort bomen staat natuurlijk niet alleen in onze buurt, overal in Nederland werden ze aangeplant. Alleen lette men niet op, want men had alleen mannelijke exemplaren moeten planten. Want vrouwelijke bomen bloeien en geven nadien vruchten. Ook mooi goudgeel, maar ze schijnen te stinken naar hondenpoep. En dat levert dan weer bezwaren op van de bewoners.

Och, och, werden de zoet geurende lindebomen gerooid omdat ze de teerbeminde auto’s plakkerig maakten en zouden eiken moeten wijken vanwege die processierups. Nu is het dus weer stank. Het is ook altijd wat…

Herfst…

Hoewel de temperatuur afgelopen donderdag aan voorjaar deed denken, is het nu toch echt helemaal herfst. Overal op de weg liggen bladeren, in de wijktuin kun je tamme kastanjes verzamelen. Notenbomen laten hun vruchten vallen en hoewel de herfstasters nog wel bloeien, begin het verval zich af te tekenen.

Is dat erg? Nee, ik vind van niet. Ik hou wel van dit seizoen. Al mag voor mij de zon zich wel wat minder aarzelend opstellen. Maar goed, dat is niet aan ons om te regelen.

Wat ik ik ook zo fijn vind, is dat het buiten zo heerlijk kan geuren. Naar mos, paddenstoelen, vochtige aarde. Ik hou van die geuren. Dus ook deze tijd zo nu en dan maar een flink stuk lopen. Goed voor mijn humeur en goed voor mijn lijf.

Kleuren

We zaten nog aan onze uitgebreide Engesle ontbijt, compleet met bonen, black pudding, toast en marmelade, toen de zon doorbrak. Het zou een mooie dag worden om naar Bourton-on-the-Hill te rijden, waar we het Batsford Arboretum wilden bezoeken.

En de herfst is natuurlijk het uitgelezen seizoen om te genieten van de verkleurende bomen. Juist in een arboretum staan diverse soorten en variëteiten, die de kleurverschillen benadrukken.

Het geurde naar aarde, paddenstoelen en de zon speelde met kleuren en schaduwen. Even buiten het park lag een dorpje, met zo’n typische cottage. Ook weer zo’n decor voor een TV-serie met wat excentrieke karakters, honden en geheimzinnige relaties.

Maar we keken ook uit op een enorm huis, waar je onmiddellijk “Upstairs, downstairs” of “Downton Abbey” bij denkt.

En overal bankjes, waar je even stil kon genieten van al het moois. En dat deden wij dan ook en wij niet alleen.

Na onze wandeling streken we neer in de tearoom van het tuincentrum van het arboretum voor koffie en taart. Vanaf het balkon bekeek ik wat er te koop werd aangeboden. Zoveel planten, je zou er zo jaloers van worden. Ik beperkte me maar tot wat praktischer aankopen, zoals potten chutney en marmelade. Altijd fijn om cadeau te doen aan thuisblijvers 😉

Kijk nou…

Een paar weken geleden kwamen we tijdens onze Ganzenpas-wandeling dit dak tegen.

Eigenlijk toch veel leuker dan zonnepanelen…? Je moet dan natuurlijk wel een plat dak hebben, anders rollen die planten er meteen vanaf. Het lijkt me beslist warmer, het staat gezellig en de planten geven zuurstof af. Ik denk dus dat dit drie vliegen in één klap zijn. Misschien zijn er zelfs wel nog meer voordelen, want water opnemen doen die planten ook nog. Waarom gebruiken we dat niet vaker?

Helaas kun je het niet op elk dak aan brengen. Dus houden wij het in elk geval nog maar op onze goeie ouwe dakpannen.

Het bestaat echt…!

Kennen jullie het liedje van El;ly en Rikkert nog, “De kauwgomballen boom”? Een vrolijk liedje, maar natuurlijk helemaal fantasie… zou je denken. Want zo’n kauwgomballenboom bestaat wel degelijk.

Nou nee, niet in de tuin van mijn oom, niet in mijn eigen tuin. Ik heb hem zelfs nog niet eens in het echt gezien. Ik zag een foto van zo’n boom toen ik in Ouwehands Dierenpark in Rhenen was. De boom is familie van de Hibiscus (Malva-achtigen) en groeit in oost en zuid Afrika. Het is een nuttige plant, want niet alleen kun je de vruchten dus kauwen, maar hij levert ook medicijnen, brandstof en voedsel. Helaas niet hier te kweken, tenzij de zomers altijd zo warm blijven als de laatste jaren.

Laten we daarom nog maar eens naar dat liedje van Elly en Rikkert luisteren:

Natuur in de stad

Onkruid (nou ja, wat is onkruid) voldoende zo langs weg en straat. Maar zo nu en dan staat er ineens iets wat bijzonder opvalt. Zoals deze zonnebloemen. Langs een verder volkomen kale weg stonden ze er ineens, stijf tussen de stenen en een paaltje.

Ik vraag me dan altijd af hoe ze daar komen. Maar ja, daar krijg ik geen antwoord op.

Misschien een verdwaalde pit, weg gewaaid uit een zakje…? Wie zal het weten. Maar ze vrolijkten in ieder geval de boel op. Straks hebben niet alleen mensen, maar ook vogels er plezier aan.

Natuur in de stad

Deze uitbudinge druif kwam ik tegen op Katendrecht. Vroeger bekend om de dames van lichte zeden. Tegenwoordig een Rotterdamse wijk met allure. En daar zitten de bewoners natuurlijk niet achter de geraniums. Daar hoort iets van meer standing. Druiven, vijgen, olijven of Agapantussen, je kunt het er vinden. De bewoner van dit huis heel wat te snoepen. Of zou dit een Katendrechtse wijnbouwer zijn?

Nuttig beton…

Toen we vorige week de noordroute langs de Zevenhuizerplas namen, zagen we op eens een grote betonnen muur. Wel veel groen er om heen, maar niet bereikbaar via het pad.

Gelukkig stond er een bordje langs de weg waar we op konden lezen dat deze wand, met een heleboel gaten, er was neer gezet ten behoeve van de oeverzwaluw. Oeverzwaluwen hadden tijdens de bouwwerkzaamheden in Nesselande hun nesten in grote zandbergen gemaakt. Maar ja, die zijn inmiddels allemaal verdwenen. En dus is besloten om een alternatief te maken. Deze wand dus, waar ze in de gaten hun nesten kunnen maken. Nou maak kijken of de dames en heren oeverzwaluw zich hiertoe laten verleiden. Dat zou natuurlijk heel leuk zijn, want er zitten inmiddels heel wat meer soorten vogels in dit gebied. En met mooi weer -en niet te veel wind- lopen de Ganzen daar graag.

Aanwaaier

Mooi hè, zo’n Hibiscus. Vorig jaar zomaar aan komen waaien in de tuin. Zichzelf uitgezaaid in een onmogelijk klein kiertje tussen het terras en het buurhuis

Je kunt zoiets natuurlijk meteen de kop indrukken en met wortel en tak uitroeien. Maar ik ben altijd nieuwsgierig wat er tenslotte uit zal komen. En dat viel zeker niet tegen. Hij mag nog even blijven. Volgend jaar ook en misschien nog wel langer.