Poster

Het kleinste kamertje kan best een beetje gezellig aangekleed worden. Alleen een verjaardagskalender aan de deur is toch een beetje kaal.
Toen wij nog in een flat woonden, hing deze poster bij ons op het toilet. Levensgroot, want hij besloeg zowat de hele wand. En wat had mijn moeder daar een hekel aan. Telkens weer vroeg ze of die plaat er moest blijven hangen. “Toch geen gezicht”, vond ze. Maar wij vonden het leuk en dus bleef hij. Tot we gingen verhuizen en toe waren aan iets nieuws. De poster, die vakkundig op karton was geplakt, werd in de hal gezet. Wie hem hebben wou, mocht hem meenemen. Hij heeft er niet lang gestaan 😉

Bron: https://www.liveauctioneers.com

 

Druk, druk

 

Het komt niet vaak voor, maar door alles rompslomp van het opnieuw inrichten van onze kamer, is het bloggen er bij ingeschoten. Twee dagen lang konden we niet verder in ons huis dan de hal. Gelukkig was de wc wel bereikbaar 😉 en staat er in de berging voldoende te eten en drinken. Maar verder bivakkeerden we in de voortuin. En dat was afgelopen week ’s morgens best een beetje fris. Maar goed, we hadden het er ook wel voor over. Strakke en fris geverfde muren, strakke vloer met mooie vloerbedekking. We zijn helemaal tevreden en blij!

En daarna hulp van zwager en schoonzus om onze boekenkast op te bouwen. En nu staat alles op z’n plaats en kunnen we met het uithalen van de

dozen beginnen en alles weer netjes op z’n plaats zetten. Ons huis begint weer een beetje op thuis te lijken.

Klein hoekje

Hier thuis is het nog steeds een beetje puinhoop. Spullen opgeslagen, kale wanden, bank midden in de kamer, geen tafel, geen opbergplek.Een beetje kamperen in je eigen huis. Deze week komen schilders en vloerenleggers, volgende week kunnen we de boekenkast weer op z’n plek zetten.

Maar er is altijd wel een kopje thee en dat boek zit ook wel snor.

Dus zelfs tussen alle rommel zit geluk in een klein hoekje 😉

Bron: Pinterest

Geel

Ik heb een voorkeur voor geel.  Jaren geleden kochten wij een heel servies in Canterbury (ja wat je ver haalt…), in zonnig geel. Maar ja in de loop der tijd sneuvelt er wel eens wat. Eerst kon ik het servies hier nog wel bij kopen, maar van lieverlee raakte het uit de collectie.
Nou, geen nood. We vulden aan met iets wat er qua kleur wel bij paste. Helaas, geel raakte uit de mode. Geen bordjes, schotels, schaaltjes in het geel meer te vinden. Alleen gele koffiemokken zijn nog wel te krijgen. En die heb ik nog wel voldoende….

Opruimen

De dozen staan al klaar om te worden gevuld met boeken uit onze boekenkast. Alles moet uit de kamer de komende weken, want er wordt behangen, geschilderd, nieuwe vloer gelegd.Dus is er de afgelopen week geschoven in diverse kamers, zodat er ruimte kwam om dozen en de 1001 andere dingen tijdelijk te stallen. Als een kat in een vreemd pakhuis loop ik door het huis. Wat ik blindelings kon pakken, staat nu opgestapeld ergens anders.

Vandaag wordt de kruipruimte geïsoleerd. Het weekend komen de kinderen helpen om de boekenkast te demonteren. En ja, het is warm!! Nou ja, niet zeuren, even doorbijten en dan is alles weer netjes…

Rookgordijn

Soms lijkt het wel of instanties een soort van rookgordijn willen optrekken. Jaren lang kwam gas en licht van het Gemeentelijk Energie Bedrijf, kortweg GEB. Het GEB werd Eneco.  Tot een aantal jaren geleden inde dat bedrijf ook de waterschapsbelasting en de kosten voor het waterverbruik. Dat moest allemaal anders. Het water wordt sindsdien geleverd door Evides en de waterschapsbelasting moesten we betalen via het Hoogheemraadschap Schieland, dat later samenging met het Hoogheemraadschap Krimpenerwaard en de naam veranderde in Hoogheemraadschap Schieland en Krimpenerwaard.

De inning van de waterschapsbelasting wordt nu echter gedaan door de Regionale Belasting Groep. De aanslagen die wij jaarlijks ontvangen bestaan uit minimaal 2 druk bedrukte A4-tjes, vergezeld van het (on)nodige andere kleurige drukwerk. Maar toen ik laatst wat van die post opborg, moest ik echt even zoeken naar het jaar van de aanslag. Die staat niet duidelijk ergens rechtsboven, maar enigszins verscholen middenin. Zou dat zijn om je alert te houden?

En hoe is het verder met Eneco? Die levert ons nog steeds gas en elektriciteit en stuurt ons dan een jaarnota van ook weer ettelijke A4-tjes. Want de specificaties worden als maar langer. De meterstanden geven we trouwens per e-mail door aan de netbeheerder, en die heet Stedin, en plaatst ook de meters.

Kun je het nog volgen? Nou ik eigenlijk niet. Onze administratie is inmiddels net zo gecompliceerd en uitgebreid als die van een klein bedrijf vroeger. Wie wat is en hoe beheert, factureert, berekent en plaatst, is me al lang niet meer zo duidelijk. En stiekem geloof ik dat al die rookgordijnen met opzet worden opgetrokken, zodat de burger niet meer weet van hoe of wat. En denkt “Acht, laat maar!”

Aangekoekt

Koken en TV kijken zijn geen gelukkige combinatie. Dat moet je natuurlijk nooit samen doen, zeker niet als je naar een spannende detective kijkt. Maar afgelopen vrijdag had ik rabarber gekocht en ik dacht dat ik dat wel “even”op kon zetten als ik naar een aflevering van Vera (op België één) zou kijken. Geen wekkertje gezet, want dat maakt zo’n snerpend geluid.

Nou ja, om een lang verhaal kort te maken: pas toen het in huis geweldig begon te ruiken, kwam ik tot de ontdekking dat mijn heerlijke rabarber nu meer op een klein beetje houtskool leek. Ik vreesde dat ook mijn mooie pan er aan zou zijn gegaan. Maar toevallig had die morgen een pak baking soda gekocht. Ik liet alles eerst goed afkoelen, deed een beetje water en wat azijn en een paar flinke lepels baking soda in het pannetje. De volgende ochtend kon ik alles er met gemak uit halen en staat mijn pannetje weer netjes in de kast.

Baking soda is trouwens voor heel veel dingen te gebruiken. Het is milieuvriendelijk, niet giftig en niet agressief. Kijk maar eens hier, waar je oneindig veel tips kunt vinden.

Goeroe

Ik maak er geen geheim van dat het huishouden me als werk niet zo ligt. Ik doe het, want het moet. Maar leuk, neeeee!! Toch lees ik altijd de nieuwsbrief van Getorganizednow van huishoudgoeroe Maria Gracia. Wie weet steek ik er nog eens iets van op, nietwaar?
Vorige week beantwoordde ze de vraag “hoe stofzuig ik goed?” Volgens Maria maak je lange banen over de breedte van de kamer en dan nog een keer, maar in de lengte. Zo weet je zeker dat alles in de kamer gedaan is. Nou, dat had ik ook kunnen bedenken. Alleen, dat werkt natuurlijk in de praktijk niet zo. Al stofzuigend stoot ik telkens op allerlei obstakels, zoals tafels, stoelen, bank, plantenbak, boekenkast. Niks lange banen. Wel horten en stoten en draden, waar de stofzuigerstang in verstrikt raakt. Kortom, een karwei waar ik de lol niet van inzie.

Toch dweilde ik laatst met plezier (dweilen vind ik qua systeem zo’n beetje hetzelfde als stofzuigen). Na zijn verhuizing moest het oude huis van jongste nog even schoongemaakt worden. Alles was leeg, ik was er in mijn eentje. En toen was die kamer zo gepiept. Geen enkel meubelstuk dat in de weg stond, geen draad die over de grond slierde. Het ging van zoef, zoef, zoef en het parket werd zienderogen schoon. Dat was nog eens leuk, ik werd er helemaal vrolijk van 😉 😉 😉

Handig?

Of het nou echt handig is, dat weet ik niet. Misschien is het wel als gisteren “volkomen overbodig”. Maar dat je de vloer kunt stoffen door er over te dansen, dat trok me toch wel aan. Stel je voor, een gepassioneerde tango of een lekker wilde chachacha! Moet natuurlijk wel voorzichtig gebeuren, want voor je het weet lig je op je snoet.Maar het idee alleen al vind ik hilarisch! 😉 😉  

 

Onzinnig

Er is weer eens wat nieuws op de markt. Een apparaatje waar je een ei, wat andere dingen zoals ham of kaas, in moet prutsen (de opening leek mij tenminste veel te klein) om dan na enkele minuten een soort omelet op een stokje te krijgen?
Je kunt toch gewoon een eitje tikken op de rand van een pan en dan erbij doen wat je wilt? Zo doen we dat al eeuwen en dat is gewoon lekker. Nee hoor, de fabrikant heeft weer een dingetje bedacht, met een snoer en zo onhandig dat je na de eerste pogingen al denkt

“ach nee…., la maar zitten…”. En dan belandt het ding bij de recycling of op de rommelmarkt. Ik hou het gewoon bij mijn pan en het beproefde recept!