Category Archives: Gezondheid

Tegenstrijdig…

Posted on by

Op Facebook kreeg ik vorige week regelmatig het bericht te zien dat de Hartstichting geregeld heeft dat je nu ook bij de HEMA je bloeddruk kunt laten meten. Dat kan natuurlijk ook bij de huisarts, bij de apotheek of zelfs thuis met een eigen bloeddrukmeter.

Ik vind het wel vreemd dat het zomaar kan bij de HEMA. Misschien handig als je weinig tijd hebt… Maar ook tegenstrijdig. Want je loopt daar, pakt en passant een rookworst mee en nog een, altijd handig. Er naast staan zoute crackers… Mmm, lekker!! Dat die te zout en te vet, dus slecht voor je hart zijn laat je langs je heen gaan. Hé kijk, een nieuwe smaak chips in grootverpakking. Neem mee die zak. En de kruidnoten en speculaas zijn ook niet te versmaden….

En dan staat daar ineens een mevrouw die je bloeddruk meet. Want meten is weten…… Nou nee, daar doe ik niet aan mee. Zo nu en dan laat ik mijn bloeddruk bij de praktijkondersteuner meten en dan is die soms ietsje te hoog. Gek genoeg was die bloeddruk perfect toen ik een paar jaar geleden met klachten naar de huisarts ging. Het bezoek aan de POB-poli (Pijn op de borst) bracht echter een hartinfarct aan het licht. Ik werd meteen opgenomen en binnen twee weken was ik geopereerd en wel weer thuis.

Ik weet dan ook niet wat ik met al die meetgegevens aan moet. Dat vroeg ik ook al eens de cardioloog. Want bij te hoge druk, kon ik hem dan bellen? Nee…. Moest ik dan zelf maar wat meer medicijnen innemen? Nee!!! En als die druk lager werd, mocht ik dan medicijnen minderen of zelfs stoppen? Nee, in geen geval!

Waaruit ik concludeerde dat het dus geen zin had. Want minder zout eten, rustig aan doen, veel bewegen en niet te zwaar worden, daar ben ik al jaren mee bezig. Wat mij betreft laat ik dat meetpunt bij de HEMA dan ook links liggen. Trouwens, net als rookworst, chips, crackers en zoetigheden. Bij de HEMA koop ik wel pennen, ondergoed, bekers en nylons. Ze raken me niet kwijt als klant. Daar zullen ze dus wel blij mee zijn….. 😉 😉 😉

Rustig aan…

Posted on by

Er zijn van die weken dat je elke dag wel een afspraak hebt. Niet per sé een vervelende afspraak, integendeel. Maar toch, je moet weg, ergens op tijd zijn, laat terug en dus ook laat naar bed.

Een paar weken achter elkaar hadden we dat. Ik zie het voordeel er ook wel van in, want we zijn nog lang niet uitgeblust en leven nog steeds redelijk actief. Maar dan opeens, hebben we behoeft aan rust. Geen bezoek, geen film of theater, geen afspraken bij die of gene. Gewoon niks, nada!

En dan houden we een soort van “pyamadag”. We slapen wat uit, ontbijten zeer op ons gemak en wat langduriger, trekken een lekkere en comfortabele joggingbroek aan met een makkelijk shirt of trui. Dagje in slow motion. Zelfs koken wordt met de Franse slag gedaan, want we trekken een reeds bereide maaltijd uit de diepvries. En daarna kunnen we er wel weer tegen!

Wandelen

Posted on by

Ik vind dat er een groot verschil is in wandelen in Engeland of in Nederland.

In Nederland is het vooral nogal geregeld en gestructureerd. Nette bospaden (nou netjes, vaak vol met afval, helaas!), uitgezette wandelingen en binnen de paden blijven.

In Groot Brittannië lijkt het veel vrijer. Om de haverklap staan er wegwijzers met “Public foothpath” erop en loopt de wandeling dwars door een weiland. Engelsen gaan ook wandelen ongeacht het weer. Bleven wij nog even in de auto schuilen, zagen we al stoere mannen en vrouwen, goed in gepakt, met hoedje of zuidwester, op pad gaan. Ja, heb je nog een heleboel mijlen voor de boeg, dan laat je je niet de weg versperren door wat hemelwater.

  • hdr

Wij kozen voor de wat gemakkelijker routes, liepen ook geen tientallen mijlen of kilometers. Maar daarom was het plezier niet minder.

Zo liepen we in Skipton door het bos bij het kasteel. Een wandeling met pittig stijgende en dalende paden, maar gelukkig niet al te glibberig. Met woest stromend water, uitbundig zingende vogels en mooie bomen en uitzichten. En alhoewel ik dan huizenhoog opzie tegen zo’n klim, eenmaal boven ben ik maar wat blij dat ik het gedaan heb én dat zelfs zonder al te veel gehijg en gesteun kon volbrengen.

Herfst…

Posted on by

Hoewel de temperatuur afgelopen donderdag aan voorjaar deed denken, is het nu toch echt helemaal herfst. Overal op de weg liggen bladeren, in de wijktuin kun je tamme kastanjes verzamelen. Notenbomen laten hun vruchten vallen en hoewel de herfstasters nog wel bloeien, begin het verval zich af te tekenen.

Is dat erg? Nee, ik vind van niet. Ik hou wel van dit seizoen. Al mag voor mij de zon zich wel wat minder aarzelend opstellen. Maar goed, dat is niet aan ons om te regelen.

Wat ik ik ook zo fijn vind, is dat het buiten zo heerlijk kan geuren. Naar mos, paddenstoelen, vochtige aarde. Ik hou van die geuren. Dus ook deze tijd zo nu en dan maar een flink stuk lopen. Goed voor mijn humeur en goed voor mijn lijf.

Uit de krant…

Posted on by
Uit de krant…

Het was nou niet het eerste wat ik zou willen wensen, maar stel dat het zou helpen. Dat je nooit meer zou vallen, omdat je …. een staart hebt.

Denkend aan de dieren, katten of apen, dan lijkt het me wel makkelijk. En zou je er dan ook mee kunnen kwispelen? Douchen wordt ingewikkelder en bij het trap lopen zal ie in de weg zitten. Hé, dan val je natuurlijk wel weer sneller van de trap…

En zitten zal ook niet zo fijn zijn. Ach laat ook maar, ik voel me nu toch al jaren compleet.

Jarig

Posted on by

Het is helemaal niet erg om ouder te worden. Dat worden we allemaal, elke dag. Alleen hoef je dat natuurlijk niet van de daken te schreeuwen. Maar ja, één dag in het jaar sta je er bij stil. Dan komt er weer een jaartje bij. Zoals vandaag, want vandaag word ik …. 71 jaar.
En dat is een reden om blij over te zijn, want alles werkt nog prima, ik ben nog steeds redelijk vief. Al lees inmiddels wel met een brilletje 😉

Of je het aan me kunt zien? Welnee, om met een oud-collega te spreken “Goh, al zo oud….? Ik had je WEKEN jonger geschat!”

Laten we maar gewoon verder gaan, maar graag wel met humor!

Verpakking

Posted on by

Zo nu en dan koop ik een KitKat. Er zijn verschillende soorten hier, maar in Japan kon je tig verschillende smaken kopen. Van gewoon tot heel exotisch. Het is daar dan ook heel populair. Maar omdat de verpakking van plastic is, krijgt het ook veel kritiek te verduren.

En daar is een oplossing voor gevonden, want de verpakking is nu van papier. Wie het wikkel er voorzichtig en zonder scheuren afhaalt, kan er een origami zwaantje mee maken. Of iets anders mee vouwen. En geloof me, binnen no time zul je die vouwsels wel ergens op Pinterest of Facebook tegenkomen.

Het is een super marketingstunt, want we hoeven alleen maar te wachten op iemand die 1000 gevouwen kraanvogels wil. Het bijgeloof is dat je met 1000 origami kraanvogels gezondheid kunt krijgen. Alleen vraag ik me af, hoe gezond word je van 100 KitKats snoepen….?

Nummer

Posted on by

Onze apotheek heeft iets nieuws. Al langer hebben ze mijn e-mail adres en wanneer er een nieuwe voorraad medicijnen is, krijg ik daarvan bericht. Dat is wel keurig. Zo vergeet ik die medicijnen niet op te halen en sta ik ook niet voor niks aan de balie.

Maar het laatste bericht bevatte naast de tekst ook een codenummer. Bij het ophalen kon ik dat gebruiken. Nou ja, ik had het gelezen en dat was dat. Maar wat blijkt? Aan de automaat (!) waar je je volgnummer moet krijgen, moet je dat codenummer ook in tikken. En dat was ik natuurlijk helemaal glad vergeten.

Ik moest dus wachten en kreeg mijn medicijnen tenslotte wel. Maar ik vind het maar niks. We worden steeds meer gedegradeerd tot een nummer. En zo langzamerhand zit menig hoofd vol van de PIN- en andere codes. En wat heeft het uiteindelijk voor nut?

Hitte…

Posted on by

7 augustus 2019: een berichtje van “Because we carry” (vrijwilligers organisatie) op FaceBook

Niet dat het koud was 32-34 graden maar we gaan naar 40 graden vanaf donderdag. Dan zoemt het eiland (=Lesbos) en vooral de kampen.
Dat is best intens wanneer je nergens even een waterijsje kunt kopen, een koude douche of een koude limonade. Vooral voor de kleintjes is dat best een dingetje. De melk was weer op. Dat blijft voor ons zo onmogelijk en iedere keer springen we weer blind in dat gat. Het gaat om baby’s van moeders waarvan de borst geen melk meer geeft, vaak door stress, of kindjes die naast de tiet net zoals wij dat in Nederland ook doen flesjes krijgen, of voor iets oudere kindjes 8-12 maanden die geen borstvoeding meer krijgen en alleen nog flesjes melk drinken.

Al met al hebben we het voor Kara Tepe over €2000,- per maand die wij er gewoon maar extra er bij nemen. Maar waar geen inkomsten voor zijn. Dat is best pittig op jaarbasis en zeker met deze hitte, gaan wij echt niet proberen wat er gebeurt als wij niet in het gat springen.

We hebben het over 6.000 euro. Alle hulp is welkom! Zijn er mensen die ons willen helpen met melk betalen? Dat zou zo geweldig zijn. Dan kunnen we weer even vooruit. Nu is het telkens rekenen en spannend.
Drie maanden zou ons rust geven. En ruimte om te zoeken welke grotere NGO voor zoiets aansprakelijk is.

o.v.v. MELK
https://www.becausewecarry.org/doneren/

#nietlullenmaarpoetsen

Dank 💕


En dan dit plaatje van maandag, ook op FaceBook. Ouders die hun kinderen naar school brengen, voor de eerste nieuwe schooldag. Wat dragen ze bijna allemaal? Ventilatoren, want het is zo warm in de klas….
Wat een verschil…. Onze weldoorvoede, verwende, van alle gemakken voorziene kinderen…. en dan die kinderen op Lesbos

Onbegonnen werk…

Posted on by

Op weg naar mijn wandelclub loop ik langs deze betonnen kist. Ik ken ze wel, er staan er diverse in de wijk. Het is een rattenval. Sinds het verboden is om ratten met rattengif te bestrijden, plaatst men deze kisten. De ratten die er in terecht komen, worden afgemaakt. Rattengif is niet iets wat zo maar op straat gelegd kan of mag worden.

Dat er zo veel ratten zijn, komt voor een groot deel doordat mensen overal voedsel laten liggen. Tja, een hamburger of een par cakejes wordt soms ook een beetje te veel voor onze toch al wel doorvoede lijven. Laat dat dan toch niet slingeren. Neem het mee naar huis en gooi het in de vuilnisbak.

Maar dat is toch een beetje te veel gevraagd van de mensen. Dus ligt er naast de rattenval een doosje met nog een flink stuk cake er in. Ja, zo blijft het dweilen met de kraan open….!