December-trifle

Deze week een paar dagen achter elkaar wat recepten, die met de kerst geserveerd kunnen worden. Voor als je nog niet weet wat het gaat worden dit jaar.

Vorig jaar vond ik het recept voor deze appel-tiramisu. Ik heb het, met groot succes, bij het kerstdiner geserveerd.
Het is niet al te ingewikkeld, kan van te voren worden gemaakt en alles kan ingepakt worden en ter plekke in glazen of schaaltjes worden gedaan en dan mooi worden geserveerd.

(voor 4 personen)
250 gram mascarpone
¼ slagroom
8 bastognekoeken o.i.d.
3 appels
2 eetlepels poedersuiker
1 eetlepel kaneel
ca. 25 gram gehakte walnoten
1 eetlepel olie
Klop mascarpone en slagroom met 1 eetlepel poedersuiker tot een stevige massa. Zet weg.
Was de appels en snij ze ongeschild in vieren. Haal de klokhuizen eruit en snij elk part in vier schijfjes.
Verhit de olie in een grote koekenpan en bak hierin de schijfjes appel voorzichtig goudbruin. Vermeng de resterende poedersuiker met de kaneel en gehakte walnoten, strooi over de appelschijfjes en laat de suiker licht carameliseren. Laat afkoelen. Verkruimel de koekjes.
Schep per persoon wat koekkruimels in een hoog glas, verdeel daar 4-5 schijfjes appel over en een laagje mascarpone. Herhaal dit en garneer de bovenlaag met het restant van de appels.EET SMAKELIJK!

Kerstversiering

Het duurde even voor ik dit jaar op gang was, maar nu ben ik toch ook helemaal “in  Kerstsfeer”.
De kerstspullen zijn weer van zolder gehaald, het minikerstboompje staat klaar om te worden versierd en voor het keukenraam staan witte cyclamen tussen de sparrentakken, hulst en ander groen. Compleet met lichtjes.’s Avonds ben ik wel even bezig met het aansteken van de kaarsjes en het jaarlijks terugkerend gepruts met de lijn voor de kerstkaarten, is ook al weer gebeurd.
Het kerstmenu staat min of meer vast en de inkopen daarvoor stapelen zich langzamerhand op.Leo haalt vanmiddag de kerstelpees van zolder. De kinderen komen, dus het wordt vast weer een beetje nostalgisch. Nu alleen nog een beetje sneeuw……

En ook bij Stuureenfoto staan deze week de kerstversieringen centraal.

Domme pech

Al heel lang draag ik met veel plezier contactlenzen. Die moeten elke morgen en avond worden schoongemaakt. Ik gebruik daarvoor speciale lenzenvloeistof en al mijn spulletjes staan thuis bij elkaar in het badkamerkastje.
Maar als je bij iemand logeert, is het soms een beetje behelpen. Dan neem ik alles in een kleiner formaat mee, dus ook de lenzenvloeistof.
Zo’n klein flesje is snel op, maar heeft wel een heel handig formaatje. Voor andere schoonmaakspullen bijvoorbeeld. En dus gebruikt Leo zo’n flesje voor het afwasmiddel waarmee hij zijn 3e tanden schoonmaakt.
 

En dat flesje stond naast mijn lenzendoos en schoonmaakvloeistof.
Afgelopen zaterdag, bij mijn vriendin in Essen, pakte zonder erg een flesje en druppelde ik met een nog slaperig hoofd iets uit dát flesje op mijn lens en zette die in. Allemachtig, wat bijt dat spul. Zo snel als ik kon heb ik de lens weer uit mijn oog gehaald en mijn oog gespoeld of mijn leven er van af hing. Snel naar de EHBO, maar daar was geen oogarts. Gelukkig was de receptioniste zo lief om een dienstdoende oogarts te bellen en te vragen of ik langs kon komen. Maar het bleek nog eenvoudiger. Telefonisch kreeg ik te horen dat ik nog maar een paar keer met schoon water moest spoelen en vervolgens oogzalf in mijn oog doen. De apotheek aan de overzijde van de EHBO had het gelukkig ruim voldoende in voorraad. Het werd een beetje tranendal, daar in Essen. Maar inmiddels gaat het weer goed. De lens ben ik in alle zenuwen kwijtgeraakt. Maar dat geeft niet, ik had hem toch niet meer durven gebruiken. Dat wordt dus een nieuwe bestellen, nadat de ooglens-specialist mijn oog bekeken heeft.

Kerstboom

Dit jaar hebben wij weer eens een kerstboom(pje). Hij staat al in de tuin te wachten op zijn mini-versieringen. Jarenlang hadden we geen boom, omdat ik het een te groot obstakel vond. Maar deze kerst dus weer een echte (mini)boom, die later misschien wel terug de tuin in kan.Vorig jaar waren wij op de Kerstmarkt in Dortmund, waar een enorme kerstboom stond opgesteld. Samengesteld uit heel veel boompjes en voorzien van heel veel lichtjes. Deze boom was dat niet, die stond in een winkelcentrum.
Die hele grote staat bij Stuureenfoto, want daar is het thema deze week ook, toevallig 😉 Kerstbomen.
 

Sneeuw

De oude vrouw staart naar de tuin, die bedekt is met een dunne witte laag. Sneeuw, zij vindt het wel leuk. Maar op de radio en tv is het gezeur niet van de lucht. Op voorhand worden weerswaarschuwingen gegeven, het advies om thuis te werken, niet de straat op te gaan. Om het kwartier verschijnt een jonge man in beeld, die de stand van de files meedeelt, zeer bezorgd kijkt en en passant om foto’s vraagt van deze barre weersomstandigheden.  

Ze schenkt nog een kopje koffie in en denkt terug aan vroeger. Toen was alles beslist niet beter, maar deden de mensen toen ook al zo overdreven over een paar vlokjes sneeuw? Plotseling moet ze denken aan die winter van 1963, die verschrikkelijke Elfstedentocht met Reinier Paping. Zij zat toen nog op de middelbare school. Er was geen sprake van dat je het slechte weer als excuus kon gebruiken. Je had eenvoudig maar op tijd te komen en… iedereen was er ook. Leerlingen zowel als leraren. Een dag na die Elfstedentocht trouwde haar nichtje. Er was wat zenuwachtig gedoe omdat er nog snel een bontstola moest worden geregeld, maar verder niets. De taxi’s waren op tijd, de ambtenaar van de burgerlijke stand was paraat en het feestje ’s avonds ging gewoon en tot in de late uurtjes door.
Tegenwoordig is heel Nederland in paniek bij een beetje sneeuw. Toch zijn de moderne auto’s van alle technische snufjes voorzien, zoals ABS, rembekrachtiging, winterbanden, airco en verwarming. Is er rijbaansignalering en wordt er regelmatig gestrooid. Maar de FNV adviseert om thuis te blijven.  En op het moment dat er meer mensen van het openbaar vervoer gebruik willen maken, haalt de NS “als service” een aantal treinen uit de dienstregeling.
Maar wie zijn dan straks al die hordes die naar de wintersport gaan? Bij voorkeur op vrijdagavond, zodat er geen dag “sneeuwpret” verloren gaat. Is dat dan anders, kunnen ze dan wel ineens de barre omstandigheden trotseren?
Ach, ze gaat maar eens een boterhammetje klaarmaken. Misschien is ze wel te oud om het allemaal nog te kunnen begrijpen.

Ergernis

Je kunt de krant niet opslaan of je leest berichten over fraude. Eergisteren nog was het Amarantis, waar bestuurders zich schandalig verrijkten.

Maar wij zijn nette burgers, die hun belastingaangifte op tijd wegsturen, de belasting netjes betalen, geen bumperklevers zijn en ons aan de maximum snelheid houden. Waarvan de overheid heel veel weet, zoals wanneer ze geboren of getrouwd zijn, hoeveel de verdienen en verdienden, hoe hoog hun banksaldo is en nog veel meer. En dan rijzen je haren dus te berge als je een brief ontvangt van de SVB waarin je als een notoire fraudeur wordt afgeschilderd. Een (niet ondertekende) maar wel persoonlijk gerichte brief, die begint met De overheid heeft bepaald dat vanaf 1 januari 2013 de boete voor overtredingen op het gebied van sociale zekerheid omhoog gaat.”
Die alinea na alinea verder gaat met dreigen, dat een boete zal worden opgelegd en dat teveel ontvangen uitkeringen terug moeten worden betaald “zonder maximum”.

Leo en ik lazen hem samen en vroegen tegelijkertijd “waar gaat dit over?” Wat hebben we misdaan of verzuimd? Ik kan je verzekeren helemaal niets. Dit is zo’n brief van de een of andere klunzige “communicatiedeskundige”, waar niemand eens kritisch naar gekeken heeft. Natuurlijk weten we dat er mensen zijn, die per abuis of opzettelijk vergeten op te geven dat hun situatie veranderd is, alleen maar omdat dat meer geld in het laatje geeft. En natuurlijk zijn wij het daar niet mee eens. Maar had die wijziging in de wet nou niet een tikkie vriendelijker gemeld kunnen worden?

Sprookjes

   Wie van sprookjes verfilmingen houdt, moet deze maand de uitzendingen van de Duitse  TV goed in de gaten houden. Dit jaar is het namelijk precies 200 jaar geleden dat het eerste sprookjesboek van de gebroeders Grimm uitkwam. En natuurlijk wil men daar in Duitsland aandacht aan besteden.
Hier staat een overzicht van alle sprookjesfilms die deze maand worden uitgezonden.

Niet alleen de sprookjes van  Grimm komen aan bod, ook sprookjesfilms worden vertoond. En vooral rond de Kerst is er veel te zien.

 

Vernielzucht

Sommige dingen gebeuren steeds vroeger. Eind augustus ligt er allerlei decembersnoep in de winkels; kerstmarkten openen al in september, maar ook hoor ik al wekenlang het vuurwerk knallen.
Onze jongens waren daar vroeger helemaal weg van, maar ik haat het.
We werden er sowieso niet blij van!

Niet alleen vanwege het lawaai (bij voorkeur midden in de nacht), maar vooral om het gevaar. Maar ja kinderen letten daar niet zo op en dus hebben wij ook menigmaal onze jongens van straat gehaald. Ten lange leste zwichtten we voor de aantrekkings-kracht van vuurpijlen en donderbussen en kochten we een bescheiden pakket.
Nu hebben ze er al jaren geen belangstelling meer voor en wij zijn al lang blij.
Minder blij was ik met dit fenomeen. Zomaar ineens de brievenbus weg, vanwege vuurwerkvandalisme. Uit voorzorg gedaan of “service” van Post.NL?

Spelen op straat

Op straat spelen, dat kon nog in mijn jeugd. (Bijna) geen auto’s, nauwelijks verkeer in onze straat. Er was ruimte genoeg.
We balden tegen de muur, sprongen bokje, rolschaatsten of deden “koppetje duikelen” om een hek.
Nu hebben de kinderen nauwelijks nog ruimte, moeten ze opletten voor de kostbare auto’s, raast het verkeer met grote snelheid langs.
Ik heb hier al eens een kind gezien, zittend op de stoeprand met een IPad. Eigenlijk triest, want het zou moeten rennen, spelen, bewegen.
Ouders zijn ook vaker bang, terecht of niet, om hun kind uit het oog te verliezen.
Deze muurschildering in Amsterdam, vlakbij een tamelijk grote speelplaats, brengt misschien weer oude tijden terug. Want er is toch niets leukers dan lekker buiten te spelen?
 

 

Kernwapens

  Op zaterdag 21 november 1981 komen minstens 300.000 mensen bijeen in Amsterdam om te protesteren tegen het voornemen van de Nederlandse regering om in Nederland kernwapens te plaatsen. Toenmalig vakbondsleider Wim Kok houdt een toespraak. Het slot: Kernbewapening is geen modernisering maar idiotisering van de wereldsamenleving. Het is onduldbaar dat onbeschrijfelijk grote bedragen worden uitgegeven aan de verfijning en de vervolmaking van het meest ingenieuze wapentuig dat met één druk op de knop alle leven van mens en dier kan vernietigen en dat er tegelijkertijd zoveel miljoenen mensen letterlijk dood gaan van de honger. In ons belang en dat van onze kinderen en kleinkinderen voor wie we een leefbare wereld willen achterlaten zeg ik: “Vooruit met de strijd voor de vrede! Weg met de oorlogsdreiging, weg met de atoomwapens!”

 

Mooie woorden, maar we zijn nog steeds geen steek verder gekomen met de wereldvrede. En ook de honger is de wereld nog steeds niet uit.