Marina

Gisterenmiddag zaten we in de bioscoop en keken we naar de film “Marina” over de jeugd en het begin van de carrière van Rocco Granata.
Rocco is geboren in Calabrië, het zuidelijke deel van Italië. Zijn vader besluit om mijnwerker in België te worden en hoopt dat hij binnen een paar jaar genoeg verdiend heeft om als rijk man terug te keren. Het loopt anders en na een jaar komen moeder en de kinderen ook naar België, waar het leven heel anders en vooral niet gemakkelijk is. De zoon mag nooit in de mijn gaan werken, maar zijn droom om muziek te maken valt ook niet in goede aarde.
Het is een verhaal over dromen, verwachtingen, strijd om het bestaan. En natuurlijk ook over liefde. De liefde die leidt tot een liedje dat een wereldhit wordt. En daarmee het keerpunt in het leven van het Italiaanse gezin.

Schaatsen

De traditie van “schaatsen kijken” was er bij ons thuis niet.  Ik vind het prachtig dat onze schaats(t)ers  enorme prestaties leveren, maar het als maar rondjes rijden om te zien wie het snelst is, boeit me niet.
Maar mijn moeder en ik keken wel graag naar het kunstschaatsen. En vooral ijsdansen was en is nog steeds één van mijn favorieten.

En deze vertolking van Torvill & Dean van de Boléro van Ravel vind ik schitterend. En ik niet alleen, ook de jury beloonde hen met 9x een topscore!

Bij Stuureenfoto staan de Olympische Winterspelen ook in het middelpunt. Neem een kijkje en doe mee!

Schoenen

Elke dag moet je er wel op lopen, op je schoenen! Wie zich niet al te zeer aan de mode aanpast, neemt lekkere stevige en makkelijke stappers.
Fashionista’s zullen hier geen begrip voor hebben. Die martelen zichzelf en lopen, al dan niet strompelend, op ontwerpen die op zijn minst in de mode, maar misschien ook wel mooi, leuk of gewaagd zijn. Beyoncé maakte de schoenen van Jan Taminiau tot een statement en droeg ze op de hoes van haar album.

Sommige ontwerpen zijn zo mooi, dat het kunst wordt. Vanaf vandaag kun je in de Kunsthal in Rotterdam tot 11 mei 2014 de tentoonstelling S.H.O.E.S. Over hoge hakken en echte liefde gaan bekijken.

Oh ja, op Stuureenfoto kun je deze week “extravagante” mode (laten) zien

Punt erachter!

Gisteren was de laatste controle bij de internist. Na ruim 5 jaar ben ik klaar met de onderzoeken en controles en hoef ik niet meer terug te komen. Punt, uit!

Ik hoef hier niet uit te leggen dat het voor mij (en voor Leo) een hele opluchting was. Borstkanker betekent niet alleen operatie, bestraling, ziek zijn. Het graaft zich in je leven in. Lange tijd was het prominent aanwezig, al probeerde ik dat voor de buitenwereld te verbergen. Mettertijd slijten ook veel scherpe kantjes af, maar toch. Hoe goed ik me ook voelde, bloednerveus was ik bij elk onderzoek. Angst laat zich niet ompraten of wegstoppen! 

Maar het levert niet alleen negatieve gevoelens op. Het goede eraan is dat je alle normale en dagelijkse dingen veel meer gaat waarderen. Dat je keer op keer zaken móet en kúnt relativeren. Dat niet alles hoeft. Dan doe je maar wat minder en bijna perfect is ook nog goed.

 

En vooral ook heb ik geleerd dat ik sterk ben. Niet bij de pakken neer gaan zitten, maar met frisse moed er tegenaan. Want je leeft nu en dat leven is de moeite waard.

Jammer, dat er gisteren niemand achter me liep en zag hoe ik een klein vreugdesprongetje maakte 😉

Doorgedraaid

Je bent volwassen, moeder van een 10 maanden oude baby, die je ook meeneemt als je boodschappen gaat doen. En passant neem je een paar biertjes voor je man (en jezelf) mee bij de supermarkt. Maar dan zegt de juffrouw achter de kassa dat ze het bier niet mee mag geven “want u heeft een minderjarige bij u. Je gelooft het niet? Klik hier.

Geluk

Ik hoorde dat Europees Voorzitter Herman Van Rompuy het boek “Geluk. The World Book of Happiness” als nieuwjaarscadeau aan alle wereldleiders heeft gestuurd. En ineens viel me op dat er de laatste tijd zo veel over GELUK gesproken wordt.
Ach misschien had mijn moeder wel gelijk, die zei: “Als je lacht, zijn je zorgen niet minder, maar ze lijken minder”.

Daarom hou ik zo van mijn Boeddha in de keuken. Hij staat in de vensterbank en lacht en ik word er altijd vrolijk van. En vrolijk is het begin van gelukkig, toch …. ?

 

 

Mijn stad

Rotterdam is helemaal hip en trendy, zeker nu de Rough Guide haar op de 8e plaats van meest interessante steden heeft gezet. Gisteren vroeg Bettie welke stad het hoogst op je lijstje had staan. Kijk bij haar als je mijn antwoord weten wil.

Rotterdam is de stad waar ik woon en dat is iets anders dan er toerist zijn. Maar ik hou van de dynamiek, de gedurfde architectuur en de mentaliteit van “niet lullen maar poetsen”. Al wordt het me soms te veel als ik weer eens niet weet welke tram of bus ik moet nemen, omdat alles omgeleid is. Er is hier altijd wel een bouwput of de straat ligt weer eens open.

Heb jij een favoriete stad, kijk dan ook op Stuureenfoto, want daar is  “place to be” het weekthema.

 

 

Klein verdriet

Na Klein geluk moet natuurlijk ook een blogje over klein verdriet volgen, zoals

– een veter die breekt, net als je toch al ietsjes te laat bent;
– het laatste velletje wc-papier van de rol trekken en geen nieuwe rol bij de hand hebben;
– iets uit je handen laten vallen, waardoor de hele vloer onder de rommel ligt.

Het zijn niet de belangrijkste zaken in het leven, maar ze kunnen je humeur wel goed verpieteren 😉