Gebrek aan woorden

Sinds ik weer regelmatig op Facebook rond struin, valt me op hoe vreemd de reacties van mensen kunnen zijn. Dat ligt meestal niet aan de mensen, maar aan Facebook. Want zeg nou zelf, kun je met goed fatsoen een “vind ik leuk” plaatsen bij foto van een neefje dat net van de tandarts komt en nog ontdaan is van de behandeling, die behoorlijk pijnlijk was. Of de foto van een verre kennis, die gemaakt is door echtgenoot? Ze heeft een nare operatie ondergaan en is nog maar net bij uit de narcose. Zet je daar dan “like” bij?
Ik doe dat niet. Liever geen reactie, dan zo’n stompzinnig opgestoken duim.

Facebook

Facebook is best leuk, al vind ik dat je er ook weer niet te veel op moet zetten. En wat ik er vooral op tegen heb, is dat het zo ongenuanceerd is. Want wat doe je nu, als iemand er een foto opzet van zijn vrouw in het ziekenhuis? Daar ligt ze, bleekjes om de neus, net een beetje aanspreekbaar na de narcose. Like je dan, zodat “vind ik leuk” er onder komt te staan…?

Ik ben er gewoon nog een beetje onhandig mee. Soms weet ik niet precies wie nou een bericht geplaatst heeft. Was het helemaal niet de vriend die ken, maar een kennis van de zus van de vriend. Vage toestand dus.
Het is me overkomen dat ik impulsief reageerde en me helemaal niet realiseerde dat ook hier “de toon de muziek maakt”. Want sommige zinnen kunnen heel verkeerd uitgelegd worden, als je de klemtoon net effetjes anders legt. Wat je positief bedoelde, komt dan snoeihard en tamelijk bot binnen.
Daarom houd ik me voortaan maar een beetje op de vlakte.