Category Archives: mode

Gaultier

Posted on by
Deze week met Dorothé, -ex-collega, altijd druk in de weer, haar tijd verdelend tussen gezin, naaimachine en hardlopen-, naar de Kunsthal geweest om de tentoonstelling van Gaultier te zien. Ik ben eigenlijk niet zo’n fan van Gaultier, omdat zijn ontwerpen me vaak te extreem en te pompeus zijn. Maar wat een prachtige tentoonstelling. En wat fantasie heeft die man. En wat een vakmanschap om die fantasie om te zetten in kleding. Hij maakt alles mogelijk. Een spijkerbroek wordt een bovenstuk van een avondjurk, filmrolletjes worden zo geplooid dat het een jurk wordt, zo’n ouderwets roze corset wordt een stoere herenjas, waarvan de elleboogstukken bestaan uit BH-cups. En wat te denken van een overigens zeer draagbare, ja zelf een beetje ingetogen, japon, bezet met duizenden knopen en knoopjes? Niks is te gek.   

Of  zijn mode ook zou willen dragen? Ik geloof het niet. Maar gedurfd en vernieuwend is het wel. En alles bij elkaar maakt het een zeer bezienswaardige en prachtig opgestelde tentoonstelling.
Schrik niet als je de eerste zaal binnenkomt. Want het lijkt of de poppen echte mensen zijn. Door een zeer vernuftig videosysteem worden gefilmde gezichten op de poppen geprojecteerd, waardoor ze bijna levensecht zijn.
Een schitterende tentoonstelling, waar je aldoor weer verbaasd, geamuseerd of op het verkeerde been gezet wordt. De tentoonstelling is in de Rotterdamse Kunsthal te zien tot en met 12 mei 2013.

Fabulous Fifties

Posted on by

Het lijkt wel of de Fifties een revival doormaken. Van de serie Mad Men tot de mode van Prada, het ademt allemaal een beetje de sfeer van de jaren vijftig. En misschien willen we het ook wel zo. Net als kort na de oorlog, toen er weer swung in het leven kwam, alles opgewekt en positief benaderd werd. Want van al die sombermansen op de TV word je toch niet vrolijk.

De tentoonstelling in het Gemeentemuseum in Den Haag geeft een mooi beeld van de mode toen. Met vrolijke jurken, petticoats, heren in keurige pakken, met hoed en handschoenen. Even terug in de tijd.

Twiggy

Posted on by
Vorige week zou in Close-up een documentaire over Twiggy te zien zijn. Helaas kon dit niet door gaan, omdat er een film van de kort tevoren overleden Jeroen Willems werd vertoond. Twiggy werd verschoven naar zondag, maar toen had ik geen gelegenheid te kijken. Dat moet dus nog gebeuren bij Uitzending gemist.

Ik ben benieuwd hoe het haar vergaan is en vooral of ze nog zo superslank is. Zij was het model van de jaren 70 en niet alleen ik, maar veel meisjes toen, wilden niets liever dan ook zo prachtig slank worden. Het is me helaas nooit gelukt. Maar laatst zag ik foto’s van mij uit die tijd en ik vroeg me nu waarom ik dat toch zo graag wilde. Ik was toen echt niet zo slank als Twiggy, maar zeker niet zo wanstaltig dik als me werd aangepraat en ik me toen voelde.

  

Over the top

Posted on by

Zo nu en dan zie ik op Pinterest iets waar ik me helemaal suf over verbaas. Want hoeveel schoenen kan een mens hebben? Bij mij liggen ze nogal rommelig in een Ikea-kastje.
Maar niet bij Mariah Carey,. Die zet ze allemaal in haar zelf ontworpen “walk-in closet”. En zo te zien is er nog plaats genoeg voor nog meer tassen, schoenen en laarzen.

Levensecht

Posted on by

“Goh, wat een levensechte etalagepoppen”, dacht ik gisteren toen ik in Rotterdam langs deze winkel liep. En toen bewoog de rechtse zich ineens. Ze strikte de veter van haar schoen een beetje beter. Ze waren dus meer dan levensecht. En toen ik een foto van hen wilde maken, gingen ze er nog eens even goed voor zitten.

Zelfgemaakt

Posted on by
Aan schoenenetalages kan ik niet voorbij lopen. Ik moet gewoon altijd even kijken of er iets van mijn gading bij is.
Nou is dat de laatste tijd zelden het geval, omdat ik nu veel meer ga voor stevig, makkelijk en praktisch.
Maar ik kan nog zwijmelen bij dit soort, chique, elegant, hoog gehakt.
En als je ze dan niet dragen kunt, dan maak je er maar een kaart van.

Verstandig

Posted on by
“Zal ik ze nou wel of zal ik ze nou niet kopen? ”
“Worden het de roze of toch maar die gifgroene….?

Ach welnee, ik strompel er vast nog geen meter op weg en waarbij moet ik ze nou dragen? Geen idee. Die kekke, giftige kleurtjes, het model, de extravagante stilettohakken ….

Maar nee, ik was verstandig. Ze staan er nog steeds. Dus als een van jullie….

  

Eetbaar

Posted on by

Laatst had ik met de slager een gesprek over pens. Orgaanvlees, zoals lever, niertjes, zwezerik, wordt hier bijna niet verkocht. Laat staan dat er pens verkocht wordt. Wij kennen pens alleen als hondenvoer, maar in bijna elke slagerij in Frankrijk kun je het gewoon kopen. Volgens de slager mag in Nederland pens niet open bloot tussen het andere vlees in de koelcel liggen; het wordt alleen diepgevroren verkocht, degelijk verpakt door speciaal gecertificeerde bedrijven.

Nou pleit ik hier niet voor een eerherstel van pens. Ik vind het er niet echt appetijtelijk uitzien en zelf heb ik het ook nooit gegeten. Maar dat het beroep van “Tripier” (iemand die ingewanden van koeien, schapen en zo verwerkt) in Frankrijk een speciaal ambacht is, wist ik niet. En dat niet alleen, er zijn speciale websites met recepten en tips voor tripes. Het schijnt dat juist orgaanvlees weer meer en meer wordt gegeten en ook door chefs op de kaart wordt gezet.
Toch gek dat wij dat dan niet eten…..

Terug van weggeweest

Posted on by
Vorig jaar was ik met vriendin Irene in Parijs en bezochten we ook de enorme parfumerie Sephora op de Champs Elysées. Die staat stikvol met luchtjes, crèmes, lotions en wat er al meer te koop is. “Hier hebben we werkelijk alles”, vertelde ik. Maar na afloop zei Irene: “Gar  nicht gut sortiert, denn Tosca und 4711 haben die gar nicht”.
Maar nu kan ik Irene vertellen dat hier in Rotterdam, gewoon bij de Etos, weer 4711 te koop is. In de ouderwetse vertrouwde fles. Als actiegeur nog wel, voor moederdag!
Ik hoef het niet te kopen, want in mijn kledingkast staat nog altijd de fles 4711 van mijn moeder. Ze overleed in 1990, maar die fles staat er nog onaangeroerd en blijft daar staan, modeluchtje of niet.		  

Hergebruik

Posted on by

Oké, je zult er wat voor moeten snoepen. En denk er dan om de papiertjes niet te verfrommelen, raap al je geduld bij elkaar en probeer ook zulke leuke tassen te maken als deze vrouw: