Recept

Zoals beloofd vandaag het recept voor het deeg van de gevulde speculaas.

Deeg:
75 gram bloem
75 gram zelfrijzend bakmeel
100 gram (room)boter
50 gram lichtbruine basterdsuiker
ca 2,5 theelepel speculaaskruiden
1 eetlepel melk
1 ei + 1 ei om te bestrijken
snufje zout

Meng in een kom de bloem, suiker, speculaaskruiden en het zout. Snijdt de boter er met 2 messen doorheen en meng daarna met de melk tot een stevig samenhangend deeg.

Dat kan ook in de keukenmachine. Ik deed dat meteen na het maken van de amandelpers. In de koelkast blijft het deeg wel een of twee dagen goed. Scheelt wel afwas 😉 In elk geval moet het deeg minstens 1 uur in de koelkast rusten en koelen.

Verwarm de oven voor op ca. 160 graden. Vet de bakvorm in en bekleed eventueel met een velletje bakpapier.
Deel het deeg in tweeën. Rol uit tot een lap die groot genoeg is om de bakvorm en de rand te bekleden (ik gebruikte een vorm van ca. 20×20 cm).

Verdeel dan de amandelpers over het deel. Rol het andere deeg uit ter grootte van de vorm en leg op de amandelpers. Druk goed aan en druk wat amandelen in het deeg. Bestrijk het tenslotte met wat los geklopt ei.

Zet de vorm in de oven en bak ca. 40 minuten. Haal de bakvorm daarna uit de oven en laat afkoelen. Daarna kan de gevulde speculaas uit de vorm gehaald en gesneden worden.

VEEL SUCCES EN EET SMAKELIJK!!

Recept

Op veler verzoek ( 😉 ) is hier het recept van mijn onvolprezen gevulde speculaas. Ik geef vandaag het recept voor amandelpers, morgen ga ik verder met het deeg.

Amandelpers:
100 gram amandelen
100 gram kristalsuiker
1 theelepel rozenwater *)
1/2 ei
1 eetlepel room
rasp van 1 bio citroenschil
wat druppels citroensap

Maak de amandelpers liefst enige dagen tevoren, zodat de smaken goed kunnen rijpen.
Haal de bruine vliesjes van de amandelen door ze in ruim water ca. 1 minuut te koken en dan koud af te spoelen. De vliesjes kunnen er dan makkelijk vanaf geschoven worden. Droog de amandelen in een theedoek.
Heb je geen rozenwater in huis, dan kun je het ook weglaten.

Voor het malen van de amandelen is een keukenmachine erg handig, maar vroeger heb ik het ook met zo’n ouderwets molentje gemaakt.

Maal de amandelen tot een grof mengsel. Voeg dan de suiker toe en maal tot het lijkt op grof zand.
Voeg het rozenwater en citroenrasp toe en maal tot een samenhangend “deeg”. Doe over in een schaal en roer er de room en het ei door. Het moet enigszins smeerbaar worden, maar niet vloeibaar. Mocht het te droog zijn, voeg dan nog wat druppels water toe.
Dek af met plasticfolie en zet in de koelkast.

Kookboek

Dit is een uniek exemplaar, want een zelfgemaakt kookboek.

In 1971 volgde ik , met collega Ans, een avondcursus “Fijne keuken” bij de “Rotterdamse Huishoud-school” in de Graaf Florisstraat. Destijds een bekend instituut in Rotterdam.

Ik leerde er bijzondere dingen koken en bakken, zoals bavarois maken, mokkataart, ragouts en gevulde speculaas.

De recepten kregen we op een gestencild papiertje. En die schreef ik dan keurig over in mijn map. Die ik ook weer zelf had versierd en geplastificeerd. Later schreef ik er andere recepten in, plakte ik uitgeknipte recepten uit de Libelle of Margriet in. Het werd een persoonlijk document en kreeg en mooi plekje in onze boekenkast.

En zeker eens per jaar haal ik dit boek weer te voorschijn. Meestal zo tegen december, want dan is het dé tijd om gevulde speculaas te maken.
En dat deed ik vorige week ook weer. Aan de hand van dat bij 50-jaar oude recept. Het is even wat werk, maar dat is het alleszins waard. Volgens Leo kan geen enkele bakker tippen aan die heerlijke smaak 😉

Kruimels

Vlak voor ik op vakantie ging, bakte ik een groot stuk gevulde speculaas. Ik wilde het meenemen naar Japan als presentje uit Holland. Mijn baksel zag er prachtig uit en rook heerlijk. Maar toen ik het om wilde draaien, gleed het van de schaal. Helemaal in stukken. Helaas, dat kon ik natuurlijk niet meer meenemen. Onze buren lustten wel wat brokstukken en zelf aten we ook noodgedwongen 😉 wat stukken. Gelukkig had ik nog voldoende voorraad amandelpers om diezelfde dag opnieuw te bakken.


De doosjes waarin het verpakt zou worden, had ik al eerder gemaakt en zagen er zo uit. Mijn baksel vergat in in alle consternatie te fotograferen, maar ook het tweede stuk zag er prachtig uit.
En het souvenir viel zeker in de smaak!