Boek

De meeste boeken van Marja Visser die ik gelezen heb, vind ik mooi. Ik hou van historische verhalen en bij het zien van deze titel wilde ik het meteen graag lezen.

Maar nadat ik de laatste bladzijde had omgeslagen, kwam ik tot de conclusie dat dit boek toch niet geheel aan mijn verwachtingen voldeed.

Het is het verhaal van Johanna van Coesvelt, een jonge vrouw, die van huis weggaat om dienstbode te worden bij een kasteelheer. De kasteelheer is aardig, maar zijn zoon niet. Hij maakt Johanna het leven soms knap zuur.

Na de dood van de kasteelheer vertrekt Johanna met een kunstschilder naar Middelburg. Zij verzorgt zijn huishouden, heeft wel gevoelens voor de schilder, maar wil niet met hem trouwen.

Dan vindt de schilder een andere liefde en verlaat Johanna zijn huis om huishoudster te worden in een groot en voornaam huis in Den Haag. Nu zouden we haar een soort van “manager” noemen, want zo’n voornaam huishouden heeft een stoet aan personeel en er is veel te organiseren.

Wanneer mevrouw op sterven ligt, belooft Johanna voor haar man te zorgen. En om praatjes te voorkomen, trouwt de heer des huizes haar.

Ik had gedacht dat juist die laatste periode veel aandacht zou krijgen, maar weinig pagina’s worden aan deze tijd besteed. En dan nog zeer oppervlakkig.

Al met al wel een lezenswaardig boek, maar de titel dekt naar mijn mening niet de inhoud.

Boek

Alweer een boek over een vrouw die naar het oude Nederlands Indië gaat om er te trouwen. Maar een heel ander verhaal dan dat over Maria van Aelst.

Dit boek speelt aan het begin van de 20e eeuw en begint in Amsterdam. Anna is te vondeling gelegd en woont al haar hele leven in het weeshuis. Het benauwt haar dat het leven voor haar geregeld wordt.

Op een dag reageert ze op een krantenadvertentie en denkt dat dit de gelegenheid is om uit het keurslijf te stappen.

Ze trouwt met de handschoen en gaat daarna naar haar echtgenoot in Batavia. Daar komt ze tot de ontdekking dat het leven zoals zij zich had voorgesteld niet bestaat. Want ook in Batavia heersen regels en wetten en ook daar zal zij zich naar hebben te schikken. Toch probeert ze er aan te ontsnappen, maar dat heeft wel de nodige consequenties.

Een verhaal over een sterke vrouw, vrijheidsdrang en regels die dromen in de weg staan.

Een prettig boek om te lezen, maar geen nauwkeurig historisch verslag.

Puzzelen

Ik had al wel eens vaker legpuzzels gemaakt. Heel fanatiek was ik er niet mee. Te vaak heb ik het geduld niet om alles tot een goed einde te brengen. Te veel donkere kleuren waar ik geen weg in weet of onherkenbare patronen.

Maar vorige week mocht ik een puzzel lenen. Die sprak me meteen aan. 500 Stukjes, niet zo groot, dus redelijk behapbaar. Het is een verzameling van vintage kookboeken. Op het eerste gezicht lijkt het nogal eenvoudig, maar er zaten best wat lastige stukken in. Maar binnen een paar dagen was ie toch klaar.

Het was nog even zoeken naar een geschikte onderlegplaat. Maar twee grote snijmatten plakte ik aan elkaar en zo kreeg ik de goede plek om de puzzel op te maken.

Binnenkort vraag ik nog maar weer een puzzel te leen. Ik weet wel op welke verzameling ik mijn tanden wil breken 😉

Kunst(je)

Meestal gebruik ik eigen foto’s en dan nog helemaal onbewerkt. Nou ja, kleiner gemaakt omdat ze anders niet passen in een blog. Maar geen filters, veranderingen of wat dan ook. Puur foto dus.

Maar ik zie zo nu en dan wel eens iets voorbij gaan waarvan ik denk, “dat zou ook wel eens leuk kunnen wezen”.

En zo zat ik laatst een beetje te spelen met wat foto’s. Niet alles werd toonbaar. Dat lag aan de foto’s, maar ook aan wat ik allemaal (nog) niet kan.

Maar dit wil ik toch wel laten zien. Een foto van wat daglelies in onze tuin, gefotografeerd bij volle zon. En daarna omgezet naar een potloodtekening met Photoshop. Beetje zitten schuiven met kleursterkte en toen was dit het resultaat.

Zeker niet verkeerd toch?

Dit is de originele foto. Best aardig voor het archief, maar niet zo heel erg bijzonder.

Wat leuk toch dat je er nu met wat techniek iets aardigs van kunt maken.

Boek

Al meteen bij de beschrijving op Facebook leek dit boek me wel wat. Ik hou van zulke verhalen. Gewone mensen in het leven van alledag, met hun eigen problemen, relaties, verdriet en daaromheen de geschiedenis.

Ik kende de schrijfster niet. Dat klopt, want het is een debuutroman. En meteen een dijk van een boek. Niet alleen in omvang, maar ook om te lezen.

Ik leende het bij de bieb en kon het zaterdagmiddag halen. Maandagmiddag was het uit.

Het is het verhaal van vier vriendinnen, wier levens door verschillende draden aan elkaar verbonden zijn. Ik vond het boek passen in dezelfde sfeer als de boeken van Elisabeth Jane Howard, maar ook deed het me denken aan Ken Follett of Jenny Glanfield.

Het boek begint met de nieuwe opleiding van Henny en Käthe in 1923. We leren Lina kennen en Ida en maken kennis met de mensen om hen heen. Zo verschillend, zo herkenbaar, met hun verliefdheden, hun aarzelingen, moeilijkheden en pleziertjes. En dat allemaal tegen de achtergrond van Hamburg en Duitsland tussen twee oorlogen. En verder tijdens de verschrikkingen van het Nazi-regime. Geen vrolijke tijden, maar met zo nu en dan toch lichtpunten.

En nou wacht ik op het uitkomen van het volgende deel, want er komen er nog twee. Dan kan ik verder lezen over hoe het allemaal verder vergaat. Want ik ben nieuwsgierig hoe ze de nieuwe tijd ingaan en hoe hun kinderen het gaan doen. Helaas moet ik dan nog even wachten, pas in november komt het tweede deel uit.

Zelfgemaakt

Zo een lekkere pot met “klassieke”pesto. Maar… pesto van eigen oogst basilicum.

Ik kocht, nog voor de C-crisis, gewoon bij de Lidl een pakketje met aarde, zaad en bakje en zaaide zoals het op de instructies stond. Ik keek de zaadjes de grond uit. Elke ochtend sproeien en kijken. Maar pas na een paar weken werd mijn geduld beloond.

En alsof die sprietjes toen haast hadden te groeien, schoten ze de grond uit. Nu staan er op het rek voor mijn keukenraam meerdere potjes met felgroene blaadjes. Die geuren zo heerlijk. En het smaakt ook verrukkelijk.

Het is maar een “moestuintje” van niks, maar het plezier is er niet minder om.

Boek

Vroeger las ik vaker boeken in het Engels of Frans. Maar op een bepaald moment werd ik blijkbaar wat luier of gemakzuchtiger en koos ik voor vertalingen.

Een vriendin had dit boek dubbel en gaf het tweede exemplaar aan mij. Ze is lerares Engels en een echte boekenwurm, dus geen wonder dat haar boekenkast volstaat met allerhande Engelse boeken.

Het duurde niet lang voor ik gegrepen was door het verhaal. Het speelt tegen de achtergrond van York (Eborby in het boek). Een stadje met een lange geschiedenis van de Romeinen, Middeleeuwen tot nu. Een decor van smalle en donkere straatjes, waar je gemakkelijk in kunt verdwalen. En waar rare dingen gebeuren. Vreemde moorden, naakte lijken op vreemde plaatsen. Bepaald huiveringwekkend, maar niet zo dat ik er niet van kon slapen 😉

Ik kwam niet in al te grote taalmoeilijkheden. Kate Ellis schrijft vlot en houd je bij de les. In het begin kwam ik wat uitdrukkingen tegen die ik wel begreep, maar toch niet helemaal thuis kon brengen. Maar gelukkig is er tegenwoordig Google Translate, zodat je snel even kunt zoeken wat het nou precies betekent.

Jammer genoeg zijn er nog geen boeken van Ellis in het Nederlands vertaald. Maar wie zijn Engelse leesvaardigheid weer op wil rakelen… Je weet tenslotte maar nooit waar dat nog eens goed voor is 😉

Gebrek aan…

Het komt niet vaak voor, maar vandaag heb ik totaal geen inspiratie voor een blogje. Elke dag schrijven is geen verplichting, maar toch voelt het niet oké om niks te publiceren.

Gelukkig is er dan een onuitputtelijke bron om uit te putten: Pinterest. Even zoeken op een van de vele borden die ik er heb, leverde me deze serie op. Een kleine greep uit “Posters en labels/fietsen”. Allerlei afbeeldingen van fietsen, door de tijd heen. Wie nog meer wil zien van wat ik er zoal verzamel, klikt hier.

Boek

Ha, lekker een historische roman, daar hou ik van. En als de hoofdpersoon dan ook nog een vrouw van formaat is, kan het boek eigenlijk niet meer stuk.

“De mannen van Maria” van Anneloes Timmerije beschrijft het leven van Maria van Aelst. Haar ouders sturen haar in 1625 naar Indie. Het is de bedoeling dat zij daar zal trouwen en vooral dat zij daar kinderen zal krijgen. Trouwen doet ze wel, maar zwanger wordt ze niet. En al snel sterft haar eerste echtgenoot.

Maria is een zelfstandige en eigengereide dame. Ze neemt geen genoegen met de eerste de beste man. Maar erg gelukkig is zij niet altijd. Wel beschikt ze over een goede handelsgeest. Met de handel in diamanten verkrijgt ze een deel van haar latere rijkdom. Al verkrijgt ze ook kapitaal via haar echtgenoten, die haar als erfgename aanwijzen.

Het boek is geschreven op basis van ware gebeurtenissen Het leest vlot en al lezend krijg je respect voor deze vrouw, die beslist niet alleen rozengeur en maneschijn heeft gekend.

Home sweet home

Vandaag niet als gewoonlijk een blogje dat klaar stond.

Ik ben laat vandaag. De dag is zelfs al half om. Maar toch wens ik jullie allemaal een prettig Pinksterweekend. Met veel zon, misschien weer een kopje koffie of een glaasje op een caféterrasje.

Wij blijven nog maar gewoon thuis. Al het gedoe om “er uit” te gaan, lokt ons nog niet.

Daarom een foto van de rozen in onze voortuin.
Home sweet home…