Category Archives: Hobbies

over mijn hobbies

Boek

Posted on by

In het boek “Een ketting van jade” van Kirsty Manning heeft Alexandra een goed betaalde baan in de Londense city, maar erg gelukkig is ze niet. Haar relatie liep op de klippen en ze is bang om nieuwe banden aan te gaan.

Dan krijgt ze bericht dat haar opa stervende is. Haar grootouders hebben haar opgevoed nadat haar eigen ouders bij een auto ongeluk overleden zijn. Zielsveel houdt ze van de oude mensen, die al veel meemaakten maar altijd weer uiterst flexibel blijken te zijn. Dus pakt ze halsoverkop het vliegtuig naar Australië.

Het verhaal wisselt tussen het heden en het verleden. Het leven van de grootouders was heel heftig. De twaalfjarige Romy is Joods en vluchtte met haar ouders uit Wenen. Uiteindelijk na lang wachten en veel regelen, kan Romy en haar ouders vertrekken naar Shanghai.

Al lang is Alexandra nieuwsgierig wie haar moeder eigenlijk was, want van haar heeft ze haar exotische trekken. Oma en opa adopteerden het meisje, maar wie waren haar biologische ouders?

Dan krijgt Alexandra een baan aangeboden in Sjanghai. Het is dé gelegenheid om te zoeken naar haar roots. Het dagboek van haar moeder vertelt te weinig om aanknopingspunten te vinden. Wel vindt Alexandra een foto. Is het toeval dat ze een identieke foto in een winkel ziet? Ze zoekt, krijgt hulp van haar buurman en vindt uiteindelijk een aanknopingspunt.

Maar is het wel zoals Alexandra denkt dat het is? Uiteindelijk begrijpt oma dat zij niet meer kan uitstellen wat ze al veel langer had moeten rechtzetten en krijgt het verhaal een verrassend eind.

Prachtig boek, met mooie beelden van Shanghai. De sfeer, de geuren leken soms van het papier op te stijgen. Een boek dat ik bijna niet weg kon leggen.

Boek

Posted on by

De Kronkels van Simon Carmiggelt heb ik altijd met veel plezier gelezen. Van Ellen Warmond heb ik maar een paar gedichten gelezen en eerlijk gezegd niet veel van begrepen.

Maar de naam Ellen Warmond en ook haar werkelijke naam Nel van Yperen hoorde ik regelmatig bij ons thuis. Nel was jaren de hartsvriendin van mijn zus. Samen zaten ze op de HBS in de oorlog en vlak erna.

Mijn zus bewonderde de levensstijl van Ellen/Nel. Mijn ouders deden dat beduidend minder. En toen mijn zus een beetje opstandig werd en van de HBS af wilde, werd de vriendschap onder dwang verbroken.

Maar zo nu en dan vertelde mijn zus over die turbulente schooltijd. Een tijd vol avontuur, angst maar ook van zorgeloos leven. Met feestjes, drank en sigaretten. En ja, ik begreep wel dat er toen een hemelsbreed verschil was met de wat burgerlijke gezapigheid van ons.

Met kerst kreeg ik van Leo dit boek, waar ik al eerder over gelezen had. Een bloemlezing uit de 15-jarige correspondentie die Ellen Warmond met Simon Carmiggelt voerde in de tijd dat ze bij het Letterkundig Museum werkte.

En in de brieven van Ellen Warmond zie ik soms mijn zus terug. Grappig, spitsvondig en een beetje dwars. Met een bijzonder gevoel voor humor en oog voor absurde dingen.

Misschien is mijn lezersblik wel een beetje vervormd door wat ik er in wil lezen. Maar ik ben erg blij met dit boek.

Boek

Posted on by

“De kers op de taart”, alleen de titel al trok me aan. En toen ik op de achterzijde las dat het ging over een bakwedstrijd en allerlei romantische verwikkelingen, was de keus voor dit boek van Katie Fforde snel gemaakt.

Zoë staat op een keerpunt in haar leven. Ze wil graag een delicatessenwinkel beginnen, maar heeft niet voldoende geld om dat te realiseren.

Maar stel dat ze de bakwedstrijd zou winnen, dan… En ja, op de eerste dag al werkt ze zich in de nesten. Ze is ook veel te lief, te behulpzaam. en ook recht door zee, in tegenstelling tot haar kamergenote. Die kent geen scrupules en brengt alles in stelling om haar doel te bereiken.

Een gezellig boek, leuk geschreven. Met alle ingrediënten voor een mooi verhaal. Een groot Engels landhuis, een enorme verbouwing, een bruiloft en een bevalling. En tussendoor moet Zoë natuurlijk ook nog die bakwedstrijd winnen. Krijgt ze alle leden van de jury op haar hand? En gaat er om spannen…!

Heerlijk luchtig feel-good boek.

Puzzel

Posted on by

Eindelijk is deze puzzel dan ook weer klaar. Het is een heel leuke afbeelding, maar moeilijk vertelde Lies.

En moeilijk was ie. Met heel veel donkere stukjes Eiffeltoren, waar ik in het begin geen kop of staart aan kon zien. Met lastige kleurverschillen, moeilijke en niet te onderscheiden fantasie decoraties.

Het duurde dan ook enkele weken voordat ik eindelijk een beetje voortgang kon ontdekken. Tot twee keer toe wanhoopte ik en wilde alles opbreken. Maar ja, onoplosbaar is zo’n puzzel niet. Het is en blijft een uitdaging om alles aan elkaar te leggen.

En zo ligt ie nu al een paar weken te pronk onder de glasplaat. En ga ik weer eens kijken wat ik nu nog kan gaan leggen.

Want dat ik weer aan een nieuwe puzzel ga beginnen, staat wel vast. Gezellig hoor, ’s avonds terwijl Leo een film bekijkt of leest, ik zoekend naar juist dat ene hoekje of stukje. Er staan er nog een paar te wachten op mijn werkkamer.

Boek

Posted on by

De Kerstman bracht me boeken, met heel veel inspiratie en veel leesplezier. Dit boek lag onder andere onder onze kerstboom.

Een boek over het Franse chanson, hoe heerlijk. Natuurlijk had ik de uitzendingen van Matthijs en Rob gezien. Al vond ik het tempo waarin de chansons de revue passeerden wel een beetje erg snel zo nu en dan.

Maar er zaten ook chansonniers bij die ik helemaal niet kende. En achtergrond informatie, zelfs soms wel een beetje roddel, maakt zo’n programma wel lekker smeuig.

En nou kan ik alles nog eens op mijn gemak teruglezen, speuren op YouTube naar weer andere filmpjes om mijn muzikale maandagen mee te versieren. En oude bekenden nog eens opnieuw draaien, te zoeken op Spotify of in onze platenkast.

Kortom, een boek om nog heel vaak in te zien, door te bladeren en van te genieten. En ook dit jaar ga ik weer kijken naar “Chansons”, want dat krijgt een tweede ronde weet ik inmiddels.

Niks veranderd

Posted on by

Wie denkt dat de Sociale media, zoals Facebook en Instagram, van deze tijd zijn vergist zich. Want mensen hebben altijd al gezocht en gevonden hoe ze met anderen in contact kunnen komen.

Nu gaat het snel, is er een flinke portie techniek nodig om het allemaal te bewerkstelligen. Maar ook vroeger zocht -en vond- men wegen om contact te zoeken met volkomen onbekenden.

Kijk maar eens op Instagram bij “Liefdevantoen” en je zult versteld staan van de vele advertenties met de meest uiteenlopende verzoeken om contact op te nemen. Van heren die hernieuwd kennis willen maken met die aardige juffrouw tot echtgenoten die in de bres springen voor hun beledigde echtgenote. Vriendschapsverzoeken, min of meer bedekte huwelijksaanzoeken of wanhopige pogingen om dat leuke meisje terug te zien.

Want hoe ging het verder, als na vele weken het geduld beloond was en de ontmoetingen tot stand waren gekomen. Genoeg inspiratie. Een beetje talent schrijft er zo dikke boeken over. 😉

Comfortzone

Posted on by

De zin voor kerst kwam erg laat op gang dit jaar. En altijd weer die kaarten…. We besloten om nou maar eens te stoppen met kerstkaarten te versturen.

Maar ja, dan valt de eerste kaart op de mat en voel je je toch wel een beetje knieperig. En er is al zoveel verloren gegaan dit jaar. Dus, kom op! Toch maar wat kaarten sturen.

Geen tijd om uitgebreid aan het werk te gaan, dus bedacht ik iets simpels. Geen stempels, eenvoudig en niet al te veel kleur, maar een soort van “quilten” met papier. En dan gestileerde kerstbomen daarvan knippen.

Het lag behoorlijk ver van mijn gewone knutselwerk af. Maar al doende begon ik er toch wel zin in te krijgen.

Leo zocht de adressen uit en zo konden vorige week de kaarten dan toch nog weg. Voorzien van een mooie wens en hier en daar en nog wat persoonlijker woord.

Sprookjes

Posted on by

Ach waar is de tijd gebleven dat je aan kinderen sprookjes kon vertellen? Dat ze opgekruld naast je zaten te rillen over de enge boze heks, duimelottend de lieve fee bewonderden of die gevaarlijke reus te lijf wilden gaan.

De kinderen van nu lezen niet, maar hebben hun eigen tablet. Veel verstand van kinderboek heb ik trouwens niet. Geen kleinkinderen, dus ook geen voorlees-uurtjes voor mij.

Maar ik moest wel even lachen toen ik dit stripje van “Zusje” zag. Papa heeft zich voorbereid en alvast een lief verhaaltje in elkaar gedraaid. Over Lapland, waar de Kerstman vandaan komt, over de kerstbomen die ergens op een berg groeien.

En over de kerstengeltjes die de lichtjes ’s nachts komen ophangen. Maar daar trapt Zusje niet in. Die heeft al lang gezien dat die lampjes, net als al het andere spul tegenwoordig, uit China komt.

Wijsneus, die Zusje… 😉

Boek

Posted on by

In deze grijze tijden hebben we allemaal zo nu en dan behoefte aan iets zonder al te veel problemen, narigheid of ruzies. Dan is een boek met een flinke dosis romantiek en spanning leuk om te lezen.

Er zijn boeken van dat type genoeg, maar niet elke schrijfster of schrijver is even boeiend. Het oeuvre van Nora Roberts biedt echter een scala aan boeken in diverse genres.

Dit keer geef ik dus geen recensie van dit boek, maar meer in het algemeen een stukje over de schrijfster ervan. Want Nora Roberts heeft inmiddels al een hele boekenkast vol geschreven met allerlei soorten boeken.

Een aantal daarvan heb ik al met veel plezier gelezen. En ik kan niet anders zeggen dat ze me ook boeien. Het een soms meer dan het andere. Maar voor een aantal uren leesplezier zonder al te veel sores zijn ze zeker wel goed.

In de bieb hier in de wijk staat soms een hele plank met haar boeken, die ook vaak een handzaam formaat hebben. Dus wie zich de komende tijd even terug wil trekken uit de boze wereld…