Gedicht

Ik kreeg een schattig dichtbundeltje van Annie M.G. Schmidt, met daarin veel al heel bekende gedichtjes, maar ook die ik nog niet kende. Zoals dit:

Biologie
O, juffrouw Beekman, was u maar eencellig.
Dan kon de liefde u zoveel niet schelen.
Dan zoudt u zich gewoon in tweeën delen.
Ik geef wel toe: het is niet zo gezellig

maar heel erg praktisch. Zo’n eencellig wezen
hoeft nooit een ander wezen te aanbidden;
het deelt zich op een dag pardoes doormidden.
U kunt dat immers in de boeken lezen.

Terwijl u, met uw veertienbiljoen cellen
zo treurig in de lunchroom zit te wachten.
O juffrouw Beekman, ’t is al over achten.
Hij komt niet meer. Hij had toch kunnen bellen?

Hij komt niet meer. En toch, hij zei zo stellig…
O juffrouw Beekman, was u maar eencellig.

Annie M.G. Schmidt

 gedicht

 

Herinnering

Afgelopen weekend reden we naar Katwijk en Noordwijk. Zomaar, om er even uit te zijn. En ineens kwamen we langs het terrein waar vroeger het Zeehospitium stond. Lang geleden, in 1952-53 lag ik daar met tuberculose. Toendertijd een ernstige ziekte, waar je vooral veel mee moest rusten. En rusten heb ik daar gedaan. Hele dagen lagen we in bed. Er mocht veel en ik heb er dan ook geen slechte herinneringen aan, lees hier maar.

Er is inmiddels veel veranderd in Katwijk. Het Zeehospitium is al lang niet als zodanig in gebruik. Veel is gesloopt en het terrein is bebouwd met nieuwe huizen, al zijn er wel speciale units voor gehandicapte mensen. Er staat nog één echt oud gebouw, dat ik dan ook onmiddellijk herkende. In al die jaren was er toch wel veel aan veranderd en wat er mee gaat gebeuren, weet ik niet. Ik miste de grote veranda’s, waar we met bed en al in de frisse lucht moesten staan. Gelukkig is er dan internet, waar ik daarvan nog een foto terug kon vinden.

Recept

Hier in huis kookt Leo ook regelmatig. Hij houdt niet van al te ingewikkelde recepten maar wat op tafel komt is altijd heerlijk. En dit is één van mijn favorieten: Pasta met prei en zalm

Voor 2 personen:
150 g pasta (penne o.i.d.)
300 g prei
125 ml kookroom (flesje)
250 g zalmfilet
1 el citroensap
1 beschuit (of sneetje brood)
2 el Italiaanse kruiden
50 g kaas pikant (bijv. grana padano)
2 el olijfolie
6 of meer tastytom tomaten
 mei-blog-pasta

Verwarm de oven voor op 200 °C.
Kook de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking beetgaar.
Was ondertussen de prei en snijd in dunne ringen.
Giet de pasta af, meng hem in de pan met de room en prei en warm dit nog 1 min. door.

Snijd de zalmfilets in 3 stukken per persoon.
Vet een ovenschaal goed in en doe de pasta in de ovenschaal.
Druppel het citroensap over de zalmfilets en breng ze op smaak met peper en zout en leg tussen de pasta.
Halveer de tomaten en leg ze tussen de pasta met de zijkant naar boven.
Verkruimel de beschuit, meng de kruiden, kaas en wat peper door de beschuitkruimels en strooi dit over de schotel.
Sprenkel de olie erover.
Laat het gerecht in het midden van de oven in 20-25 min. goudbruin en gaar worden.

Kleurt de bovenlaag al voor het einde van de baktijd erg bruin, dek de schaal dan losjes af met aluminiumfolie.

EET SMAKELIJK!!

Bron: Allerhande recepten

Toeval

Als ik onderweg ben, maak ik vaak foto’s. Soms heb ik mijn cameraatje bij me, maar vaak gebruik ik ook mijn telefoon. Zoals laatst, toe we op een zaterdag in de stad waren. Natuurlijk zijn niet alle foto’s blog-waardig. Soms is er niet veel om over te schrijven, soms is de actualiteit al weer weg. En zo belanden ze dus in mijn grote archief.

Afgelopen maandag bekeek ik facebook en daar zag ik een foto die me heel bekend leek. Had ik dat al niet eens gefotografeerd? En ja hoor, het Rotterdamse stadstimmerhuis in de nieuwe vorm van Rem Koolhaas had ik ook vastgelegd. En ik niet alleen natuurlijk. Maar dat de fotografe zowat hetzelfde standpunt had gebruikt en ook nog bijna dezelfde achternaam had, vond ik toch wel heel grappig. (klik op een foto om te vergroten)

En eerlijk is eerlijk, de foto van Carla is beslist mooier omdat de lucht zo prachtig afsteekt

Biscuits

Een biscuitje, of kaakje, zoals wij thuis zeiden. Eenvoudiger dan een koekje, minder duur ook. Maria-kaakjes, Nizza met kokos, Knappertjes, San Francisco en niet te vergeten lange vingers. Ze worden al eeuwen lang gebakken en verkocht. En er wordt reclame mee gemaakt. Daarover vond ik op de rommelmarkt een boek. Met een beetje onderhandelen lukte het me de prijs iets te laten zakken, want het is een klein beetje beschadigd aan de buitenkant. Maar binnen is het een schat aan prachtige foto’s van oude reclame-uitingen en verhalen over de verschillende biscuitfabrikanten.

Vrijheid

bevrijding Dat ik ná de oorlog ben geboren, wil ik graag benadrukken. Want ik vind het belangrijk dat ik eigenlijk alleen vrede en vrijheid heb gekend.
De vrijheid hier is vanzelfsprekend, net zo gewoon als de lucht die we inademen. Dat het ook heel anders kan, heb ik meermaals ondervonden tijdens reizen die we maakten. Zo zag ik dat mensen in het toenmalige Oost Duitsland niet eens durfden zwaaien naar ons, wildvreemden, aan de andere kant van het IJzeren Gordijn. Toen besefte ik dat vrijheid een heel groot goed is. Want als zwaaien al als een misdrijf wordt beschouwd….Vanavond sta ik dan ook 2 minuten stil bij al die mensen, die streden en hun leven lieten voor onze vrijheid.