Recept

Zo nu en dan kun je ongelofelijke trek hebben in iets. Dat had ik ook laatst. Wafels, oh……!

Ik zocht en vond dit recept van Einfachbacken.de op Instagram. Lekkere knapperige wafels, niet te zoet, redelijk gezond ook nog.

Ik maakte een half recept, net genoeg voor ons twee.
125 gram (fijne) havermout
250 ml. Melk
3 eetlepels suiker
50 gram bijna gesmolten boter
1 ei
snufje zout, kaneel naar smaak

Doe havermout, suiker zout en kaneel in een kom en meng goed.
Meng in een ander kom de melk, ei en gesmolten boter goed door elkaar en voeg het aan het havermout mengsel toe. Laat het beslag een kwartiertje of langer wellen.

Verwarm het het wafelijzer en vet het in. Schep het beslag in de wafel vorm en bak in ca. 4 tot 5 minuten goudbruin en knapperig. Serveer met poedersuiker of fruit.

Ik heb een rond wafelijzer en bakte hier 4 flinke wafels van.

Schoenen passen

Bron: Wikipedia / © Frank C. Müller

Zo ging dat vroeger als je schoenen ging passen. In de winkel stond dit apparaat (een Schucoscop) dat met röntgenstralen je voeten “doorlichtte”.

Je zag mijn teenbotjes bewegen en dat vond ik hogelijk interessant. Mijn moeder ook, maar dat had een andere reden, want nu kon ze mijn schoenen in de juiste maat kopen. Duidelijk kon je zien hoeveel ruimte er in die nieuwe schoenen was. Geen pas-aan-schoenen, maar ruimte om groter te groeien.

Maar na niet al te lange tijd waren er toch wat bedenkingen bij dit apparaat. Want was dat nou wel veilig? Voor de (jonge) klantjes, maar ook voor het personeel? Want dat stond er naast, zonder ook maar de geringste bescherming. Geen scherm, geen schort. De Röntgenstralen hadden vrij spel.

Het was dus snel gedaan met dit vernuftige toestel. Voortaan kneep de verkoper weer hardhandig in de schoen om de ruimte te meten.

Spaarzaam

Bron: Instagram

Hoe het in het Verenigd Koninkrijk is weet ik niet, maar hier in Nederland gebruiken we de kleine muntjes niet meer. Al vrij snel na de invoering van de Euro zijn we daar mee gestopt. Toch heb ik nog een doosje met die muntjes.

Niet zoveel als de man in dit filmpje. Ik vond het fascinerend om te zien hoe hij daar zijn vloer mee legde, er zelfs een mooie en toepasselijke vloermat bij de voordeur mee mozaiekte.

Al weet ik niet of hij die vloer ook werkelijk heeft gemaakt, want aan het eind lijkt het filmpje op een reclameboodschap voor lijm.

Maar ja, je weet maar nooit wat voor ideeën een spaarzaam mens kan hebben.

Snipperdag

Een paar weken lang hadden we elke dag wel een afspraak. Niks bijzonders, soms leuk, soms gewoon het ritme van de week. Maar elke dag hadden we wel iets te doen.

Bron: Google foto’s

En dan ineens een berichtje. De afspraak van de volgende dag gaat niet door. Jammer? Welnee, Leo en ik keken elkaar aan. Dat wordt een snipperdag. Geen dwang van klok, geen verplichtingen, gewoon een vrije dag.

Wij hadden tijd om lekker langzaamaan op gang te komen, langer over koffie en ontbijt te doen. Het voelde heerlijk, bijna als spijbelen.

Knus hebben we die dag doorgebracht, puzzelend, lezend, muziek geluisterd, alles innig tevreden…!

Bibliotheek

Deze bibliotheek staat in de Chinese stad Tianjin. Een havenstad met meer dan 11 miljoen inwoners. Geen wonder dat er een grote bibliotheek verrees. Want hoewel dit op de foto een gewone bieb lijkt, is het een futuristisch gebouw met een Nederlands tintje. Want het ontwerpbureau MVRDV, dat onder andere in Rotterdam de Markthal tekende, ontwierp ook deze bibliotheek.

Een groot gebouw, waarin in het midden het auditorium staat, een gigantische witte bol die wordt omringd door golvende wanden. Die wanden geven ruimte aan meer dan 200.000 boeken, maar kunnen ook dienen als zitplekken en daartussen lopen trappen.

De buitenwanden zijn van glas en van buitenaf lijkt het ’s avonds op een oog, wat ook zijn bijnaam is geworden.

Niet alle planken werden vol boeken gezet. De bovenste planken bleven leeg, maar de achterwanden werden voorzien van boeken-afbeeldingen. Dus het lijkt wel vol.

Toch jammer dat wij in Nederland zo weinig chauvinistisch zijn. Dit ontwerp had van mij wel wat meer in de picture mogen worden gezet, want dit is toch wel een kijkje waard.

Als het filmpje niet start, dit is de link

Veranderde tijden

Bron: Facebook / Carla van der Sas

Dat was wat, in 1966. Toen werd gestart met de aanleg van wat nu de A20 is. Met een grote op- en afrit aan de Hoofdweg in Rotterdam. Ik was nog een tiener, autorijden mocht ik nog niet en een auto bezitten was helemaal een ondenkbaar iets.

Nu is die zelfde Hoofdweg een hele tijd lang afgesloten geweest. Omdat de op-en-afrit al lang niet meer voldeed aan het aanbod van verkeer. Dus werd er een nieuwe weg op aangesloten.

Dat hebben we hier in Ommoord van nabij kunnen zien. Technisch een hoogstandje, met een viaduct dat niet klaar aangeleverd werd, maar steeds een stukje verder opschoof.

Zes jaar en ettelijke miljoenen later is de aansluiting met de A16 een feit. Dit weekend gaat ook het laatste stuk open, kunnen we van en naar Breda over de Brienenoordbrug en onder de Rotte door naar Den Haag. Nieuwe tijden.

Uit de archieven opgediept

Bron: Google foto’s

Wie zegt de naam Rob Touber nog iets? Vagelijk bekend misschien? Ja, inderdaad in de jaren 70 was Rob Touber een bekend figuur in de Nederlandse Showbiss. Hij was zanger, maar bekender als televisieregisseur en platenproducer.

Hij had een fijne neus voor talent en wist onder anderen Jenny Arean, Willem Nijholt, Gerard Cox, Lennart Nijgh te strikken. Hij maakte diverse televisieshows. Maar omdat de Hilversumse bazen zuinig waren, werden de banden van die shows gewist en opnieuw gebruikt.

Platen bleken een langer leven beschoren. Frank Jochemsen en Jim Immig zagen de naam Rob Touber op veel grammofoonplaten uit die tijd staan en vroegen zich af “wie was die man” en “zou er nog meer van terug te vinden zijn?”

Ze zochten verder en vonden in archieven de originele teksten, waar en wanneer een show werd uitgezonden en wie er aan meededen. En ze gingen op bezoek bij enkele artiesten en haalden met hen herinneringen op aan die tijd. Dat resulteerde in een podcast-serie van meer van 20 afleveringen, die ik inmiddels allemaal heb afgeluisterd. Veel opnames werden gedigitaliseerd, zodat ze voldoen aan de eisen van de oren van nu.

Sommige liedjes werden later nog wel eens uitgebracht of vertolkt. Een schat aan onbekende, maar vaak prachtige teksten zijn aan de vergetelheid onttrokken. Wie van cabaret en Nederlandse teksten houdt zal ook van deze podcast zeker genieten. En wie weet, misschien komt er nog een CD-set met een aantal “vergeten” opnames uit.

Niet geslaagd

img_20251017_1321261512218135256572752133

In 2013 werd in Diergaarde Blijdorp een nieuwe vlinderhal (Amazonica) geopend. Het was een zeer indrukwekkend gebouw, met een groot koepeldak dat uit vele driehoekige segmenten was opgebouwd.

Helaas bleek deze innovatieve constructie niet bestand tegen de weersinvloeden. Bij storm of hagel sneuvelde soms één of meerdere segmenten. Die repareren was een heel lastig en ook kostbaar karwei.

Hierdoor was men in 2023 genoodzaakt de hal te sluiten. Uiteraard nadat alle daarin levende dieren -en dat waren niet alleen vlinders- ergens anders een plek hadden gevonden.

Nu staat het gebouw al geruime tijd leeg. Alle kunststoffen panelen zijn verwijderd en het hout ziet er op sommige plekken slecht uit. Jammer dat zo’n veelbelovend experiment zo moet eindigen.

Bah, wat eng

Bron: Facebook / Death Stairs

Nee, geen Halloween hier. Gewoon (nou ja, gewoon…?) een trap. Een foto die ik vond op Facebook, het is ergens in Polen in een hotel.

Ik moet er niet aan denken zo’n trap op of af te moeten lopen. Hoe ouder ik word, hoe enger is zulke dingen vind.

De architect die dit heeft bedacht moet wel een sinistere geest hebben. Alleen al het kijken maakt me duizelig.

Maar hopelijk doet de lift het wel. Als het dan ook maar niet zo’n griezelig compleet glazen geval is…!