Waarom deuren fotograferen zo favoriet is, ik heb geen idee.
Maar ik kan bijna niet voorbij een mooie deur lopen zonder daar een foto van te maken. Van een heel lelijke deur moet ik trouwens ook een foto maken, omdat ik daar op de een of andere manier toch een bepaalde schoonheid in kan zien. Maar dit is natuurlijk een hele fraaie deur, goed onderhouden, netjes geschilderd en in een nogal chique straat. Met oude, statige huizen en ja, dan dito deuren erbij. Ja, gewoon in Rotterdam. Dat is er allemaal te vinden, al moet je soms een beetje zoeken…. 😉
Monthly Archives: november 2017
Kokosbrood
Het schijnt dat kokosbrood alleen in Nederland op brood gegeten wordt. Vroeger had ik het wel in huis, tegenwoordig niet meer. We eten nog maar heel weinig zoetigheid. Maar ik herinner me de smaak nog wel. Ik ben dan ook dol op kokos. Maar dat is niet iedereen. Toch is het wel gek dat kokos zo vaak in voedsel gebruikt wordt en dat dan kokosbrood alleen maar in dit landje populair is. Maar goed, in Harderwijk staat de fabriek waar het sinds 1954 allemaal gemaakt wordt. Verdere fabrikanten zijn er niet meer. En ik denk dat met een omzet van 40 miljoen plakjes per jaar er onder ook een goeie boterham ligt.
Deel dit op:
Liefde van toen
Bron: Pinterest
Wie mocht denken dat al dat zoeken naar een partner via de media vroeger niet gebeurde, heeft het toch helemaal mis. Toen ook al probeerden mannen en vrouwen een partner te zoeken of een ontmoeting te forceren en dat gebeurde dan niet met Facebook of Tinder, maar via een kleine advertentie in een krant.
Soms in bloemrijke bewoordingen, soms ook gewoon recht op de man/vrouw af. Nu, vele jaren later, glimlachen we om dat soort advertenties. Maar sommige zijn echt schattig, andere weer gewoon brutaal.
Klik op de foto om heel veel advertenties te ontdekken.
Deel dit op:
Miere…..n
Het is toch bij de wilde SPINNEN af. Of is ze door de RATTEN besnuffeld?
Eerst denk je nog aan een broodje AAP verhaal, maar nee, het is een waarheid als een KOE. De Partij voor de Dieren in Den Haag, bij monde van Christine Teunissen weigert moties te steunen, waarbij dieren worden genoemd. Dus een motie als Boter bij de
VIS kan niet, Twee VLIEGEN in één klap werd al veranderd.
Mijn hemel, wat mag je nou nog zeggen? HONDSbrutaal vind ik het. Die afgevaardigde zit daar toch niet voor de KAT zijn viool?
Elk VOGELTJE zingt zoals het gebekt is, maar deze mevrouw maakt werkelijk van een MUG een OLIFANT.
Nou ja, laat ik maar ophouden over dat kakelen als een KIP zonder kop
😉 😉 😉
Deel dit op:
Begin de week met muziek
Dit jaar begin ik de week vrolijk met muziek.
Elke maandag, 52 weken lang, zal hier een clipje van You Tube staan.
Zo stel ik in de loop van het jaar een speellijst samen van muziek die me, op welke manier dan ook, geraakt heeft.
Vandaag zingt Peter Sarstedt een liedje dat je nog wel vaak hoort en dat mooi blijft:
Deel dit op:
Schaarste
De flesjes tacky glue bij de Aktion waren uitverkocht. Ik vroeg aan een medewerkster of ze ze nog zouden krijgen. “Ja mevrouw, hopelijk wel. Want nu zijn ze op, allemaal opgekocht door jongeren die slime willen maken.” Eh… juist ja. Verbijsterd haalde ik mijn schouders op. Wat was dat nou weer? Slime maken, voor surprises misschien? Maar dan al zo vroeg?
Maar het is echt waar, want de volgende dag stond dit artikel in de krant. Gelukkig heb ik nog een net aangebroken flesje, dat nog wel voldoende is om te knutselen. En elke rage gaat ook weer over, als je maar lang genoeg wacht.
Deel dit op:
Daar werkte ik….
Bron: Collectie Boijmans on line
Destijds was Museum Boijmans-van Beuningen nog een stuk kleiner. In 1972 werd de nieuwe Bodonvleugel geopend. Daarvoor werd een verbinding gemaakt via de “Commissiekamer”, die dus opgeofferd werd. In die kamer werd niet alleen vergaderd, maar ook nieuw-aangekochte werken aan het personeel getoond.
Natuurlijk kwamen er vaak kunstenaars in het museum, om een praatje te maken, maar vaker om werk te verkopen. En zo stond er op een dag een bont gekleed gezelschap in de hal, met aan het hoofd een man met een indianenveer in zijn warrige haar, die zich voorstelde als Dado. De naam zei me niets… Mevrouw Hammacher had uitdrukkelijk gezegd dat ze voor niets gestoord mocht worden en ja, daar hield ik me aan…. Ik zei tegen de man dat helaas, nee, het niet mogelijk was dat hij mevrouw kon ontmoeten. Maar hij bleef aandringen… Nee, nee, u kunt een afspraak maken. Nee meneer, sorry, maar komt u later maar terug…als u een afspraak heeft gemaakt…. Maar toen ik uiteindelijk, na veel vijven en zessen, toch maar even mevrouw Hammacher ging polsen, viel ze bijna van haar stoel. “Maar Els, je hebt Dado toch niet laten wachten?” vroeg ze ontzet. Wist ik veel… En dus ging ik terug naar de hal, maakte excuses aan het gezelschap en bracht Dado en consorten naar haar kamer. Er waren personen voor wie “niet storen” “toch maar wel storen” betekende.
In die oude Commissiekamer werd een keer een enorm groot schilderij getoond van Dado (Miodrag Djuric), dat “La piscine” (het zwembad) heette. Ik vond het ronduit griezelig… Net als het andere werk van deze schilder. Ik had natuurlijk geen stem in welke tentoonstellingen georganiseerd werden, dus kreeg Dado in 1974 een overzichtstentoonstelling.
…wordt vervolgd…
Deel dit op:
Boek
Op Facebook vond ik een recensie van De Voddenkoningin van Saskia Goldschmidt. De bieb had het meteen voor mij beschikbaar en 
met veel plezier las ik het verhaal van Koko, de voddenkoningin.
Als kind vergezelde ze haar moeder die als thuisnaaster werkte. Ze keek hoe haar moeder van lappen en een patroon mooie jurken maakte. Zelf was ze ook al snel handig en heeft ze een zeer creatief talent. Zo rolde ze al vroeg in de handel in tweedehands kleding. Haar carrière startte in de 60er jaren, tijd van flowerpower, hippies en niks te gek. Maar ook later wist ze zich staande te houden en werd zelfs redelijk beroemd. Typisch een vrouw die van “rags to richness” kwam.
Saskia Goldschmidt schrijft vlot, zeer leesbaar en weet haar figuren tot leven te wekken. Een heerlijk boek voor wie houdt van kleding, mode en snuffelen op markten. Maar ook met doldwaze situaties en droevige momenten.
Deel dit op:
Adressen
bron: Funda
In Rotterdam kun je sinds kort wonen op “Het rechte pad”. Dat pad loopt namelijk door de buurttuin in de “Tuin van Noord” en die ligt aan de Noordsingel.
Vele jaren was de Noordsingel bekend om zijn rechtbank en de gevangenis. Maar sinds die gebouwen zijn verlaten en omgetoverd in wooneenheden, heeft het dus nu een heel andere betekenis.
Zo te zien is het best wel prettig wonen die die ouwe bajes. Alleen moeten we er nog wel een paar kraakjes voor zetten, willen we het kunnen betalen. 😉 😉
Deel dit op:
Bakken
Niet alle uitzendingen van “Heel Holland Bakt” heb ik gevolgd, maar natuurlijk wel de finale. Het is prachtig wat ze bakken. Maar toch….
Het haalt het niet bij de uitzendingen van “Qui sera le prochain grand pâtissier”.
Want al zegt de vertaling van de TV dat het gaat om “heel Frankrijk bakt”, dat is niet waar. Vier weken lang strijden in Frankrijk zeer gedreven, maar wel professionele, banketbakkers om de titel van “Grand pâtissier”. Vier zaterdagen achter elkaar zaten Leo en ik van negen tot bijna half twaalf gespannen te kijken. Zenuwslopende opdrachten en dat allemaal in maar heel beperkte tijd. En de jury velde soms een zeer hard oordeel. Maar de finalisten mogen zich dan scharen onder de “crème de la crème” van de Franse patissiers.
Wie het geduld heeft om alle afgelopen uitzendingen van ruim 2 uur te zien, klikt op de foto.En wil je daarna ook nog iets namaken, dan vind je hier de recepten.
