Trap

chocoladetrap Rotterdam heeft na de steigertrap bij het Groot Handels Gebouw nu een pianotrap in het Centraal Station. Nee, ik liep er nog niet op, muziek maken is niet mijn talent. Dat is een loopje voor betere muzikanten. Maar binnenkort ga ik natuurlijk wel kijken en misschien wel een filmpje schieten.

In Keulen, in het Hauptbahnhof, hebben ze ook een speciale trap. Een trap van tabletten chocola. Ach, het is natuurlijk niet echt om op te eten, maar het ziet er wel leuk uit! Goed bedacht van die reclame-afdeling.

Hartfilmpje

Einthoven Van deze man hing een geschilderd portret in het kamertje waar ik gisteren een hartfilmpje moest laten maken. Op mijn vraag wie hij was, vertelde de verpleegkundige dat het Willem van Einthoven was, de arts die het principe van een ECG of hartfilmpje heeft ontwikkeld. En zonder hem zouden artsen nu niet zo goed weten hoe het met onze harten is.

Zijn portret hing daar dus zeer terecht, net zo terecht als de Nobelprijs voor Geneeskunde, die hij in 1924 ontving.
De apparatuur die nu dagelijks gebruikt wordt is natuurlijk heel wat compacter en technisch geavanceerd. Een hartfilmpje is een routineklus voor de verpleegkundige en de cardioloog leest het als een telegram. Voor mijzelf was het toch weer een belangrijk moment. Ik was duidelijk wat meer gespannen. Gelukkig geheel onterecht, want alles was prima in orde.

Kleuren

Wat ben ik blij dat de wereld niet beperkt is tot zwart/wit, maar dat er zo veel kleuren bestaan. Maar niet alle kleuren zijn even mooi. De nu zo populaire neon-kleuren genieten niet mijn voorkeur. Ik hou van natuurlijke kleuren en kwam dan ook op de tentoonstelling van Claudy Jongstra in het Fries museum ogen tekort. Alle materialen die zij gebruikt, zijn van natuurlijke oorsprong. En hoeveel nuances je dan kunt maken, van bleek blauw tot vlammend rood en alles wat daartussen ligt. Ik vond vooral de kast met al die potten met daarin geheimzinnige brouwsels  zeer fascinerend.
Dus mocht je naar Leeuwarden gaan, vergeet dan niet een bezoek te brengen aan het Fries museum. De tentoonstelling van Claudy Jongstra loopt nog tot en met 8 januari 2017.

Bucketlist

Weer zo’n woord dat momenteel overal opduikt. Ik heb er een hekel aan. Niet omdat ik geen plannen (meer) zou hebben. Integendeel, plannen te over.
Maar op de een of andere manier doet “Bucketlist” me denken aan de dood, aan plannen maken zonder hoop ze te kunnen uitvoeren. Dat is heel persoonlijk en een ander hoeft zich van mijn mening niks aan te trekken, hoor!!

bucektlist Wie wil bunjee jumpen bij de Amazone, de Mount Everest wil beklimmen of een voettocht door de Kalahariwoestijn wil gaan maken, moet maar niet mijn blog lezen. Ga maar meteen op pad en doe wat je niet laten kan.
Leo en ik blijven nog gewoon allerlei grote en kleine plannetjes verzinnen. En gaat er iets niet door, geen probleem. Bedenken we wat anders of blijven we lekker thuis.

 

Orchidee

Ommoord-pages-15 Wie ze nu gaat zoeken, zal ze niet meer vinden. De orchideeën die vlak bij ons huis zomaar in het wild groeien. Maar in mei staat een heel veld er vol mee. Ik geniet er van, op afstand. Maar al te vaak zag ik de sporen van anderen, die met grote schoenen naar zo’n klein bloemetje gestapt waren en daarmee andere, nog niet uitbundig bloeiende planten, vertrapten. Dus heb ik maar even gewacht en nu zijn ze al weer uitgebloeid.

 

Plastic

Mei-blogfoto- 03 Het lijkt echt, maar het is plastic. Je ziet het steeds meer. Ja, ik begrijp het wel, het is reuze makkelijk, want deze plantjes hoeven geen water, ze verdorren niet en ze zijn goedkoop. Maar ik vind het zulke nep. Dan liever een café-terras zonder deze plastic opsmuk.

 

Fantasie

Ik vond ze enig, die gebreide mutsen op de tentoonstelling in het Fries Museum. Of ik er zelf mee zou willen lopen, is de vraag. Eigenlijk weet ik niet of er zelfs wel iemand de straat mee op zou willen. Al zie je tegenwoordig de meest vreemde dingen voorbij komen. De eerst is bij mij favoriet, maar de anderen zijn beslist niet te versmaden 😉 😉