Tag Archives: spelen

Alles komt terug…

Posted on by
Mei-blogfoto- 04 Sommige modes komen en gaan ook weer net zo snel weg. Zo had je in mijn jeugd de hoelahoep. Ineens zag je overal jongens, maar vooral meisjes, hoelahoepen. En ja, ook ik wilde zo’n ding om zwierig mee in het rond te draaien. Helaas, mijn moeder hield de hand op de knip. Waarschijnlijk omdat ze het geld er eenvoudigweg niet voor had. Maar handige buurman bracht uitkomst. Hij fabriceerde uit een stuk elektriciteitsbuis en isolatieband een niet van echt te onderscheiden hoelahoep. Ik was de koningin te rijk.
Hoe lang ik er mee gedraaid heb, weet ik niet meer. Maar hij belandde op zolder, achter een stapel rommel.

En nu zag ik in de stad weer meisjes met zo’n hoelahoep in de weer. Niks elektriciteitsbuis, maar fraai versierd met glitters en kleuren. Maar het draaien is nog steeds hetzelfde. En zij kon het zelf met meerdere. Heb ik het ook nog geprobeerd? Nee, mijn heupen zijn ietsjes stroever geworden. Ik ga eerst wel even oefenen, als niemand me kan zien 😉

Spelletjes

Posted on by
Spelletjes, daar ben ik dol op. Jammer genoeg ben ik de enige hier in huis. Manlief vindt alle spelletjes stom en vervelend en is nauwelijks te porren voor een spelletje Rummykub of zo.
Maar geen nood, want nu kan ik me uitleven met “Twee voor twaalf”. Ik heb de app hiervan geïnstalleerd op mijn telefoon en kan dus naar hartenlust spelen en me meten met anderen.
Niet alleen de quiz-app, maar ook apps voor Fives, Canasta, Webfeud, Freecell en Rummykub staan op mijn telefoon. Er is dus altijd wel een spelletje naar mijn zin en ik heb lekker altijd iemand om mee te spelen.

 

Spelletjes

Posted on by

Zo nu en dan een spelletje spelen, vind ik erg leuk. Helaas, Leo heeft daar een bloedhekel aan en dus moet ik mijn heil elders zoeken. Sinds een paar maanden speel ik op dinsdagmiddag canasta. Dat spel was nieuw voor me, maar met een paar keer oefenen op mijn tablet kreeg ik het al snel door. De dames waarmee ik speel, zijn niet zo fanatiek en we spelen zeker niet met het mes op tafel. Er is halverwege koffie en gezelligheid viert hoogtij. Puur plezier dus!

Toen vorige week vriendin Irene bij ons was, kon ik ook mijn hart ophalen. Zij houdt van spelletjes en dus zaten we ‘s-avonds samen te rummikubben. Dat is een van de weinige spelen die hier in huis zijn, dus daarmee moesten we ons behelpen.

Maar nu ze weg is, heb ik een nieuwe spel-partner gevonden. Want ook rummikub kun je op de tablet spelen. Okay, het is niet zo gezellig als met een echt mens, maar als tijdverdrijf is het prima. Niet dat ik mij verveel, want ik lees, handwerk of knutsel ook graag. Maar zo’n spelletje op zijn tijd is toch weer eens wat anders.

 

Speelgoed

Posted on by

Kinderdromen beginnen met speelgoed. Je krijgt een mini-exemplaar van grotemensenspul en daar begint het! Zo zie ik in gedachten een kind oefenen met zo’n schattig mini gitaartje. Voor de spiegel, als niemand kijkt, wordt hij of zij “the top of the bill”. Misschien vervaagt de droom of blijkt het talent toch niet toereikend. Dat geeft allemaal niet, je kan altijd weer iets anders beginnen.

Heb je ook nog  herinneringen aan je speelgoed van toen? Die lieve pop, die mooie trein of dat bijna echte winkeltje? Kijk dan ook eens bij Stuureenfoto, want Speelgoed is daar het weekthema. En je kunt altijd meedoen!

Spelletje

Posted on by
Wat heeft het voor zin? Geen enkele! Wat kan ik er mee winnen? Niks!
Maar waarom zit ik dan regelmatig dat spelletje op mijn tablet of smartphone te spelen? Gewoon, omdat ik het zo leuk vind. Wat er zo leuk aan is? Dat kan ik dan weer niet uitleggen. Maar ik kan er soms maar moeilijk mee stoppen, met het spelen van Unblock me. Het lijkt nog het meest op zo’n ouderwetse schuifpuzzel, maar nu moet je proberen één rood blok weg te krijgen tussen allemaal gewone houten blokken. In het begin krijg je 10 vrije oplossingen. Bij elk gewonnen spel krijg je 5 punten  en 400 punten zijn weer 10 aanwijzingen waard.
In het begin leek het ingewikkeld, maar allengs raak je er handiger in. Nu heb ik al meer dan 300 spellen opgelost.

Weliswaar de minst moeilijke serie, maar het duurt nog wel even voordat ik bij nummer 1000 ben.

Nog steeds lachen

Posted on by
Met vriendin een dagje voorproeven voor onze reünie in het Plaswijckpark in Rotterdam. Helemaal geen straf met het mooie weer van gisteren, want we konden heerlijk op het terras zitten om alles te bespreken en hadden alle tijd. Natuurlijk bekeken we de speeltuin en wat er verder zoal te beleven is. Maar ook binnen is er veel te doen en te spelen, dus mocht het onverhoopt regenen, dan valt ons uitje straks niet in het water.En toen kwamen we langs de lachspiegels. Ouwerwets, maar nog steeds leuk. En als dames van deze tijd konden we het niet laten even een selfie te maken. Die zijn meestal niet al te fraai, maar deze slaat alles qua charme! Of niet soms? 😉 😉

Spelen op straat

Posted on by
Op straat spelen, dat kon nog in mijn jeugd. (Bijna) geen auto’s, nauwelijks verkeer in onze straat. Er was ruimte genoeg.
We balden tegen de muur, sprongen bokje, rolschaatsten of deden “koppetje duikelen” om een hek.
Nu hebben de kinderen nauwelijks nog ruimte, moeten ze opletten voor de kostbare auto’s, raast het verkeer met grote snelheid langs.
Ik heb hier al eens een kind gezien, zittend op de stoeprand met een IPad. Eigenlijk triest, want het zou moeten rennen, spelen, bewegen.
Ouders zijn ook vaker bang, terecht of niet, om hun kind uit het oog te verliezen.
Deze muurschildering in Amsterdam, vlakbij een tamelijk grote speelplaats, brengt misschien weer oude tijden terug. Want er is toch niets leukers dan lekker buiten te spelen?		  

 

Verwondering

Posted on by
De zon lokt iedereen naar buiten. Ook de kinderen, die nu weer volop buiten spelen.
Toen ik van het boodschappen doen terug kwam, kwam ik langs de kinderspeelplaats. Er werd gebald en gerend, van de glijbaan gegleeën en met water gespeeld. Wat kinderen hadden bellenblaas en erbij stond een jongetje van drie turven hoog. Hij was helemaal weg van die mooie gekleurde bellen, die weg dreven op de wind.

Plotseling rende hij er een achterna. Rakelings schoot hij voor me langs, in de hoop die fragiele bel te vangen. Maar helaas, die spatte uiteen op een struik. Verbaasd hief hij zijn handjes op en keek me aan. “Nou is tie ineens weg, hoe kan dat nou….?”

Vergeten

Posted on by
Het hing zomaar aan een paaltje, in het bos. Geen moeder, geen oma, geen kind meer in de buurt. Ja, het was ineens warm geworden. Kindje huilde en had het warm. Jasje dus uit. En daarna speelde ze wat. Toen ze terug gingen naar huis scheen de zon nog, geen windje dat kilte bracht. En zo vergeet je dus zo’n jasje.
Zouden ze nog teruggegaan zijn? Of heeft iemand anders het meegenomen. Zo van “Hé, mooi jasje!”en het toen achterop de fiets meegenomen?

Wat een vragen bij zomaar een vergeten kinderjasje.