Een bezoek aan Arboretum Trompenburg in Rotterdam is altijd de moeite waard. Veel mensen denken dat het alleen in het voorjaar bezienswaardig is, omdat er dan veel kleur te vinden is. Maar het hele jaar door loont het de moeite.
Juist in de winter, als veel bomen kaal zijn, zie je de natuur in een ander perspectief. Dan valt op hoe sommige bomen hun bladeren maar niet kwijt willen, dat er wel degelijk struiken midden in de koude periode bloeien. Ook de lucht is anders en geeft een fraaie achtergrond aan kale takken en knoestige stammen. En bekijk ook de knoppen en knopjes van de nog slapende struiken en bomen eens. Ze verschillen allemaal van elkaar. Grote bladeren lijken wat te hangen, maar op die manier bewaren ze net dat beetje warmte wat de struik of boom nodig heeft. Sommige bladeren lijken stug als leer, maar hebben een verrassend fluweelzachte onderkant. Ja, ook in de winter is er van alles te ontdekken.
Tag Archives: natuur
Klein geluk
Bron: Google/Wikimedia
Afgelopen donderdag begon grauw en ik stopte voor alle zekerheid mijn paraplu bij me. Ik zat nog even rustig voordat ik ging wandelen, toen plotseling een vogel op de tuinstoel landde. Ik hield even mijn adem in. Wat een prachtig beest, zo’n grote bonte specht.
Met zijn knalrode kopje keek hij me aan, maar schatte me gelukkig als ongevaarlijk in. Hij probeerde eerst of er wat met die tuinstoel te beginnen was, maar vloog naar de afscheiding met de buren en tuurde hun tuin in. Minutenlang zat hij op de pergola, toonde zijn prachtige kleuren en keek triomfantelijk om zich heen. Ik durfde geen foto te nemen, bang als ik was dat hij meteen weg zou vliegen. Maar gelukkig, Google heeft voor dat soort problemen (bijna) altijd een oplossing.
Het was trouwens een echte vogeldag, want tijdens de wandeling zag ik een paar reigers, maar die zie ik wel vaker hier in de buurt. Een puperreiger maar zelden, dus dat was ook een gelukje. En toen ook een paar fazanten ons pad kruisten en een vlaamse gaai voor me uit vloog, was het helemaal een dag vol klein ge!uk!
Herfstkleur
Afgelopen dinsdag kleurde de zon oranje en overal zag je mensen foto’s maken van dat bijzondere verschijnsel. De wereld leek weliswaar een beetje grauw, maar de temperatuur was nog heerlijk. Daarom gingen we maar even wandelen in Arboretum Trompenburg, waar de bomen al volop in herfsttooi staan. En die dag fotografeerde ik vooral bomen met veel oranje-rood, om helemaal in de kleur van de dag te blijven.
Boek
Via de bibliotheek werd ik geattendeerd op “Het vogelhuis” van Eva Meijer. Dit boek beschrijft het (voor een deel fictieve) levensverhaal van Len Howard (1894-1973), die een begenadigd violiste was.
Ze speelde lange tijd in het orkest van Malcolm Sargent. Maar haar liefde ging toch vooral uit naar vogels, die ze al van jongs af aan bestudeerde.
Toen de drukte en het lawaai in Londen haar te veel werd, verhuisde ze naar Ditchling. Daar woonde ze in een soort blokhut te midden van haar vogels en deelde het huis met hen. Ze voerde ze zelfs in de magere oorlogsjaren, begreep hun gezang en gefluit en kon leerde sommige koolmezen zelfs tellen. Ook gaf ze haar vogels namen. Soms leek het wel of het menselijke wezens waren, beter geschikt voor haar als het gezelschap van mensen. Die maakten maar te grote gebaren, te veel kabaal, waardoor de vogels verstoord werden. Len Howard heeft diverse publicaties op haar naam staan. Toch is er maar weinig bewaard gebleven van haar notities en het levenswerk, dat zij zo graag na haar dood voortgezet zag.
Een klein, lief boek dat elke vogelliefhebber zou moeten lezen.
Het Vogelhuis is zowel in boekvorm als e-book verschenen.
Natuur in de stad
Dat hadden we eerlijk gezegd niet verwacht, dat we zouden uitkijken op een lavendelveldje vanuit ons hotelkamerraam. Maar op het dak van de aanbouw van Boutiquehotel Stadthalle in Wenen was toch echte lavendel aangeplant. Er stonden zelfs bijenkasten. In het hotel zelf kon je de honing en andere producten kopen die van die lavendel gemaakt waren.
De buitenmuren van het hotel waren beplant met varens en klimplanten en voor een groot deel voorzien van zonnepanelen, zodat ook de energie op eigen kracht werd opgewekt.
Verder waren alle zaken in het hotel zoveel mogelijk biologisch. Dus begon de dag al met een gezond en heerlijk ontbijt.
Zo kan natuur in de stad dus ook worden gebruikt.
Beetje herfst
Voor mijn gevoel is de zomer nog maar net begonnen. Want zeg nou zelf, zoveel warm weer hebben we nog niet gehad. Maar zo nu en dan denk ik dat het al weer herfst is. Dat is nou weer een beetje overdreven, maar toch. Vorige week woei ik bijna omver, vlogen de takken van de bomen en toen ik het papier en plasticafval ging wegbrengen, viel me op hoeveel struiken er al bessen hadden. Ook de kastanjes droegen al weer vrucht.
Dus, al willen we het niet, zo langzamerhand wordt het toch een beetje herfst…
Wandelen
Ook al maak je een wandeling voor de zoveelste keer, er is altijd wel iets nieuws te ontdekken. Gisteren maakte de Ganzenpas een wandeling in de buurt. En dan kom je bijna automatisch uit bij de Rotte. Tussen de rivier en de Ommoordse huizen ligt een stuk groen, met een parkachtig landschap, een kinderboerderij en weides waar koeien en paarden grazen. 
Er strijken regelmatig allerlei vogels neer en zo zagen we gisteren dat de zwaluwen erg laag vlogen. En ineens begrepen we het. Op de paaltjes van het hekwerk zaten jonge zwaluwen, die door hun snel aanvliegende ouders (bij)gevoed werden. Het was een niet alledaags plaatje en ik had het ook nog nooit zo gezien. Vraag me niet wat voor soort zwaluw het was, want daar kan ik geen antwoord op geven.
We hielden stil en ik hoopte een foto te kunnen maken. Maar ja, met langs snellende fietsers en zelfs een auto was dat onbegonnen werk. Ik kreeg slechts één jonge zwaluw op de plaat, nog van tamelijk ver ook. Maar goed, het is niet anders. Ik was al blij dat er zwaluwen waren, want die zitten hier dan toch nog!
Wandelen
Vorige week liep ik weer eens een rondje Ommoord. Dat doe ik vaker, maar nu viel me ineens op hoe lekker het op sommige plaatsen rook. Kruidig, een beetje naar lavendel en vanille. En dat er telkens weer andere kleuren de aandacht vragen, hier een flinke toef paars, daar een veldje geel. Het was stil, nogal warm en benauwd en daardoor niet zo veel andere wandelaars. En ik was alleen, dus liep ik sommige stukken beslist in een flink tempo terwijl ik ook hier en daar een tijdje rustig bleef staan. Gewoon een lekker wandelingetje. Ik zag keurig aangelegde en onberispelijke tuinen, maar ook stukken waar de natuur haar gang mag gaan. Liep langs koeien, ganzen, reigers, lieve huisjes. Ach kom, ik laat jullie even meegenieten (alleen die geur, dat lukt nog niet):
Spannende belofte
Ineens komt alles in de tuin tot leven. Heerlijk, al brengt het ook wel werk met zich mee. Maar dat doen Leo en ik samen en we hebben afgesproken dat het er netjes uit moet zien, maar dat het toch nooit perfect zal worden. Een polletje onkruid hier en daar heeft toch ook wel zijn charme 😉
Elk jaar vind ik het weer een wonder dat alles weer uitloopt, ook al leken sommige takken dood als een pier. Maar nee hoor, in de herfst knipte tuinman Hans vakkundig her en der wat af en zie….
Dat belooft dus binnenkort een regenbui van zacht paars/blauw langs onze pergola!
Wandelen
Even een paar dagen er tussen uit, naar Rothenuffeln in Duitsland. Het waren heerlijke dagen. We konden er prima wandelen, in de buurt waren leuke stadjes en gasten attendeerden ons op het Grosses Torfmoor. Dat is een van de grootste hoogveengebieden in Duitsland en een prachtig stuk natuurschoon, waar we een wandeling maakten.
Wij liepen er tamelijk vroeg en kwamen bijna niemand tegen. In het begin was het nog een beetje mistig en dat deed heel geheimzinnig aan. Geen geluid drong tot ons door en we hoorden dus werkelijk de stilte. Verspreid door het gebied staan uitkijktorens, die prachtige vergezichten geven. Nog kale bomen, maar al wel met uitbottende knoppen, stonden in het natte veengebied. Ongelofelijk hoeveel kleuren bruin en geel je ziet en toen de zon heel even probeerde door te piepen, kregen gras- en rietstengels een zacht gouden gloed. Overal waren kleine meertjes, die zo glad als spiegels waren. Je hoorde de eenden en ganzen in de lucht. Je zag ze eerst weerspiegeld in het water, waarna ze neerstreken op het wateroppervlak, luid kwakend of gakkend.
