Dagje weg

Posted on by

Gouda, zo dicht bij huis en toch gaan we er zo zelden naar toe.

Maar dan lees je verhalen en denk ik….. ik wil ook en dus stapten we de auto. Eerst een broodje, dat we op een muurtje op aten.

Daarna zo maar straatje in en uit. Zonder plan langs grachten, door straten en lukraak een klein steegje inlopen. En dan ontdekken dat ook achter de muren toch veel leuks te vinden is.

Vraag me niet hoe al die straatjes en steegjes heten, daar heb ik niet zo op gelet. Er was nog veel meer te zien, maar dat bewaar ik voor een later blog.

De zon scheen en we genoten van het voorjaar en van alles wat we, zomaar op de bonnefooi, tegenkwamen. Gewoon een fijne dag!

Niks

Posted on by
Bron: Google foto’s

Kijk nou eens aan, dit is het kabinet van Jan de Quay. Allemaal statige heren in een …. jacquet en hoge zijden hoed. Dat was toen gebruikelijk, denk ik. Nou, dat vind ik wel een beetje overdreven.

Later gingen de heren ministers gekleed in keurige donkere pakken, driedelig, dus met een vest. En een beschaafde stropdas. Zwart, donkerblauw of grijs. Niks frivole kleurtjes.

Bron: via De Telegraaf

En moet je nu eens kijken. Tegenwoordig komt onze minister-president zondags zo aan bij het Catshuis.

En dat vind ik dan ook overdreven, maar naar de andere kant.

Hij hoeft van mij niet meer in een stijf pak, maar een beetje meer allure zou wel kunnen.

Zoeken

Posted on by

Als ik bezig ben met knutselen, is mijn kamertje binnen no time een enorme chaos. Wie het ziet, schudt zijn hoofd maar ik weet meestal alles terug te vinden.

Zo nu en dan ruim ik op. Er kan meestal wel het een ander in de prullenbak en wat een vaste plaats heeft, krijgt die ook weer. Sommige dingen worden logischer opgeborgen.

Laatst gaf ik een stempeltje , dat ik vaak gebruik om de postzegelcode in te zetten, een andere plek. Zo, nou lag het zo voor het grijpen….

En toen de volgende dag kon ik het niet meer vinden. Dat maakt me kriegelig. Heb ik het dan weggegooid? Nee, dat wilde ik nou juist bewaren. Begin ik nu echt af te takelen? Alles doorgelicht, prullenbak gecontroleerd. Maar nee, weg. Opnieuw zoeken, op de meest onwaarschijnlijke plaatsen. Maar nee, weg.

Drie dagen later… de zon scheen, het licht viel anders. En daar zag ik het zomaar. Vastgeplakt op een perspex plaatje, met aan de andere kant een ander (kerst)stempel. Gewoon, midden in het zicht.

Opgelucht en toch… dat ik toch zo heb lopen zoeken. Terwijl het praktisch onder mijn neus lag.

Eerste keer

Posted on by

Als kind doe je heel vaak iets voor de eerste keer. Je zelf aankleden, veters strikken, tanden poetsen, naar school gaan, fietsen.

Daarna komen er nog heel veel momenten dat je iets nieuws onderneemt. Maar hoe ouder je wordt, hoe minder je iets voor “het eerst” doet.

Wij vonden het dan ook heel bijzonder om op één avond zelfs twee dingen “voor het eerst van ons leven” te doen. We deden voor het eerst mee aan een “pubquiz”. En dan niet in een bruine kroeg, maar tijdens een “zoommeeting”.

Nou ja zeg…! Daar moet je dus 70+ voor worden.

Het was best spannend, toen we de van te voren gekregen link aanklikten en er inderdaad verbinding was.

En het was heel gezellig. Onze vriendin vierde, dankzij de uitstekende technische hulp van haar kinderen Paulette en Steven, haar verjaardag toch in een groot gezelschap van familie en vrienden.

Wandelen

Posted on by

Na weer een fysio-sessie reden we opnieuw naar de Rhoonse grienden. En daar ontdekten we weer heel andere dingen dan tijdens onze wandeltocht in februari.

Er waren meer bomen geknot, maar intussen ook al heel veel wilgentakken opgeruimd, dus geen stapels meer te zien. In de kale bomen groeide inmiddels al verschillende aangewaaide plantjes. Sommige bloeiden zelfs. En dan blijkt maar weer dat de natuur de mooiste combi’s weet te verzinnen. Voor thuis zie ik het nog niet op tafel staan, maar we genoten volop van deze vondsten.

De vogels waren druk bezig en floten dat het een lieve lust was. Ik probeerde met mijn Birdnet-appje te ontdekken wie er zo vrolijk zong en dat bleek een winterkoninkje te zijn. Laat hem nou even in een boom zijn kunsten herhalen. Zo mooi, dat verstoorde ik niet met een poging tot een videootje, maar (klik) dit vond ik op internet (bedankt Monigroen) 😉

En kijk, de dotterbloemen bloeiden. Hele stukken sloot waren er mee bedekt.

Binnenkort moet ik weer naar de fysio en wie weet wat we daarna dan gaan doen…

Naar de bollen

Posted on by

Donderdag was de Keukenhof nog niet open. Maar dat zouden we sowieso aan ons voorbij laten gaan. Niet dat we het niet mooi vinden, integendeel. Maar om je nou eerst in de neus te laten peuren…

Nee, we zouden de bollenvelden wel gewoon “in het wild” bekijken. En als kers op de taart dan nog een lekkere wandeling door het Keukenhofbos. Een mooi bos met veel loofhout, heel veel vogels en goeie wandelpaden.

Eerst even stoppen voor een foto. Daarna door naar de parkeerplaats.

En daar gingen we, rugzak mee met proviand. Het was zonnig, maar best nog wel fris. Maar de vogels floten dat het een lieve lust was. Horen was dan ook geen moeite, maar ze onderscheiden in de bomen was niet zo gemakkelijk.

Boven op een heuveltje vonden we een bankje. Net op het moment dat onze maag begon te knorren. Het zijn maar kleine genoegens, maar ze tellen dubbel en dwars.