Draadloos

Posted on by

De telefoonperikelen bleven ons frustreren. Leo zocht op internet, ik zocht de gebruiksaanwijzing van het modem. Dat was een landkaart grote folder, met aanwijzingen in allerlei talen, behalve Nederlands 🙁

Maar goed, er werd ons toch wel iets duidelijk. Draden moesten we verleggen en in andere contacten steken. Dus wat doe je dan?

Dit is het moderne “draadloos”

Omdat al die draden mij altijd verschrikkelijk ergeren, zitten ze zoveel mogelijk gebundeld en door gaten in achter- en tussenwanden van de boekenkast. Alles netjes aan het oog onttrokken door de tv. Het is een hele bos, want draadloos is dat internet wel, maar dat wil nog niet zeggen dat ze geen stroomdraden nodig hebben.

Om te beginnen haalden we de TV uit de kast en parkeerden hem zo lang op een kruk. Met een beetje lenig draaien konden we zo die draden loskoppelen en heen en weer trekken. Trapje erbij, want het modem staat boven op die boekenkast. Ja, dat is een beetje onhandige plek, maar wel uit het zicht.

Draden zaten tenslotte zo als het moest, al was een belangrijke aansluiting te kort. Dus modem opgeschoven. Maar nog steeds werkte de telefoon niet. Er was ook iets met een knop die ingedrukt moest worden en een code. Leo klom weer het trapje op, rekken, knop zoeken…. ik nam de telefoon en toetste de code…. Voor die te korte draad hebben we inmiddels een langer exemplaar, die weer netjes achter de kast werd weggewerkt.

En dan ineens, geeft de telefoon geluid. Zou het…..? Ja, hoera!! We hebben het gefikst, we zijn weer “gewoon” via het vaste net bereikbaar….. Om even later te constateren dat alles nu via het modem loopt, via internet. En als dat uitvalt… Nou ja, als de hemel valt…..

’s Middag brengt PostNL een pakket met het nieuwe modem. We besluiten voorlopig om dat pakket even weg te zetten, want we gaan een paar dagen op vakantie. Bij thuiskomst ligt er een brief van KPN met instructies om het oude modem op te sturen. Er zit zelfs een keurig retour-etiket bij.

We zoeken op internet uit of dit nieuwe modem erg verschilt van het oude, maar raken verward in termen waar we geen chocola van kunnen maken. Gelukkig brengt onze jongste uitkomst. Hij komt binnenkort het nieuwe modem installeren en kunnen we het oude terugsturen.

Eind goed, al goed.

Draadloos

Posted on by

Jaren geleden liet ik me verleiden tot een zakelijk telefooncontract. Destijds dacht ik grootse zaken met KnutzEls te kunnen doen. Dat bleek niet het geval te zijn. Maar dat contract bleef en werd in de loop der tijd duurder en duurder.

Totdat Leo belde met KPN en het contract gewijzigd zou worden. Waarom koppelden we dat dan niet meteen aan ons internet, nog voordeliger. Ja, laten we dat maar doen.

Bron: Foto’s Google / Coolblue

Maar na een e-mail van KPN dat alles in orde zou zijn, hadden we geen telefoon. Wel kregen we een e-mail met 10 bijlagen die gedownloaded moesten worden over hoe en wat we zouden moeten doen plus de mededeling dat onze bestelling onderweg was.

Welke bestelling bleek de volgende dag. Een nieuw modem. Maar dat hoeft eigenlijk helemaal niet, ons modem werkt nog uitstekend. We willen kunnen bellen, via de vaste lijn.

Bellen met de klantenservice, via mobiel. Wachten, wachten….. Eindelijk verbinding. Toets dit, dan dat. Zeg in twee zinnen wat het probleem is. Zo goed en zo kwaad….

En ja hoor, na een poosje weg verbinding… **&%$@@Grrrmm. Opnieuw bellen. Computerstem die vraagt of ik voor hetzelfde bel. JA!!!! Dan wordt ik meteen door verbonden met een medewerker. Zucht…!

En ja, dan heb ik een vrouw aan de lijn. Het technisch probleem kan ze niet oplossen, maar dat modem zou terug moeten. Hoe, dat weet ze niet. Ik word door verbonden met de technische afdeling……………..

De verbinding met de technische dienst verbreek ik na 20 minuten wachtstand. Niks opgeschoten.

Wordt vervolgd…..

Minibieb

Posted on by

Minibiebs zie je steeds meer. Soms een klein kastje, soms een mooie kast met een flinke voorraad.

In Anloo liepen we langs de kerk en stonden ineens voor een minibieb. Niet zomaar een, maar voornamelijk gevuld met tuinboeken en tuinbladen.

Ervoor stond een tafel met potjes, waarop wat zaaigoed en stekjes. Zomaar, om mee te nemen. Het was dat we nog een paar dagen weg zouden blijven, maar anders had ik ze zeker meegenomen voor thuis.

En dat was nog niet alles. Er stond ook een aantal doosjes met zakjes zaad. Keurig gerubriceerd en op alfabet. Er waren wat groentenzaden, maar ook bloemenzaad natuurlijk. Zo leuk.

Daar wilde ik wel iets van meenemen. Natuurlijk heb ik me ingehouden en slechts 1 zakje meegenomen.

Straks eens kijken of de Oost Indische kers wortel wil schieten in Rotterdam.

Maandag met muziek

Posted on by

Enkele weken geleden overleed Jan Rot. Ik herinner me vooral zijn fabelachtige “hertalingen” van populaire liedjes. Een tekst vertalen is één, maar de ziel van een song in zo’n vertaling te leggen is andere kost. Jan Rot kon dat als de beste. Zoals deze hertaling van Waterloo Sunset. In zijn eigen Roffa (Rotterdam) zocht hij de sfeer van de stad tegen zonsondergang.

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Vakantieherinnering

Posted on by

Ook deze vakantieherinnering heeft met eten te maken.

In Istanbul zagen we zowat op elke straathoek zo’n leuk bakkerskarretje met Simit. Er viel niks te kiezen, er waren alleen deze knapperige zacht zoete broodringen met sesamzaad. Wijzen, vingers opsteken om aan te geven hoeveel je er wilde en wat muntjes op je hand leggen om te betalen.

Heerlijke snacks om zo even op te eten, op een bankje in de zon. Net genoeg om de ergste (nou ja…) honger te stillen.

Ik weet niet hoe het nu in Istanbul zal zijn. Zijn deze verkopers er nog of heeft het plaats gemaakt voor ander straatvoedsel?

Hier in Nederland koop ik de broodjes nog wel eens bij de Turkse bakker. En dan even terug denken aan die vakantie toen, al weer lang geleden 😉 😉

Bakken

Posted on by

Brood bakken schijnt ineens heel populair te zijn. Ik vind het ook altijd een hele belevenis om van die paar ingrediënten iets te maken. Want in principe heb je alleen meel, water, zout en gist nodig.

Tijd en kracht zijn ook noodzakelijk. Tijd om alles te laten rijzen en kracht om te kneden, want dat is een stevig karwei. Maar daar heb ik nu dus een apparaat voor.

Op internet heb ik al heel wat receptenfilmpje gezien, er staan nog wat kookboeken in mijn kast, dus ik zou meteen aan de slag kunnen.

En als klap op de vuurpijl kreeg ik vorige week deze Broodbijbel. Niet alleen vol met recepten, maar ook met theoretische feiten en technische weetjes. Dat wordt nog een paar uurtjes studeren.

Boodschappen

Posted on by

Boodschappen doen wordt steeds lastiger. Want er is heel veel waar je op moet of wilt letten.

Komen de groenten en het fruit niet uit Verwegistan, want dan kan ik beter iets uit Nederland kiezen. Zit er nou geen palmolie, kleurstof of andere vreemde additieven in dat product?

Is dit nou wel een gezonde keuze of zou ik het maar moeten laten liggen? Te vet, te veel suiker of zout? Moet het echt volkoren zijn of mag het ook gewoon….?

En dan moeten we ook nog letten of we wel de juiste prijs betalen. Die aanbieding mag dan voordelig lijken, is de hoeveelheid wel hetzelfde als anders? Word ik in de boot genomen met een doos die net zo groot is als vorige week, maar nu ineens 400 in plaats van 500 gram bevat?

De macaroni in deze pakken ziet er precies hetzelfde uit, ze wegen allebei 500 gram, zijn allebei in Italië gefabriceerd van durum tarwe. En toch is het prijsverschil bijna één euro.

Wie prijsbewust is, kiest voor het huismerk van 0,79 eurocent, voor het Italiaanse merk moet je 1,75 euro betalen.

Aan de klant de keuze. Maar echt gemakkelijker wordt het haar/hem niet gemaakt.

Sparen

Posted on by

In ons gezin werd gespaard. Met dubbeltjes, stuivers, in busjes en potjes. En na verloop van tijd werden die potjes geleegd, geteld, rolletjes gemaakt en bij slager of kruidenier omgewisseld voor “groot” geld.

Natuurlijk spaarde ik ook op school. Met een kleine bruine envelop, waarin elke week een muntje ging. Voor het schoolreisje, maar ik dacht ook dat er geld op een rekening werd gezet.

En ik had een eigen spaarpot, van de Spaarbank te Rotterdam. Die kon alleen open met een speciale sleutel die ik vanzelfsprekend niet had. Daarvoor moest ik naar de bank. Het bedrag wat er in de spaarpot zat, werd op mijn spaarbankboekje gezet.

In het Streekmuseum Jan Anderson in Vlaardingen bekeken we naast de eigen collectie ook een verzameling spaarpotten. Die groene spaarpot van toen stond er ook. Maar daar vergat ik een foto van te nemen.

Wel fotografeerde ik deze spaarmogelijkheid. Een voorloper van de “automatische bijschrijving”. Je kreeg als rekeninghouder een kaart. Die kaart stopte je in de gleuf, wierp een dubbeltje in het gleufje boven en draaide aan de slinger rechts. Dan werd het dubbeltje op je kaart bijgeschreven.

Handig toch? Konden je ouders meteen controleren of je dat dubbeltje niet aan snoep had uitgegeven 😉

Liefdespaar

Posted on by

Kijk ze nou es zitten, heerlijk in de zon. Het is niet zo’n groot dak, daar op mijn voederhuisje. Maar dat is juist fijn, zo kunnen ze lekker dicht tegen elkaar schukkeren.

Zo nu en dan knuffelen ze elkaar. Als ik de deur open doe, kijken ze meteen op. Ze vliegen niet meteen weg, zijn aan ons gewend. En wie weet, misschien schud ik het broodmandje wel leeg….

De buurkat houdt het stel ook in de gaten. Maar die is alert op alle vogels. Niet dat ie er veel vangt. Dat komt omdat hij een beetje mollig en dus ook wat slomer is. Nou ja, geen nood. Dan sluipt ie naar de vijver en drinkt een beetje. En dan zoekt ie weer een ander lekker tuintje.

De tortels trekken zich niks aan van de kat. Ze weten allang dat die geen gevaar vormt. Nog even knuffelen, roeroekoe (dat is ik vind je lief op z’n tortels) en dan vliegen ze weg. Op zoek naar een ander romantisch stekkie.

En ik ga verder met wat ik bezig was te doen. Straks is er vast wel wat meer te zien in onze tuin.

Bakken

Posted on by

Sinds een aantal weken staat in onze keuken een keukenmachine. Daarmee kan ik deeg kneden, eiwit kloppen, nou ja van alles om lekkere dingen te bakken.

Molen Windlust, Nieuwerkerk a/d IJssel

Al jaren keek ik met jaloezie naar zo’n apparaat, maar vond het te duur en eigenlijk een beetje overbodig. Want zo veel bakte ik niet meer. Alles wat je bakt moet ook opgegeten worden en ook elk pondje gaat door het mondje.

Zo maar ineens besloot ik om dan toch overstag te gaan. Eerst een beetje opgeruimd, ruimte gemaakt voor zo’n apparaat en toen besteld. En dan staat ie binnen een paar dagen in de keuken. En moest ik aan de slag 😉

Dat was aan het begin van de hamsterwoede. Meel kopen bleek dus helemaal niet zo eenvoudig meer te zijn. En zonder meel geen bakresultaat.

Maar gelukkig, via internet kwam ik op het adres van een molen in de buurt. Daar reden we op een dag naar toe en kon ik gelukkig meel in soorten kopen.

Eigenlijk veel leuker dan bij de super. Veel meer sortering en een gezellige winkel, waar je ook nog iets kunt eten of drinken. Dagcentrum Korenaer met theeschenkerij, werkplaats en bakkerij zorgen dat alles op rolletjes loopt.

Thuis zocht ik wat recepten en binnenkort zal ik laten zien laten zien wat ik allemaal bak.